"Jeno ile buluşmaya gidiyorum, eşyalarımı topladım."
Taeyong elindeki telefonunu bırakmış, üzgün gözlerle kendisine bakan kardeşine çevirmişti bakışlarını.
"Tamam, ev sahibi ile konuştum ve biletlerimizi ayırttım."
Jaemin yutkundu, kalbi istemsizce acıyordu.
"Tamam..." dedi usulca. "Artık veda vakti."
Taeyong üzgünce kardeşine baktı. O da istemiyordu buradan ayrılmayı, arkadaşlarını burada bırakmak istemiyordu fakat her şeyi unutup kendini iyi hissedene kadar gitmek zorundaydı.
Derin bir nefes alarak ayağa kalktı. Kollarını kardeşine sarıp saçlarını okşadı usulca. "Hadi görüşürüz, tüm gün takılın vakit geçirin olur mu?"
Jaemin kafa salladı üzgünce. "Tamam."
Jaemin çıktığında Taeyong'da hazırlanmak için odasına adımladı. O da gidip arkadaşlarıyla konuşsa iyi olurdu.
⸻ ♡ ⸻
"
Selam." Ten neşeli bir gülüşle kapıyı açtı. "Kahvaltı ediyoruz gel."
Taeyong gülümseyerek içeri adımladı.
"Selam."
Ten elindeki fincanı salladı. "Kahve?"
"Olur."
Taeyong masaya otururken yutkundu, bu sıcak ortamı fazlasıyla özleyecekti.
"Sen de bir şey var." dedi Johnny şüpheli sesiyle, "Mutsuz duruyorsun?"
"Aslında size bir şey söylemem gerek."
Ten merakla oturdu. "Neymiş?"
"Ben... yani biz Jaemin ile taşınmaya karar verdik."
Ten kaşlarını çattı.
"Taşınmak mı, nereye?"
"Sanırım Busan'a..."
"Ama orası çok uzak."
Taeyong dudaklarını büzdü.
"Biliyorum fakat bu gerekiyor."
Ten mızıldandı. "Neden, birden nereden çıktı bu? O adam yüzünden mi, sana kötü bir şey mi yaptı?"
Taeyong'un gözleri titredi, boğazında yine o yakıcı his vardı.
"Hayır... sadece birazcık uzaklaşmak ve yeni bir sayfa açmak istiyorum."
Ten alaycı bir gülüş vermişti şimdi. "O yeni sayfada biz yokuz yani öyle mi?"
"Hayır olur mu tabi ki varsınız."
Kollarını göğsünün üstünde birleştirdi Ten. "Neden gidiyorsun o zaman?"
"Ten lütfen anla. Jaemin üniversiteye başlayana kadar uzaklaşacağız buradan. Hem çoktan yeni bir daire buldum. Sahile yakın sakin bir yer, bana iyi gelecek."
Johnny kaşlarını çattı. "O adam sana bir şey söyledi değil mi? Ne söyledi? Gidip burnunu kırabilirim."
Taeyong gülümsedi. "O bir şey yapmadı. Hepsi benim suçum biliyorsunuz. Ben berbat bir insanım... Dolandırıcının tekiyim onun tepkileri az bile."
"Off boş yapma Taeyong. Tamam git ne yaparsan yap. Orada yeni arkadaşlar bulursun kendine."
Ten öfkeliydi. Taeyong arkadaşına bakarken dudaklarını büzdü. "Sen hâlâ benim en yakın arkadaşım olacaksın merak etme."
Ten omzunu silkti. "Neyse... bari tüm gün gezelim de son kez bir şeyler yapmış oluruz."
Taeyong gülümsedi. "Olur."
⸻ ♡ ⸻
Jeno usulca kafeye adımladı. Görüş açısına Jaemin'in pembe saçları girdiğinde, güzel gülümsemesini koymuştu dudaklarına.
"Selam."
"Selam."
Jeno aldığı ruhsuz tepkiyle şaşırdı.
"Bir şey mi oldu Jaemin?"
Jaemin üzgünce Jeno'ya baktı.
"Sana söylemem gereken bir şey var o yüzden buluşmak istedim."
"Neymiş?"
Jaemin üzgün bakışlarını önündeki kahvesine çevirdi. Boğazındaki yumruyu geçirmek için yutkundu usulca. "Biz gidiyoruz Jeno..."
Jeno'nun kaşları havalandı.
"Nereye?"
"Başka bir şehre taşınıyoruz abimle."
Jeno'nun suratı ifadesizdi.
"Ama neden, okulun ne olacak? Son senen."
Jaemin onayladı. "Biliyorum ama bunun olması gerekiyor. Çoktan biletlerimizi aldık ve yeni bir ev bulduk."
Jeno üzgündü. İstemsizce kalbi acımıştı. Jaemin'in gitmesini, ondan ayrılmasını istemiyordu.
"Gitmesen olmaz mı? Ben ne olacağım?"
Jaemin'in çenesi titredi usulca, onu bırakmak istemiyordu. Jeno'nun masada duran elini tuttu usulca.
"Üzgünüm... tekrar görüşeceğiz bundan eminim."
"Otobüsle mi gideceksiniz peki?"
"Evet, yarın sabah."
"Gelmemi ister misin?"
Jaemin kafasını iki yana salladı hızla.
"Hayır lütfen... o zaman çok zor olur ayrılmak."
Jeno kafa salladı. "Peki o zaman... tekrar görüşelim Lee Jaemin."
Jaemin gülümsedi. "Tekrar görüşelim Jung Jeno."
⸻ ♡ ⸻
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
