Embracing the Sea's Sadness (Amidst Solitude #1)

Chapter 13

Chapter 13

Sunrise 

Days passed by like a blur. Namalayan ko na lang ang sariling nag-aayos ng mga gamit dahil ngayon ang huling araw namin sa school. Yes, tapos na ang semestreng 'to kaya may panahon na ako para pagtuonan ng pansin ang sarili.

Pupunta lang kami ngayon sa school para makipag-kuwentuhan kay Sir Nathan dahil siya ang adviser namin. Hopefully, siya pa rin ang adviser namin next school year. That would be amazing! He's the best adviser I have met. I could define him as the calmest and kindest teacher in the school.

Napatigil ako sa paglalakad nang makitang nakatayo si Vico sa harapan ng classroom. Hindi ko alam kung ilang beses akong napalunok habang mas papalapit sa kanya. I knew I caught his attention when he looked at me. At kahit na gustuhin ko mang umiwas ng tingin, hindi ko na nagawa pa dahil awtomatikong napalingon din ako sa gawi niya.

"U-Until when will you... snob me, Leigh?" he asked as soon as I reached in front of the classroom.

Tumuwid ako ng tayo bago siya binalingan. Pagkatapos niya akong pigilan sa pagsampal kay Megan, naramdaman ko ang sarili kong unti-unting lumalayo sa kanya. I knew he is not at fault. But I just felt sad about it. He has feelings for more, so why did he stop me from slapping that girl? Oo nga at mali ako dahil nagpadalos-dalos ako ng galaw pero... tama bang pigilan niya ako?

But at the same time, I felt guilty. Hindi dapat ako ganito umakto. They've known each other for almost how many years now since they are batch mates from Junior High. Kumbaga, saling-pusa lang naman ako dito. I'm not from here, so why would I dare to act this way?

Right?

Mabilis kong inayos ang pagkakatayo at mabilis na umiling.

"We are good, Vico. Hindi kita ini-snob. Busy lang talaga ako the past days," I said and faked a smile.

Nakita ko ang pagliwanag ng mga mata niya. Halos mapapasok ako sa classroom ng makitang unti-unti itong lumapit sa akin. I gazed around and saw that almost all my classmates, including Sir Nathan, were watching us. Napalunok ako at mabilis na nag-iwas ng tingin.

"V-Vico, tumitingin ang mga kaklase natin," I informed him as I stepped backward.

"I'm just happy. Akala ko... galit ka sa akin," he said with his sad expression.

Mabilis ulit ang ginawa kong pag-iling. Naramdaman ko ang pamumula ng mukha ko dahil sa sobrang hiya. Oh my gosh! Heto ba ang regalong matatanggap ko as the rank 1 of this section?

"Aurora, halika na rito sa upuan mo," it was Aubert's serious voice that interrupted Vico to talk.

Ngumiti ulit ako kay Vico para i-assure siyang okay lang kami. I hope it did not come to his mind na I was distancing myself because he protected Megan, instead of helping me. Pumunta na ako sa upuan ko. Bago pa man ako makaupo ay nakita ko ang mga tingin ng mga kaklase ko sa akin. I almost pouted when they clapped their hands!

"Congratulations, Leigh!" it was Dianne who greeted me first.

Napangiti ako nang makitang may mga party poppers at balloon pa lang nakatago sa gilid ng classroom. May mga nagkalat pang mga balloons at bulaklak sa sahig! I almost stopped breathing when I felt someone's touch on my hand. Napatingin ako kaagad doon at halos manlaki ang mga mata ko nang makitang may nilalagay roon si Aubert!

Mabilis akong umupo, hindi alintana ang ingay ng classroom para lang itago ang kamay ko. Mabilis niya 'yong nasundan sa ilalim ng mesa at halos magmura ako nang sunod-sunod dahil sa sunrise bracelet na nilalagay niya roon!

"Hoy, ano 'yan!" sigaw ni Mikaela nang makitang nakatago ang kamay ko sa ilalim nang lamesa.

Idagdag pa ang pwesto namin ngayon. Nakalapit ang katawan niya sa akin nang ilagay niya ang bracelet sa