PRİSONER//Changlix

5.BÖLÜM

"Hey Changbin"

Adının seslenmesiyle arkasına döndü changbin ve bir an için kör olmak istedi en nefret ettiği hocası ona seslenmişti ve bu samimi bir seslenişi hissediyordu changbin bu hiç hayra alamet değildi donuk suratıyla selam verdi changbin ve sorgulayan bakışlarını hocasına yöneltti

"Bugün ki performansın çok iyiydi"

"Cidden ne saçmalıyor?" diye düşündü changbin tekrar sorgulayıcı bir şekilde baktı

"Derste ki tavrından bahsediyorum ilk defa uyumayıp derse odaklandın hatta not bile tuttun"

Aslında dersi dinlememişti changbin sadece tahtaya bakmış ve canı sıkıldıkça defterine bir şeyler karalamıştı aklı doluydu ve içinde bir sızı vardı isim koyamıyordu bu sızıya ve aklını bu kadar dolduran düşünceyi bile bilmiyordu tekrar donuk ifadesiyle selam verip her zaman ki yerine arka bahçede ki sandalye deposuna gitti ama beklediği gibi değildi çocuğun teki orda bir şeyler izleyip gülüyordu yaklaştı changbin

"Oh hey merhaba"

"Çık" tok bir sesle konuştu changbin

"Çok kibarsın cidden"  hafif kaşları çatık baktı karşıda ki

"Emin ol kaba hâlimi görmek istemezsin" derin bir nefes aldı "onun için alanımdan çık" 

Yüksek bir sesle "hah" lafı karşıda ki biraz önce bakıp sırıttığı telefonun ekranını kapatıp cebine attı
"Ne o buranın tek sahibi sen misin?"

Changbin damarlarında ki kanına karışmış olan siniri hissetti ve dişlerini sıktı kendinden zayıf olan bedeni kollarından tutup duvarla arasına aldı

"Bana bak! Seni uyarıyorum şimdi defolup git ve birdaha mümkünse karşıma çıkma"

Sesi en az kendi siyahı kadar derin çıkarken ondan daha zarif olan bedeni dışarı ittirip kapıyı çekti cebinden sigarasını çıkarıp yaktı yere oturup sigarasından derin nefesler çekip tekrar dışarı üflüyor bir yandan da saati kontrol ediyordu sonuçta derse geç kalıp profesörlerin zırvalığını dinlemek istemezdi sonunda dersin başlamasına 5 dakika kala son nefesini de derince çekip sigarasını duvara bastırıp söndürdü ve depodan çıktığın da asla karşılaşmak istemediği görüntülerle karşılaştı.