"Γαμω την τρελα μου" αναφωνησε στον εαυτο του και βγηκε απο το αμαξι με πηρε στον ωμο του σαν τσουβαλι και με εβαλε μεσα στο αμαξι
Μπηκε και αυτος και ξεκινησε να οδηγαει. Τον κοιτουσα με το στομα ανοιχτο. Γυρισε και με κοιταξε.
"Τι;" μου ειπε με ενα στραβο χαμογελο "Αφου δεν με ακουγες, ηξερες οτι θα γινει αυτο"
"Οχι δεν το ηξερα. Δεν εχεις κανενα δικαιωμα να με παιρνεις σαν τσουβαλι και να με βαζεις με το ζορι στο αμαξι"
"Αντι να λες και ενα ευχαριστω καθεσαι και μου φωναζεις; Δεν ηξερες καν απο που να πας."
"Και εσενα τι σε νοιαζει αν χαθω; Γιατι δεν με αφησες να παω μονη μου;"
Δεν μιλουσε και μου εσπαγε τα νευρα ολο και περισσοτερο.
"Σου μιλαω" Φωναξα γεματη νευρα.
"Ναι σε ακουω μονο που δεν μπορω να ασχοληθω μαζι σου τωρα γιατι απο οτι βλεπεις οδηγαω. Εκτος και αν θες να στουκαρουμε πουθενα"
Μιλουσε με τοση ανεση δεν ειχε εκνευριστει ουτε λιγο. Απο αυτα του τα λογια τον κοιταξα με τοσο μισος και γυρισα το κεφαλι μου απο την αντιθετη πλευρα.
"Και για να ξερεις δεν σε αφησα γιατι η Κατερίνα θα με σκοτωνε αμα χανοσουν. Για να μην νομιζεις οτι νοιαζομαι για το αν θα χαθεις ή οχι"
Τι κοπανος θεε μου. Αν δεν κρατουσε το τιμονι θα τον ειχα χαστουκισει σιγουρα.
Πηγα να μιλησω αλλα εκεινη την στιγμη τον εσωσε το κινητο μου. Η οθονη φωτιστηκε και εγραφε "Μιχαλης". Ο Χρηστος συνεχισε να κοιταει το δρομο. Σηκωσα το τηλεφωνο.
"Ελα Μιχαλη"
"Ελα Μιχαλη" ειπε κοροιδευτηκα ο Χρηστος. Δεν εδωσα σημασια.
"Που εισαι εσυ; Δεν σε χαιρετησα"
"Ναι εφυγα λιγο βιαστικα"
"Καλα θα σε παρω αυριο αμα ειναι να βγουμε για κανα καφε"
"Ενταξει. Φιλια" του ειπα και το εκλεισα.
Σ'ολη τη διαδρομη δεν μιλησαμε καθολου. Μεχρι που φτασαμε στο σπιτι μου. Σταματησε το αυτοκινητο , γυρισε και με κοιταξε.
"Εδω δεν εισαι;"
Τον κοιταξα με μισος και ανοιξα την πορτα για να βγω εξω. Με επιασε απο το μπρατσο και με σταματησε. Γυρισα προς το μερος του για να δω τι ηθελε χωρις ομως να μιλησω.
"Την επομενη φορα που θα μου ξανακανεις τετοια σκηνη και θα μου καταστρεψεις και το βραδυ μου δεν θα σου βγει σε καλο"
