Bayan Bakıcı

-11-

"üstünüzü değiştirin de dışarı çıkalım"  dedi Baran 
Gece kendisi değiştirip geleceğini söyleyip yukarı çıktı bende üstümü değiştirip Baran'ın yanına gittim
"Asya bu biraz kısa değil mi üşümez misin?"  dedi Baran kaşlarını çatarak
"Üşümez"  dedi Gece aşağı inerken 
Dışarıda gezmiştik Baran sürekli dönüp benim üstümü düzeltmem için uyarıyordu ne yalan söyliyim hoşuma gidiyordu 

eve geç saatte gelmiştik Gece uyumuştu 
"Asya biraz konuşalım mı ?"  dedi Baran yanıma gelerek 
"Olur"
"Benim olmadığım gün siz Burak ile Balo ya mı gittiniz?"  dedi 
"Evet ama Gece gözümün önündeydi çokta durmadık"  dedim 
"Niye o baloya gittin"  
"Gece de istiyordu tek gönderemezdim"  
"Ya da hiç göndermezdin"  dedi Baran 
"Ben gerçekten kötü birşey yaptığımı düşünmüyorum kızınıza zarar gelmedi"  dedim 
"Konu Gece değil sensin"  dedi bana dönerek 
Ben mi ? ne diyordu anlamıyordum 
"Anlamadım"  
"Asya ben uzun zamandır hissetmediğim duyguları hissediyorum"  dedi 
"Ben hissettiğiniz şeyler ne bilmiyorum ama aklıma ne olabileceği hakkında fikir geliyor"  
"Asya"  dedi Baran
"Baran Bey siz benim patronumsunuz ve bir kızınız var onun anne istediğini düşünmüyorum"  dedim ayağı kalkarak 
Napıyorum ben sırf annesi beni tehdit ettiği için bunları yapamam ve duygularımızın karşılıklı olduğunu bildiğim halde bu kalp kırıcı birşey 
"İyi geceler"  diyip yanından uzaklaştım 
Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı merdivenden inen Gece yi görünce hemen yüzümü sildim 
"Ne oldu Asya"  dedi Gece yanıma gelerek 
"Birşey yok Gececim uykum geldi uyumaya gidiyorum , sen neden uyandın"  dedim 
"Su içecektim"  dedi ve mutfağa gitti 
Hızlıca yukarı çıktım 

Telefonum çaldı 
Baran'ın annesi arıyordu 
"Buyrun"  dedim 
"Şehir dışına çıkmışsınız sen niye gittin"  dedi sinirle
"Ben hani bakıcıyım ya ondan , zaten Baran dan uzak duruyorum "  
"Baran derken , hayırdır bu ne samimiyet"   dedi 
"İşten atılırsın , senin yalan haberini çıkartırım"   dedi tekrardan 
"tamam"  dedim bıkkınca
telefon yüzüme kapandı 
Gözlerimden tekrar yaşlar aktı 
uyandığımda gözlerim kızarmıştı 

1 Ay boyunca ne Baran ile konuştum ne de annesiyle 
Akşam Gece'yi uyuttuktan sonra direk odama çıktım 
kapı çaldı
"Gir"  
Baran içeri girdi 
"1 Ay oldu"  
"Anlamadım"  dedim 
"Benimle konuşmuyorsun"
"Konuşmam mı gerek?"  dedim 
"Asya niye konuşmuyorsun amacın ne ? , rahatsız mı oluyorsun?"
"Hayır annen yü..."  dedim son anda anladım ağzımdan kaçırdığımı 
"Annem yüzünden mi?"  
"Hayır pardon öyle demedim"  
"Evet öyle dedin , Asya açıklar mısın?" 
"Baran annen beni tehdit ediyor ne yapabilirim , işten kovarım diyor onda bir sorun yok birde hakkında yalan haber yayınlatırım seni hiç kimse istemez işe almaz diyor"   dedim 
"Asya bundan dolayı mı benden uzak duruyorsun öyle mi?"  
"Evet Baran , benim ailem yok ve zengin değilim benim sürdürmem gereken bir hayatım var ve ben bunu tek yapıyorum kendimi tehlikeye atamam"  dedim sitemle 
"Ben varım Asya , ben buna izin verir miyim?"  dedi
"Bilmiyorum" 
"Asya ben karşına geçip seni sevdiğimi söylemeye çalıştım sen ise Baran Bey bilmem ne dedin ben seni seviyorum Asya"   
Güldüm 
"Beni mi , cidden mi ?"  dedim 
"Neden hiç seni seven biri olmadı mı ? , eğer olmadıysa büyük bir hata"  
Kendimi cimcikledim 
"Napıyorsun"  dedi 
"Bilmiyorum"  
"Peki ya sen Asya , beni seviyor musun?"  
"Bilmiyorum" 
Baran elini yüzümde dolaştırdı yanağımı okşadı saçlarımı kulağımın arkasına attı 
"Galiba"  dedim gülümseyerek ardından devam ettim 
"Galiba bende seviyorum"