İnsan çocukluğundan itibaren pek çok hissi tadar. Korku, sevgi, şefkat, özlem, kıskançlık gibi... Ancak "aşk" hissedilmek için doğru zamanı bekler.
Benim hayatımın senden önceki kısmında biri bana aşk dese "yenebilen bir şey mi?" derdim. Aslında ben aşka değil aşık olacağıma inanmıyordum. Bu çok lüks bir araba görüp de ona sahip olamayacağına inanmak gibi bir şey. Birçok kişi o arabalardan birine sahip ama asla senin olacakmış gibi gelmez. Sonra bir bakarsın çoktan senin olmuş.
Ama bu bir arabadan daha fazlası. Bu sensin. Benimsin. Bunu bilmek bana iyi geliyor. Eskiden saçma gelirdi bu aitlik kelimesi. Eşya mı bu arkadaş derdim. Ancak seninle anladım ki sevdiğin kişinin senin olması kadar, ona benimsin demek kadar güzel bir cümle yokmuş.
Ve şunu anladım, aşk ne yenilir ne içilir ne de vaz geçilir. Aşk gelir seni bulur ve ruhunla birleşir.
