Chapter 5

1.3K 20 2
                                    

Tim's POV:

Monday na! Yes! For the first time in forever, sobrang saya ko pag Monday.

Alam nyo na? Si Zoella. Mwehehe ~

Oy. Di ako seryoso sakanya, ah?

Ganda lang talaga nya kaya sya next target ko.

Incoming call...
Daryl Geronimo

*Hello, pre?*

*Uy! Tim. Ano? Sama ka sa bahay? May party. Wala sila mama eh. Mamayang 8 ng gabi. Madaming chicks!*

*Hahaha. Gago. Puro chicks talaga inisip mo. Ge. Count me in!*

*Yun oh. Boss Tim, walang titibag!* Pang aasar ng mokong.

*Jeje mo, gago!*

*Nakakadaming mura ka na, ah? Ge. Bye na*

And he ended the call.

Pag baba ko, wala na yung parents ko.

Aga. Sisipag nila. Bat di ko nakuha yon?

Ah. Masipag naman akong mambabae! Tsk.

Pag pasok ko, nakita ko na agad si Zoella.

Himala ata at wala si Becca ngayon.

"Good morning!" Bati ko sakanya.

"Ay. Tyrone, ikaw pala. Good morning din!" Sabi nya sabay smile.

"Ito pala, dinala ko para sayo." Sabay abot ko ng slice ng cake.

Di ko naman talaga dinala for her yun. Baon ko sana yun. Pero alam nyo na? Pampa-impress *wink*

"Ay. Uhh. Nag-abala ka pa. Thank you."

"Welcome." Pagkasabi ko nun, umupo na ako sa sulok kung saan ako nakapwesto.

Elo's POV:

My gawd! Ang sweet nya! Hahaha.

Natapos na ang klase. Pero di parin ako nakakauwi. I'll audition kasi para sa choir.

I love singing eh!

"Next. Zoella Octavia Eleanor Abellana."

OMG! Ako na. Whooh. Keri ko 'to.

"Good afternoon po." Bati ko sakanila.

"Good afternoon din, hija. What will you sing for us today?" Mukhang mabait

Medyo na-ease naman ang pakiramdam ko nun.

"Uhm. Invisible po by Hunter Hayes."

She nodded and I started singing.

Nung una, sobrang kinabahan ako. Until, I sang.

So your confidence is quiet
To them quiet looks like weakness
But you don't have to fight it
'Cause you're strong enough to win without a war
Every heart has a rhythm
Let yours beat out so loudly
That everyone can hear it
Yeah, I promise you don't need to hide it anymore
Oh, and never be afraid of doing something different
Dare to be something more

Trust the one
Who's been where you are wishing all it was
Was sticks and stones
Yeah, the words cut deep but they don't mean you're all alone
And you're not invisible
Hear me out,
There's so much more of this life than what you're feeling now
And someday you'll look back on all these days
And all this pain is gonna be invisible

I'm getting more comfortable habang tumatagal.

These labels that they give you just 'cause they don't understand
If you look past this moment
You'll see you've got a friend
Waving a flag for who you are
And all you're gonna do
Yeah, so here's to you
And here's to anyone who's ever felt invisible

Huminga ako ng malalim and gave my all.

Yeah, and you're not invisible
Hear me out,
There's so much more to life than what you're feeling now
And someday you'll look back on all these days
And all this pain is gonna be invisible It'll be invisible

Pagkabukas ko ng mata ko, everybody was clapping and cheering for me.

Nakaka-overwhelm! Naiiyak ako na ewan.

"Impressive, Ms. Abellena!"

"Thank you po, ma'am."

And with that, bumaba na ako sa stage.

Nakita ko si Becca na papasok ata sa hall, pero di natuloy nang yakapin ako ni Amanda.

"ANG GALING GALING MO! Nakaka-proud!" Kulit talaga ni Amanda.

"Maliit na bagay hahahahaha. Thank you!"

Inakbayan nya lang ako at nag stop by muna sa Starbucks.

Hinatid ako ni Amanda pauwi at inabutan ko si Becca na nanonood sa sala.

"Hi becca!" Bati ko sakanya.

Tumango lang sya at di man lang tumingin sakin.

What the hell?

"Hmmm. Becca! Alam mo ba? Na-meet na ni Amanda si mommy. Grabe! My mom is really fond of her! Ang saya lang." Kwento ko. Pero walang kibo.

"Tas kanina, mega congratulate pa si Amanda sakin dahil sa performance ko." Wala parin.

"Sa sobrang tuwa nya, nanlibre pa sa Starbucks! Ang saya lang! Hahaha." Pinatay nya ang T.V. at iniwan ako sa baba.

Ugh! She's too much!

Padabog ko syang sinundan sa taas.

"BECCA! BECCA!"

Hinarang ko ang pinto nya, bago pa nya masara ito.

Tinaasan nya lang ako ng kilay.

The nerve of this girl!

"Ano bang problema mo!!? Wala naman akong ginagawa, ah!!?" Sabi, sigaw ko sakanya.

Hinilamos nya yung hands nya sa face nya.

"Yun na nga! Wala kang ginagawa! Wala ka nang ginagawa sa friendship naten! Wala!" Sigaw nya pabalik.

"At ikaw meron!!? Nung Saturday, sino ang umalis ng walang paalam!!? Sino ba yung nang iiwan para kumain mag isa!? Ni-congratulate mo ba ako kanina!? Diba hindi!?"

"Oh wow! Kumain ako mag isa dahil alam kong sasama ka nanaman kay Amanda. Mas okay na yung mag isa ka kesa yung may kasama ka nga, di mo naman dama. Kanina, i-cocongratulate sana kita kaso andun na si Amanda. What for!? At nung Saturday, umalis ako ng maaga para gawin yung surprise ko sayo. Why!? FRIENDSHIP ANNIVERSARY natin!"

That shut me up.

Before I can even react, sinara nya na yung pinto.

Grabe ang sama ko!

Pumunta ako sa kwarto ko at walang kamalay-malay na ginet ang phone ko.

Calling Tyrone Ayaluh...

*Hello?* Ang ingay. Parang party

*Uhm. Nasan ka?*

*Nasa party po ng kaibigan ko. Why?*

Gusto ko sana syang papuntahin kaso nakakahiya naman.

*Uhh. Erm. Wala*

*Umiiyak ka ba?* Luh? Obvious ba ako?

*Huh? Baliw. Hindi. Antok na ako *hikab kunwari* I'll sleep na, yeah? Goodnight! Enjoy* Binaba ko na.

Hayyy. Life is so complicated and I wonder why.

-

A/n: BECCA ON THE MULTIMEDIA

The Playboy Got SeriousTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon