Bungou Stray Dogs Dazai, Chuuya 15 Yaş Türkçe Roman

XX

-mavimtırak siyah karanlıkta tepkisizdi.

Üst ya da alt, ön ya da arka yoktu. Akan zaman bile belirsizdi. – kim olduğunu ya da neden orada olduğunu bilmiyordu.

Sessizdi. Etrafı kuyunun dibi ya da biten fırtına sonrası denizin dinginliği gibi, sessizdi.

- etrafını yapışkan, mavimsi siyahın karanlığı sarmıştı. Derin karanlıktaydı.

Karanlığın diğer tarafında saydam bir duvar görülüyordu. Etrafını sarıyordu. – mühür gibi hissetti. Gerçi böyle bir kelimeyi bilmiyordu. – dili yoktu. Çünkü – insan değildi. Bu yüzden ilk adımlarında belli bir kelimeyi değil de kavramı, - saydam duvarı hissetti.

Ötesinde, ara sıra bir şey ışıldıyordu.

Sağdan sola, soldan sağa.

Mührü boydan boya dolaşan bir figürdü ama – hala 'insan' kavramını bilmiyordu.

Buraya dikkatle bakan bir figür vardı, diğer figür hızlıca geçip gitti, yolunda duran bir başka figür bir şeyler hakkında şikayet etti. Ama figürlerin hepsi bir mühürle ayrılıyordu. Teleskopla dünyanın sonunu seyrediyormuş gibi hissetti.

Bir gün- o mühür kırıldı.

Sığınağı bozulmuştu, karanlık lekelenmişti ve dış dünya istila edildi. Birisi – çağırdı. Fırtınayı andıran şiddetli duygular çarptı ve – zorlukla nefes aldı. Boğulacağını sanmıştı. Dış dünya gibi şeylere ilgisi yoktu ama dışarısı izin vermedi.

Güçlü bir adam – elini tuttu.

Kızılımsı siyah alevler dokunulan yerden ortaya çıktı.

İlk kez ağladı.

Doğmak için sahip olduğu her şeyi atmalıydı. – tamamen unutmuştu. Eski benliği nasıldı? Karanlıkta ne hissetmişti? O nazik, mavimsi karanlık... nazik ve yalnız... artık onu korumayacaktı.

Ağlaması dış dünyadan duyuldu. Alevin şekline büründüler.

Ve nefretin alevi yüzeyde gözün görebileceği her şeyi yıktı , yakıp yok etti.

Ve – doğdu.