Bayan Bakıcı

-18-

5 Yıl Sonra

"Toprak koşma düşeceksin" dedim bahçeye doğru seslenerek
"Düşmem anne"
"Anne sen içerideyken düştü , bacağı kanadı" dedi Güneş
Hızla bahçeye çıktım , Toprak'ın yanına gittim
"Tatlım acıyor mu?"
"Hayır sadece düştüm acımadı" dedi ve yanağımdan öptü
"Dikkat et"
Arkamı döndüm gidiyordum dönüp Güneş'e seslendim
"Gece birazdan okuldan gelecek onu yorma , o istemediği sürece oyun oynamaya zorlama tamam mı tatlım?"
"Tamam" dedi Güneş

Gece şuan 13 yaşındaydı ve tam bir ergen pisikolojisi ile geziyordu doğal olarak Güneş'i ve Toprak'ı kıskanıyordu , ilgi istiyordu ama hiç bir zaman bunu belli etmiyordu
"Ben geldim"
"Hoş geldin Gececim gel yemek hazır"
"Geliyorum hemen"
Gece gelmeden Baran gelmişti
Hep birlikte oturup yemek yemiştik
"Anne kolum çok acıyor" dedi Toprak
"Bugün çok oyun oynadın yorulmuşsundur"
"Normalden fazla ama"
"Tamam bebeğim sen odana git ben krem getiriyorum"
Toprak yanımızdan ayrıldı Baran'a döndüm
"Baran Toprak son günlerde hep böyle bir doktora mı götürsek?"
"Tabii canım yarın için bir randevu alabilirsem gidelim"
"Tamam" dedim
Yanağımdan öptü
"Korkma aşkım bir şey olmamıştır"
"Umarım" dedim ve Toprak'ın yanına gittim
"Çok yorgunum"
"Biliyorum , fark edebiliyorum bebeğim"
"Anne bir şeyim var mı?"
"Hayır bebeğim" dedim ve alnından öptüm
"Seni seviyorum"
"Bende seni seviyorum bebeğim"

Sabah hazırlandık ve Toprak'ı doktora götürdük
Kontrol yapıldı sonra test yapılması için kan alındı testlerin yarın çıkacağını söyledi ama kötü olan Toprak'ın Duchenne musküler distrofisi ( tedavisi olmayan aileden erkek çocuğuna geçen bir kas hastalığı ) olabilirmiş belirtiler o yöndeymiş
"Asya iyi misin?" dedi Gece koluma dokunarak
"Evet , sorun yok" dedim gülümsemeye çalışarak
Eve gelmiştik Toprak'ı odasına götürdüm Güneş de yanına gitti , Baran ile odaya geçtik
"Baran tedavisi yok dedi , ben hatam değil mi?" dedim ağlayarak
"Senin hatan değil , tedavisi yok ama ölümcül de değil kötü özelliklerini de ilaçla , elektronik eşyalarla hastalığını kolaylaştırabilir" dedi ve ağlamama dayanamayarak bana sarıldı
"Kötü bir anneyim"
"Asya kendine gel , çok güzel çok iyi bir annesin üzülme , hem daha bir şey çıkmadı belki de bir şeyi yoktur"
Kapı çaldı içeri Güneş ile Gece girdi hızlıca göz yaşlarımı sildim
"Anne ona bir şey olacak mı?"
"Hayır Güneş , bir şey olmayacak" Baran Güneş'i kucağına alarak
"Anne biraz konuşalım mı?" dedi Gece
"Tabii"
Gece ile aşağı indik karşıma geçti
"Sizi iki kere duydum hem doktorun yanında hem de odada konuşurken benimle artık her şeyi konuşabilirsiniz ben büyüdüm 3 ay sonra 15 yaşıma gireceğim"
"Ne duydun"
"Asya ne duymuş olabilirim , kardeşimin hastalığını , kas hastalığı varmış ve tedavisi yokmuş doğru mu?"
"Bak Gececim evet sen haklısın artık büyüdün bunları paylaşabiliriz seninle ama emin ol bunun gibi konuşmaları taşıyabileceğini düşünseydik çoktan konuşurduk ve şunu bilmen lazım ki Toprak büyük bir ihtimalle hasta ve evet tedavisi yok ama bunda en destekçisi sen ve Güneş. Sizi çok seviyor , ona ilgi göstermeyi unutma tamam mı?"
"Tabii ki de ona ilgi göstermeyi asla bırakmam o benim kardeşim ve onu çok seviyorum ona bir şey olmasını asla istemem" dedi ardından bana sarıldı
"Üzülme Asya"
"Sende tatlım" dedim yanağından öperek

