Josh Cullen's Child

Chapter 3

"Bukas, sure na?" Ervan asked as we are walking on the street food stalls in front of Monteverde hight. Today is Friday, and we are planning na i-deretso na ang planong pagtambay sa bahay bukas. Hindi kami natuloy last Saturday dahil isinugod sa hospital ang kapatid ni Jelly, saktong papunta na kami sa bahay noon kaya instead na sa bahay ay sa hospital kami magkakasamang pumunta.

"Ewan ko sa inyo, wala naman tayong gagawin sa bahay." komento ko at saka kumuha ng isang stick bago tumusok ng dalawang fishball.

"Basta Amber, mayaman ka kaya hindi mo alam kung anong dating ng bahay nyo sa amin." Ayana commented. I looked at her and shooked my head. Hindi na rin ako nakipagtalo sa kanila.

It was almost 6 pm when I got home, as usual, nasa loob ng kusina si Nana El para magluto ng hapunan.

"Sorry Na, I'm late." naglakad ako papunta sa likod niya at saka kinuha ang kanyang kanang kamay para magmano.

"Nasabi nga ni Berting na male-late ka daw ng uwi. Hindi na ako naghanda ng meryenda." she answered without looking at me.

"Okay lang po yun. Napatambay lang po talaga kami ng tropa, alam niyo na, Biyernes," tumawa lang siya sa sagot ko. After that, nagpaalam na ako na aakyat sa kwarto para magpalit ng damit.

Pabagsak akong nahiga sa kama at kinuha ang cellphone kong nakapatong malapit sa unan.

I was busy browsing on my phone when a chat head popped up.

I immediately closed it and walk out.

"Boo." I almost jumped my heart out when JC appeared in front of me. He laughed at my reaction.

"You freaked me out, I hate you." I joked at saka naunang maglakad papunta sa kusina.

For the past days, palaging nandito si JC. I must say that we are in good terms kahit na palagi niya akong pinipikon.

"Hi Na." bati ko kay Nana El na seryoso sa hinahalo niya sa kawali. I hugged her tight at saka siya hinalikan sa pisngi.

"Ano ba yan Amber, napakabaho ko!" she yelled and walked away but I came near her again and hugged her tighter. She's murmuring while I am chuckling lightly on her back.

"Dapat na ba akong magselos?" JC asked from behind. Hindi man lang ako kumibo. Eepal na naman yan kaya hindi ko na lang pinansin. The more kasi na papansinin mo siya, the more na magpapapansin pa yan.

"Naku kang bata ka, nandito ka na naman—" Nana El started becoming a machine gun so I walked away. Hindi ko na narinig ang mga sunod na sinabi ni Nana dahil naupo na ako sa mesa habang naghihintay ng pagkain.

"Sige na, kain na." she said and put the foods in front of me. Tinaasan ko siya ng kilay.

"Sabay na tayo." I pleaded. It sucks eating alone kaya simula noong dumating ako sa bahay na ito, palagi ko silang isinasabay sa pagkain.

Sanay kasi ako na maingay ang hapag.   Isa pa, kasambahays are actually a family to me.

"Hindi na Amber—"

"Na, ngayon pa ba kayo mahihiya. It's okay. Sit with me." She looked at me in defeat. Naghe-hesitate pa siya pero tumalikod rin naman para tawagin ang iba pang mga tao sa bahay.

Ang tagal ko na dito sa bahay, ngayon pa ba sila mahihiya?

Actually, most of the time ganito sila. And ganito rin ako whenever they are like this. We are just six in this house, ako, two househelps and three drivers. Sa mansion namin sa Manila, halos hindi mabilang ang mga tao. It's because marami din ang nakatira d'un.