One

247 34 37
                                    

(YAZARIN ANLATIMINDAN)

Her ne kadar sakin kalmaya çalışsa bile avuç içleri çığlığı barındırıyordu. Kalbi göğüs kafesinden çıkmak istercesine çırpınıyordu.

Kasa sırasında bekliyor ve ellerini bir ritim ile mum kutusunun üzerine vuruyordu. Yanaklarını şişiriyor ve söndürüyordu.

Güneş batıyor ve yerini aya bırakıyordu. Gökyüzünde oluşan pembe, turuncu ve mor üçlüsü muazzamdı. Jimin her zaman bu görüntüye hayran kalırdı ama bugün değil. Bugün heyecan ve korku içinde idi.

Sıra ona gelmiş ve elindeki mum kutusunu okutturmuştu. Parasını ödemiş ve ağır adımlar ile marketten çıkmıştı.

Güneşin yerini ay alırken, ara sokaklardan geçiyordu Jimin.

Tek eli ile diğer kolunu tutmuş, boştaki eli ile de poşeti sallandırıyordu.

Yavaş adımları can alıcıydı...

Derin bir nefes almış ve dışarıya vermişti. Mutsuz muydu?

Mutsuz değildi.

Ama mutlu da değildi. Buna mutluluk denemezdi.

Bu korku ve heyecan karışımı bir histi.

"Ugh lanet olsun!"

Jimin sinirle başını ovuşturmuştu. Önüne bakmadığı için bir direğe çarpmıştı. Direkten ayrıldı ve hızlı yürümeye başladı bu sefer.

Akşamın verdiği serinlik yüzüne çarpıyor ve saçlarını savuruyordu. Koşarkenki hafif aralık dudağı ile çok enfes bir görüntü sunmuştu etrafa.

Tek katlı müstakil evinin girişinde durmuş ve elindeki poşeti yere bırakmıştı. Biraz soluklanmış ve poşeti geri, eline almıştı.

Ayakkabılarını da çıkartmış ve eve girmişti. Işıkları açmış ve perdeleri kapatmıştı.

Korkuyu en derinlerine kadar hissediyordu..

Sadece gece olmasını beklemek kalmıştı.

Kalbi bu kadar hızlı atarken, gece olmayı bekleyecekti Park Jimin.

___________________________________

Bölüm sonu..

VOTE LÜTFEN

Me İn The Mirror ~PJM~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin