Alpha Team

3. Bölüm ⚜️

*Kathy' nin ağzından*

Akın'ın buraya nasıl giriş izni aldığını bilmiyordum ama sanki kendi evimize giriyormuşuz gibi rahattı. Buraya daha önceden de birçok kez gelmiş gibi. Diğerlerinde de olduğunu ve seviyeye göre farklı renkleri olduğunu düşündüğüm turuncu renkli, üzerinde uzunlamasına ince iki siyah çizgi ve kısa kısmında da ince bir çizgi bulunan bir kartla giriş yapmıştı. Onun arkasından da 'ekip lideri' olan kişi kırmızı, çaprazdan ince siyah bir çizgiyle çizilip o yarısı turuncuya ve sarıya boyanmış üç renkli bir kartla giriş yapmıştı.

Ekip büyük ihtimalle liderleri olan kişi kartı okuttuğu için kendi kartlarını okutmamışlardı. Ama kızıl, mavi gözlü kız eğildiğinde deri ceketinin iç kısmını görmüştüm. Eh, iç cebinde görülen sarılığa bakılırsa Akın ve lider çocuğun seviyeleri daha yüksekti. Zaten lider çocuğu da bu sayede diğerlerinden ayırt etmiştim.

Ekip liderleri olduğunu anladığım üç renkli kartı olan, esmer, bal rengi gözleri olan çocuk masanın başına geçip sorularının olup olmadığını sormuştu.

İlk konuşan, daha doğrusu lafa atlayan bardan çıktığımızda da konuşan siyaha yakın koyu saçları olan, mavi mi yeşil mi olduğunu bir türlü anlayamadığım değişik gözlü ve beyaz tenli bir kızdı. Zaten arabada da bir an önce inmek ister gibiydi. Sanırım merak ettiği soruları sadece burada sorabileceğini biliyordu ve sorularına bir an önce cevap almak istiyordu. Ancak arabadaki çelik gibi sert ifadesinin aksine bu sefer kaşları çatıktı, masaya bakıyordu. Sanki bir şeyi kafasında tartmaya çalışır gibi bir ifade vardı yüzünde. Son sözlerini söylerken de masaya eğdiği başını lidere çevirmişti.

-O çocuk buraya nasıl girdi Asrın? Elinde turuncu kart vardı daha önce görmemiştim o kartı, hangi seviye ve biz bunu neden bilmiyorduk?

Asrın -ekip liderleri-  yüzünde hafif bir kaş çatılması olsa da, büyük ihtimalle isminin söylenmesinden hoşlanmamıştı, yine gülümseyerek soruyu soran kıza döndü.

-Şaşırtmadın beni Efsane. Bu grupta sadece saha görevlerindeki başarı yüzünden değil zekan ile de burada olduğunu kanıtladın, yine. Ama unutma, hem omega olarak hem kuruculardan biri olarak, hem de ekip lideriniz olarak sizden daha üst rütbeyim. Ben senin adını kullanabilirim, eğer getirdiğimiz kişiye gerçekten güveniyorsam. Ya gerçekten suçlu biri olsaydı? Ekip lideriniz olduğumu sokaktan birini getirsem anlar şu anda. Böyle bir durumda size kod adınız ile mi yoksa isminizle hitap edip etmediğime bakın, lütfen. Şanslısın, korkulacak bir şey yok, o omegalarımızdan. Yani sizin de bildiğiniz üzere sizden üst rütbe. Sizin kartlarınız nasıl sarı ise, onunki turuncu. Seviyeler kartın rengine göre değişir. Erişebileceği yerler, giriş yapabileceği kapılar gibi. Takdir edersiniz ki grubumuza katılmadan sadece bu kadar bilgi verebilirim. Kesinlikle başarılı bir hacker. Oldukça. Son iki yıldır bizimle çalışıyor. Bizzat en güçlü adamlarımıza yazdırdığımız teşkilatın güvenlik duvarını kırarak da işinde ne kadar iyi olduğunu kanıtladı. Zaten böyle tanıştı burayla.

Son söylediğinden sonra yüzünde gurur duyan bir ifadeyle Akın' a baktı. Akın ise yolda ne kadar rahat olsa da buraya geldiğimizden beri bariz bir şekilde gergindi. Soruyu duyduktan sonra ise daha da dik bir şekilde oturmuştu. Normalde böyle bir takdir etme durumunda hemen ego yapacak ve "Biliyorum, harikayım." diyecek olan Akın, lider çocuğa sıkıntılı bir şekilde gülümseyip -bir nevi teşekkür etmişti- ensesindeki eli ve suratında zoraki olduğunu 1000 metreden anlayabileceğiniz bir sırıtmayla bana dönmüştü.

Sanki kızıp kızmadığımı hayır, daha çok kırılıp kırılmadığını sorgulayan bir ifade vardı yüzünde. Normalde etrafına neşe, gülücükler saçan ben, birine kırılınca o kişiyle olduğunca az konuşur, bakışlarım ise ister istemez soğuklaşırdı. Normal hayatımda olan şeyler için pek ağlamayan biriydim. Böyle durumlarda aşırı sinirlenip sinirden ağlamadığım sürece ağlamazdım. Soğukkanlılığımı koruyabilirdim.