Bütün gece uyuyamamıştım sabah 10 gibi testler çıkmıştı sonuçlar elimize geçmişti korkarak telefonumu açtım
Tahmin ettiğimiz gibi kas hastalığı vardı , ağlamaya başlamıştım kendimi durduramıyordum
Telefonumu açtım ve Baran'ı aradım
"Baran polise gitmemiz lazım"
"Ne oldu?" dedi telaşla
"Annem ile babamı bulmam lazım ölü ya da diri başka çocukları var mı , hastalıkları neler öğrenmemiz lazım hemen gel beni al"
"Tamam , geliyorum"
Üstümü değiştirdim ve aşağı indim , Toprak bahçede koşturuyordu
"Toprak yorulma , çok oyun oynama" dedim yanına giderek
"Bir şey olmaz"
"Toprakcım beni dinle , senin yorulmaman lazım oyun oynamak istiyorsun oyna tabii ama kendini zorlama yorulunca içeri geç , ben şimdi dışarı çıkacağım bebeğim bir şey olursa içeride Nefes var ondan her şeyi söyleyebilirsin beni de arayabilirsin , Gece de yukarıda yanına gidebilirsin" dedim Toprak'ı öperek
"Tamam anne" dedi ve sarıldı

"Bakın beyefendi benim oğlum hasta ve ailemi bulmam lazım onlardan geçen bir şey" dedim sinirle
"Hanımefendi anlıyorum , çok ısrar ediyorsunuz kimlik alabilir miyim?"
"Tabii" dedim ve kimliğimi verdim
Ortamda uzun süreli sessizlik oluşmuştu
"Buldum" dedi bize dönerek
"Yaşıyorlar mı?"
"Evet ama annenin adına soy ismine ait 5 kişi var babanın ise 4 tane var"
"hangisi olduğunu nasıl anlayacağız" dedim şaşkınlıkla
"Fotoğraflarından tanıyabilir misin?" "
Kafamı hayır anlamında salladım
"Sanmam çok küçüktüm hatırlamıyorum"
"Yurda gittin mi hiç"
"Hayır bana annemin akrabaları ve babamın akrabaları bakmak zorunda kaldılar"
"Hm işimiz daha da zorlaşıyor" dedi polis sitem ederek
"Mevcut konumlarına gidip bulamaz mıyız?"
"Hayır böyle bir iznimiz yok , hiç kimsenin evine giremeyiz hanımefendi"
"Peki çok teşekkür ederiz" dedi Baran ve karakoldan çıktık

"Bulacağız güzelim , bulacağız"
"Umarım" dedim kafamı vücuduna koyarak
"İlaç kullanımına ne zaman başlayacağız"
"Şuan değil , göz önünde tutulması lazım , durumu kötüleşirse başlayacağız , yaşı küçük şuan durumu normal giderse Gece'nin yaşlarına gelince ilaç tedavisine başlanacak"
"Hm , Gece nasıl?"
"Hala ergen" dedim gülümseyerek
Gece merdivenlerden aşağı indi
"Vay karı koca dedikodum yapılıyor mükemmel" dedi ve karşımızdaki koltuğa oturdu
"Vay anne ve babanı dinliyorsun" dedi Baran ona karşılık
Aralarında gülüştüler