Kurt Prens / bxb (Mpreg) ✔️

28.

Sensi (David'in kuzeni)

David, odadan bir hışımla çıkıp merdivenlerden koşarak inmeye başladığında yaslandığım duvardan çekilip peşinden fırlamıştım.

Sabah sabah bu enerjiyi nereden aldığını hayatım boyunca merak etmiştim ve bir türlü anlamamıştım.

Bu aralar garip olan bir şey varsa da David'in şu haftalarda sinirli dolanmasıydı, ben yanında yeni yeni dolanmaya başlasam da çevreden duyduğum şeyler pek iç açıcı değildi.

Resmen saatli bomba gibi etrafta dolanıyordu ve bunun Silver ile alakalı olduğunu çok iyi biliyordum. Ama ne yazık ki beyefendi bunu hem inkar ediyor hem de benimle konuşmaktan kaçınıyordu. Biraz daha böyle davranmaya devam ederse kötü polisi oynamak zorundaydım.

David, Mutfak kapısından bahçeye doğru çıktığında merdivenlerin başında durup soluklandım, resmen yaşlanmıştım ve nefesim yetmemişti.

Emniyetteki arkadaşlarım şu yıkık ve zavallı halimi görseler dillerinden asla ama asla kurtulamazdım. Sanırım yaptığım göbeği eritmenin zamanı gelmişti.

Kilo almak 1 saniyeydi ama vermek...  O konulara girince beni bir ateş basıyordu ve sinirleniyordum.

Derin bir nefes alıp doğruldum, kesinlikle spora gitmem gerekiyordu yoksa saha görevlerinde geberip giderdim. Ya da arkadaşlarımın maskarası olurdum ve ikisi de benim için kabus gibi bir olaydı.

Bahçeye çıktığımda David sarıncakta oturmuş telefon ile uğraşırken görmüştüm, o kadar peşinden koşmuştum ve onun bu halini görmek en son isteyeceğim şeydi.  Yeminle bu çocuk benim sinirlerim ile oynamak için doğmuştu ve işin kötü yanı ne yaparsa yapsın ona kızamıyordum.

Yavaşca yanına ilerlediğimde ses çıkarmadan arkasına doğru dolanmıştım. Neler karıştırdığını öğrenmek en doğal hakkımdı. Yanlış yoldaysa onu her türlü uyarmam gerekiyordu, göz göre göre hayatını mahvetmesi hiç istemeyeceğim bir şeydi...

Ses çıkarmamaya özen göstererek kafamı ördek yavrusu gibi telefonuna uzattığımda Silver'in fotoğrafına baktığını fark etmiştim.

David kuzenim olmasına rağmen neden böyle piç gibi davrandığını anlamamıştım. Seviyordu ama neden inkar ettiğini hâlâ anlamış değildim. Kimse onu yargılayamazdı çünkü kendi hür iradesi ile vermiş bir karardı ve koskoca kraliyet prensi bile bir adam ile evliydi.

Aslında David tam anlamıyla mantık adamıydı ve duygularını en üst zirvede yaşayan kişiliğe sahipti ama konu Silver'e gelince... David tam anlamıyla Arap saçıydı...

Şimdiye kadar ülkede çıkmadığı kız kalmamıştı ve birini elde etmesi 5 saniye falan sürüyordu ama Silver? Eh umutsuz vakaydı.

Yanına oturduğumda telefonunu acele bir şekilde kapatıp cebine koyduğunda sırıtmıştım, göreceğimi çoktan görmüştüm.

-Neden gidip konuşmuyorsun? Senin o zirvede olan öz güvenin nerede David? Elde edemeyeceğin kişi yok unuttun mu?

Sarı kıvırcık saçlarını karıştırdığımda bana bakıp sıkıntı ile iç çekmişti.

"Neyden bahsediyorsun Silver?" Bana gözlerini dikip alık alık bakmasıyla daha demin kedi gibi sevdiğim kafasına bir tane geçirmiştim.

-Benim adım Silver mi geri zekalı?!

-Şey özür dilerim, kafam yerinde değil.

-Yerinde olmadığı her şekilde belli ve seni biri için bu halde görmeye hiç alışık değilim. Ondan ne zaman hoşlandığını bilmiyorum ama bu konuyu er ya da geç konuşman gerekiyor.

-Konuşacak bir şeyim yok Sensi, ayrıca neyden bahsediyorsun bilmiyorum.

Sinirle yanaklarımı şişirip oturduğum yerden kalktım, biraz daha bu halde yanında oturursam sinir krizi geçirecektim.

-Silver'den hoşlandığını aşırı derecede belli ediyorsun, sen biraz daha burada oturmaya devam edersen yakın zamanda o çocuğu kaptıracaksın. Çocuğun da kendine göre bir gideri var ve her an kapabilirler de.

Ahırlara doğru yolumu çevirdiğim zaman David de ayaklanıp yanıma gelmişti.

-Nereye gidiyorsun be?

-Akşam nöbeti var ve biraz at binmek istiyorum hem Silver'i de ziyaret edip tanışırım.

Kafama yapıştırdığında acıyla durdum, eli ağırdı...

"Ağzını açma, ben de geliyorum." David koluma girip beni hızla peşinden sürüklemeye başladığında içten içe sinsice gülüşler atmaya başlamıştım.

Yeni bir aşk doğması iyiydi.