"beni eve bıraktığın için teşekkürler" deyip arabadan çıkmıştım arkamdan bana seslenip " yarın 13.30 da barda ol" demiş ve sonrada arabayı çalıştırıp gitmişti ardından da hızlıca inen ayak sesleri durmuştum kimdi diye merak edip arkamı dönmüştüm babamdı " o adam kimdi arabası çok pahalıydı?" demişti gerçekten salak bir babam vardı zaten sana kendisinin beni eve bırakacağını söylemişti babam tam bir beyinsizdi " patronum." demiştim gözleri fal taşı gibi açılmıştı ne sanıyordu acaba bütün parayı ona vereceğimi falan mı?" demek telefonda konuştuğum adam bu nerede çalışıyorsun sen nasıl buldun zenginleri " demişti aslında bunu bende bilmiyordum sadece duvardaki ilanı görüp aramıştım." neyse önemli değil gir içeri üşütme yarın işe gideceksin." demişti tek derdi zaten paraydı bunların hepsini borcunu kapatmak için yapıyordu içeri girmiştim ayakkabılarımı kapıdan alıp dolaba koymuştum ve hızlıca annemin yanına gitmiştim söz verdiği gibi anneme bir şey yapmamıştı en azından sözünün eri biriydi " oğlum gel iyi misin?" demişti hemen yanına koşup sarılmıştım " iyiyim anne yakında borcunu ödeyeceğiz hiç merak etme tamam mı." demiştim elini yüzüme koymuş yanaklarımı okşuyordu " tamam bir tanem dikkat et kendine olur mu." demişti bende kafamı onaylar şekilde aşağı yukarı sallamıştım" yeter bu kadar gevezelik açım kalk yemek yap." demişti kafamı ona çevirip sinirli bir bakış atmak çok isterdim ama yaptığım anda gözlerimi oyardı " tamam yemek yapmaya gidiyorum woo sende ödevlerini yap." demişti " tamamen gidiyorum odaya." demiştim ve yerimden kalkıp odaya geçmiştim çantamı açıp kitaplarımı çıkarmıştım ve bir anda kapı kırılma sesi gelmişti hızlıca odadan çıkıp salona doğru koşmuştum bir takım silahlı adamlar evimize gelmişti " bakıyorum rahatsın nerede param?" demişti adam b-bunlar annemin borcu olduğu adamlar " p-parayı t-topluyoruz oğlum i-işe girdi hemen vereceğiz." demişti ama adam ikna olmamış gibiydi "öldür." demişti dur bir dakika ne babam bana bakmış ve buradan git demişti neden saniyeler içinde ikisinin de kanlı bedeni gözlerimin önüne serilmişti ağlıyordum ama ses çıkaramıyordum oraya gitmek istiyordum ama oraya gidersem öleceğimi de biliyordum bir süre sonra adamların çıktığını görmüştüm koşarak salona gitmiştim ikisi de yerde yatıyordu " anne anne uyanmalısın anne sana ihtiyacım var lütfen uyan." demiştim ama çoktan ruhları bedeninden çıkmıştı aklıma ilk gelen şey sanı aramaktı daha 30 dakika önce tanışıp seviştiğim birinden yardım istiyordum ama buna mecburdum koşarak çantamın ön gözündeki kağıdı alıp salona gelmiştim babamın cebindeki telefonu alıp hemen aramıştım " efendim kimsiniz?" demişti bende hızlı bir şekilde " san sana ihtiyacım var bizim eve gelir misin?" demiştim onu aramama şaşırmış olmalı ki bir süre sesi çıkmamıştı " woo sen misin hemen geliyorum." demiş ve telefonu kapatmıştı telefonu yere bırakıp aileme dönmüştüm şuan hiç düzgün düşünemiyordum ne yapacağım nerede yaşayacağım ne yiyip ne içeceğim okuluma nasıl devam edeceği derdindeydim koşarak içeri birinin geldiğini duydum bu sandı " woo ne oldu iyi misin bir yerinde bir şey var mı?" demişti benim için endişelendiğine seviniyordum çünkü bu duyguyu sadece annemde hissetmiştim " onlara ne oldu woo konuş benimle." dediğini duymuştum sadece "ö-öld-dür-üldüler." diyebilmiştim ne yapacağımı bilmiyordum beynim durmuştu "kim öldürdü neyse boş ver bunun sormanın sırası değil gidip buraları toplamak için adamlarımı çağıracağım sonrada gidelim beni burada bekle." demişti ve hemen gitmişti artık hem babasız hem de annesizdim neden daha önce aklıma çalışmak gelmemişti ki şimdiye kadar mutlu mesut yaşıyor olurduk kapıdan içeriye giren adamlar ve elinde sedye ile gelmiş ve annemle babamı götürmüştü " hadi gidelim." demişti ama her şeyim buradaydı onlar " bekle bütün eşyalarım burada onların bazılarını alalım." demiş ve odama koşmuştum benim için önemli olanları çantama koyup hemen evden çıkmıştık hızlı bir şekilde siyah arabaya binmiştik ve bir yere gidiyorduk ama nereye bilmiyordum" nereye gidiyoruz san?" demiştim bana bakıp " evime ." demiş ve kafasını omzuma koymuştu " yorgunum burada yatmak istiyorum." demişti ve bende tepki vermemiştim. Araba durmuş ve kapı açılmıştı böyle şeyleri ilk defa yaşıyordum ve çok tuhaf hissediyordum "lütfen çıkın efendim" demişti bana efendim neler oluyor " tamam çıkıyorum teşekkürler." demiştim ve yüzüne bakmıştım oda bana saniyelik bakıp kafasını hızlı bir şekilde eğmişti " hadi içeri girelim çok yorgunum." demişti san o önden giderken bende onu takip ediyordum çalışanlar kapıyı açmıştı içeri girdiğimde şok üstüne şok yaşıyordum hayatımda göremeyeceğim kadar güzel eşyalar karşımdaydı ve geniş duvarlar " gelsene evinde gibi hisset." demişti ve ceketini çıkartıp koltuğa oturmuş kumandayı alıp televizyonu açmıştı bende hızlı bir şekilde yanına gelmiş ve oturmuştum televizyonda gördüğüm ev bizim evimizdi haberlere çıkmıştık " yakında seni aramaya gelirler burada benimle kal benim yanımda sana bir şey yapamazlar." demişti ona bakıp kafa sallamıştım tek yapabildiğim şey buydu....
:D
:D
:D
