Chapter 7

1K 20 7
                                    

Elo's POV:

Pag gising ko, 11 na. Ay. Absent ako.

Late na kasi kami nakauwi ni Tim.

Pero okay lang, nag enjoy ako sobra.

Makapag facebook nga muna.

Pagka-log in ko sa FB, I was so shocked.

Andami kong hate messages.

Charm Zamora: ANG LANDI MONG BABAE KA!

Sam Reyes: SO IKINAGANDA MO NA YANG JOYRIDE NYO NG BABY KO!?

Jane Chrisha Lagdameo: MALANDI KA! KABAGO BAGO MO SA S.A., SI TIM NA AGAD?! ASA KANG SESERYOSOHIN KA NYAN! PATHETIC B!

Angel de Leon: Go to hell!

Sandi Pangilinan: Urgh! Famewhore!

Felicia Sandoval: Kala mo kung sinong maganda!

KC Aguinaldo: Bat di ka pa mamatay!? Salot sa lipunan! Malande!

At ang pinaka matindi...

Tracey XD: 3PszxCI kH4 PfH0 K3 TIM M4I L4BSxcz! L4f4sxt4N64rN!

What the hell? Ngayon palang ako nasabihan ng mga ganyan.

Ang sakit pala!

"Elo! Elo!" Tawag ni Amanda.

Pumasok sya sa kwarto at niyakap ako nang nakita nya akong umiiyak.

"Shh." Pagpapatahan nya sakin.

"Bat ganon, Becca? Wala naman akong ginagawa sakanila eh."

"I know, I know. Inggit lang yun sila."

"Pero ang sakit eh. Grabe sila manghusga."

"Of course. Kung sino pa ang di nakakakilala sayo, ang syang madaming napupuna sa pagkatao mo. Masanay na tayo. Judging is people's habitat."

Tama sya.

"Tandaan mo, those who mind don't matter, and those who matter don't mind." Pahabol pa nya.

"I'm glad you're here."

"That's what bestfriends are for."

Hayyy. I'm glad to have my Becca back.

-

Tim's POV:

"Dude! Nakita mo ba yung wall ni Abellana?" Tanong sakin ni Warren.

"De. Bakit?"

"Tsk. Tignan mo dali! Kawawa grabe!"

Pagkita ko, ni-bash sya nung mga "fangirls" slash admirers ko.

Kamusta na kaya sya ngayon?

Bago pa tuluyang makalayo si Warren, sinigawan ko sya.

"WARREN!!!"

"Oh?"

"Paki-sabi sa mga teachers natin, absent ako. May sakit. Puyat. Basta. Bahala ka na mag-palusot. She needs me. My Zoella needs me now."

"Tinamaan ni kupido. Langhiya!"

Napailing nalang ako at pumunta na kila Zoella.

I hope she's fine.

*knock knock*

Si Becca ang nagbukas ng pinto.

"Oh! Ayala ikaw pala. What brings you here? May klase, ah?"

I ignored her question and asked,

"Asan si Zoella?"

"Figured. Haha. Sa room nya. Puntahan mo na. Pasok."

Ngumiti ako at nagpasalamat "Thanks."

Tumango lang sya at nagsmile.

Pagakyat ko, syempre kumatok muna.

*knock knock* "Zoella?"

"Sino yan?"

"Tim."

Silence...

"Pasok."

There, I saw her.

Pulang pula yung mata na naging chinita na, tapos mapula din yung ilong, magulo yung buhok.

Pero kahit ganoon na ang itsura nya, she still manages to take my breath away.

Wait what!?

No! I'm a playboy.

Once a playboy, always a playboy.

"Ano ba? Are you going to talk ba? If not, you might wanna make alis na."

Zoella said na nakapag-balik ng senses ko.

"Are you okay?" Tss. Ang tanga ko naman magtanong.

"Do I look okay?" Tanong nya pabalik.

"I'm sorry. I know na hindi mo kasalanan. It's just, ikaw ang dahilan."

Ang bait. Siya pa talaga ang nagsorry.

"But, I was and still am hurt."

Silence...

"Maybe, we just need to stop our friendship. Di pa naman gaanong strong ang foundation natin. So it's not like, sobrang laking kawalan nun."

Ouch. It hurts. And I don't fckin know why.

"Ganon na lang 'yon? I thought I'm going to make you live the life you've always wanted. I thought, you think of our friendship as something big."

Magsasalita pa sana siya but I cut her off,

"Pero what would I expect? E hindi pa naman ganong katagal eh! Pero fck ang sakit eh. Ang sakit na ikaw lang yung tinuring ko totoong kaibigan and now what? Malalaman ko ngayon na hindi ko vinavalue yung friendship natin as much as I value it! Grabe!"

And with that, I left her in her room without saying anything.

"Oh? How is she?" Bungad sakin ni Becca.

"See for yourself." Nanlaki ang mata ni Becca and I know na mali yung ginawa ko sakanya pero now, I don't care!

Elo's POV:

"Elo?" Tawag ni Becca sakin.

"Not now Becca. Not now."

Ang sama ko. Grabe! Ang sama ko.

I shouldn't have done that.

It's too rude.

If I can only turn back time.

God! I regret everything I said.

I value our friendship so much!

Feeling ko, para syang si Ryelle. Pero ang kaibahan, di nya ako sasaktan.

That's the reason why I wanted to befriend him.

I know na sobrang panget ng reason ko. Na parang ginawa ko syang rebound kay Ryelle but I can't help it.

Nung tumagal, I liked him (as a friend) as him. The real him. Not my rebound to Ryelle. But him Tyrone himself.

And now, I feel so bad.

Di ko namalayan, umiiyak na pala ako.

It hurts so much kahit ikaw yung nang-iwan.

And for the nth time today, I cried and cried myself to sleep.

-

A/n:
Silent readers! Speak out hahaha elowel. Bat ang drama? Di naman ako madramang tao hahaha. Thanky sa mga bumasa :* Elowel: Lots of love.

-ArraLurvesYa <3

The Playboy Got SeriousTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon