My Boys

You

N: Ωραία. Για να τι ξεκαθαρίσουμε όχι!
Twins: Γιατί?!
Ν: Γιατί δεν χρειάζομαι νταντά!
F: Τέλος εμείς θα κοιμηθούμε μαζί σου!
G: Θες δεν θες θα μας ανεχτείς όλοι την νύχτα!
Ν: Καλά αλλά σταματήστε να ουρλιάζεται! Θα τους σηκώσετε όλους πάνω!
Twins: Καλά! Θα κοιμηθούμε με την Nantia! Θα κοιμηθούμε με την Nantia!

1 week later :

Εδώ και μια εβδομάδα όλο και κάποιος θα κοιμηθεί μαζί μου έχουν κυριολεκτικά βάλει βάρδιες. Αν και τους έχω πει πως ενοχλεί αυτό, αυτοί συνεχίζουν. Λες και είμαι μπέμπα που θέλει νταντεμα. Δεν μπορώ άλλο. Ξέρω πως με αγαπάνε αλλά θέλω και εγώ την ησυχία μου, τον χώρο μου. Πως το λένε? Δεν θέλω να είμαι εγωίστρια αλλά είναι σαν να μου στερούν την ελευθερία.
Τα ειδικά μαθήματα μου με την δασκάλα έχουν αρχίσει και μπορώ να πω πως όλα πάνε αρκετά καλά. Μαθαίνω πως να ελέγχω τις δυνάμεις μου και το πως να τις χρησιμοποιώ σωστά. Η κυρία Andromeda είναι πολύ καλή γυναίκα και πολύ υπομονετική. Μιλάμε αρκετά και την εμπιστεύομαι.
Όσο για την μαμά μου έχουμε να μιλήσουμε 1 εβδομάδα. Με πληγώνει που έχουμε απομακρυνθεί εννοώ πως οκ είμαι θυμομαίνη μαζί της γι αυτό που μου αποκάλυψε αλλά πάντα είχαμε η μία την άλλη και δεν θέλω να αλλάξει αυτό για έναν μαλάκα.
Τώρα για τα μαθήματα πλησιάζουν οι εξετάσεις και έχω αγχοθει πάρα πολύ. Αν και έχω καλύψει όλη την ύλη των μαθημάτων 2 φορές και έχω κάνει εξάσκηση για όλα. Τα παιδιά μου λένε να ηρεμήσω αλλά εγώ τους αγνοώ. Σε λιγότερο από έναν μήνα γράφουμε. Και στο μόνο μάθημα που δυσκολεύομαι είναι το Quidditch και γενικότερα το πέταγμα. Δηλαδή έχω μάθει να την καβαλαω και να την έλεγχο αλλά μετά από λίγο τον χάνω.
Όσο για τον Oliver δεν μιλάμε, δεν συζητάμε και γενικότερα αποφεύγουμε ο ένας τον άλλον. Μόνο μερικά πεταχτά βλέμματα στον διάδρομο και αν. Το θέμα είναι πως εγώ τον γουστάρω αλλά μου σπάει τόσο πολύ τα νεύρα που θέλω να τον χαστουκίσω. Αααααα! Γιατί.......και αυτή η Brown πόσο σπαστικια?! Δεν υπάρχει πιο βλαμμένο ον στο σύμπαν από αυτήν.
Άρα το συμπέρασμα μας είναι πως........
Τύμπανα παρακαλώ.......πως όλα πάνε κατά ΔΙΑΌΛΟΥ!! Ας επιστρέψουμε τώρα στην πραγματικότητα. Αυτή τι στιγμή βρίσκομαι στο μάθημα της Τρελονης και μας λέει το τι θα πρέπει να διαβάσουμε περισσότερο για τις εξετάσεις. Μετά από λίγο το κουδούνι χτυπάει και βγαίνουμε έξω. Στο αυτό το μάθημα κάθομαι με τον Deen ένα καλό παιδί από τον κυτονα μου. Άρχισα να περπατάει προς την τραπεζαρία, έβγαλα ένα βιβλίο από την τσάντα μου και εστρεψα την προσοχή μου προς αυτό χωρίς να προσέχω που πάω και...... ΜΠΑΜ!! Έπεσα πάνω σε κάτι ή καλύτερα κάποιον, ρίχνοντας τα βιβλία του κάτω όπως και το δικό μου. Αρχίσαμε να μαζεύουμε τα βιβλία.
N: Συγνώμη γι αυτό.
?: Δεν πειράζει. Παρεμπιπτόντως είμαι ο Neville Longbottom.
N: Nantia Riddle, χάρηκα για την γνωριμία Naville.
Είπα δίνοντας του μερικά από τα βιβλία του. Του πρότεινα το χέρι μου για χειραψία και αυτός ανταπέδωσε.
Ν: Θες βοήθεια με αυτά Naville?
Nev: Όχι ας μην σε καθυστερώ, εξάλλου θα έχεις καλύτερα πράγματα να κάνεις.....
Ν: Όχι επιμένω, προς τα που πάμε λοιπόν?
Nev: Βιβλιοθήκη.
Ν: Υπέροχα, έχω και κάποιες δουλειές.
Έλα πάμε.
Είπα περνώντας μερικά από τα βιβλία που κρατούσε. Πήγαμε στην βιβλιοθήκη βολεψαμε τα βιβλία, έκανα τις δουλειές που ήθελα και πήγαμε μαζί στην τραπεζαρία. Μπήκαμε μέσα και πολλά ζευγάρια ματιά έπεσαν πάνω μας. Ένιωσα τον Nev δίπλα μου να είναι νευρικός.
Ν: Στις δουλειές σας!!
Ψωναξα και πήρα τον Naville από το χέρι σέρνοντας τον προς το τραπέζι του Gryffindor. Καθίσαμε στο τραπέζι και αρχίσαμε να τρώμε.
Twins: Είσαι τρελή! Χαχαχα!
Ν: Το ξέρω.
Τους είπα χαμογελώντας, γύρισα να σκαναρω το τραπέζι και το χαμόγελο μου κόπηκε μαχαίρι. Ο Oliver είχε στην αγκαλιά του το τσολι και τάιζαν ο ένας τον άλλον, λίγο πιο πέρα.
Ν: Παιδιά τι είναι αυτό?
Είπα δυνατά για να το ακούσουν τα πιτσουνακια και γενικά η παρέα.
L: Τι?
Ν: Αααα είναι απλά το πρόσωπο σου!
Είπα και τα παιδιά μαζί με εμένα έσκασαν στα γέλια, ακόμα και ο Harry που δεν με πάει. Όσο για το ζευγαράκι της Αγίας Παρασκευής φαινόταν αναστατωμενω. Αυτή τη φορά το λόγο μου τον απεύθυνα στον βλακα aka Oliver.
Ν: Θες να ακούσεις ένα αστείο?
Gin: Ναι.
Ν: Κοιτάζω ένα.
Είπα ενώ τον κοιτούσα. Τα παιδιά κυριολεκτικά έκλαιγαν από τα γέλια, ενώ αυτός έβγαζε καπνούς από τα αυτιά. Σηκώθηκε πάνω, ήρθε προς εμένα αρπάζοντας με από το χέρι και σέρνοντας με να τον ακολουθήσω.
Ν: Ει! Δεν τελιωσ-
Ο: Μην μιλάς!
Ν: Μα πεινάω!
Φτάσαμε στο μπάνιο και εκείνος μας έβαλε μέσα. Με κόλλησε στον τοίχο και κοπανισε το χέρι του στα πλακάκια δίπλα από το κεφάλι μου. Εγώ δεν φοβήθηκα καθόλου, αλλά αντίθετα νευρίασα πάρα πολύ.
Ο: Τι πρόβλημα έχεις μαζί μου?!
Ν: Οοο δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά, απλά υπάρχεις! Και σταμάτα να φωνάζεις σε εμένα. Δεν θα σε φοβειθω το καταλαβαις Wood?!
O: Οοο Riddle θα έπρεπε να με φοβάσαι,δεν ξέρεις τι μπορώ να κάνω!
Ν: Γλυκα εδώ δεν φοβάμαι τον Voldemord θα φοβειθω εσένα? Σε γελασανε!
O: Ίσως το κάνεις ήδη και δεν το ξέρεις γατούλα!
Ν: Μην με αποκαλείς γατούλα!
Ο: Νιάου γατούλα.
Μας γύρισα και τον κόλλησα στον τοίχο, έπιασα με τα χέρια μου τον λαιμό του και εκείνος έμεινε ακίνητος χωρίς να κάνει κιχ.
Ν: Άκου εδώ Wood. Μην με ενοχλείς για να μην σε ενοχλώ! Το κατάλαβαι αυτό ο ανύπαρκτος εγκέφαλός σου?
Ο: Θα μείνω αν δεν με προκαλείς.
Ν: Εγώ σε προκαλώ?
Ο: Μιλάς άσχημα στο κορίτσι μου και της φέρεσαι άσχημα!
Ν: Φερομαι ανάλογα όπως μου φέρονται. Οπότε αν δεν θες να την δεις να παθαίνει ασφυξία, μάθετεις να φέρεται!
Είπα και έφυγα, αφήνοντας τον μόνο του. Πήγα στο τραπέζι και έκατσα να φάω. Η Ginny κάθισε δίπλα μου και με πήρε αγκαλιά. Ίσως την χρειαζόμουν αυτήν την αγκαλιά. Δεν ξέρω τι μου γίνεται πια ίσως η ζωή μου αρχίζει να καταρρέει σιγά σιγά. Εγώ δεν ήθελα να είμαι έτσι ήθελα να είμαι κανονική. Να είμαι σαν τους άλλους μάγους και μάγισσες. Χωρίς ιδιαίτερες δύναμεις, χωρίς έναν δολοφόνο για πατέρα, χωρίς μια ψυχοπαθή για μητέρα. Το μόνο που ήθελα ήταν μια ήσυχη και φυσιολογική ζωή, που ξέρω πως δεν θα έχω με όλα αυτά. Έφυγα από την αγκαλιά της Ginny και βγήκα γενικότερα από το κάστρο, πήγα στην λίμνη και κάθισα κάτω από την σκιά ενός δέντρου. Έκλεισα τα μάτια μου και μετά από λίγο ένιωσα κάτι να μου γλύφει το χέρι. Άνοιξα τα μάτια μου και ένας μαύρος σκύλος καθόταν δίπλα μου και με κοίταζε. Τον χαϊδέψα πίσω από τα αυτιά που ήξερα πως αρέσει στους σκύλους και έπειτα έβγαλα ένα σάντουιτς από την τσάντα μου και άρχισα να τον ταΐζω, εφόσον φαινόταν πεινασμένος. Το ζώο μπροστά μου άρχισε..........................

...........................................................

Ξέρω πως άργησα αλλά έχω την άλλη ιστορία αλλά σας υπόσχομαι να ανεβάσω γρήγορα.
Τα λέμε στο επόμενο πάρτ αγάπες ❤️💕