Με κοιτουσε με γουρλωμενα ματια υστερα απο αυτο που ειπα. Η αληθεια ηταν πως και εγω εμεινα εκπληκτη με τον εαυτο μου. Αφου υποτιθεται πως δεν με νοιαζει το τι κανει και με ποια. Τι με επιασε; Σηκωθηκε πανω και μου απλωσε το χερι του για να σηκωθω και εγω. Αρνηθηκα και συνεχισα να κοιταω κατω. Δεν ηξερα τι ακριβως ενιωθα και αν οντως ενιωθα κατι. Δεν ηξερα αν μιλουσα εγω ή το ποτο. Απλα ηθελα να μαθω αν οντως του αρεσε τοσο πολυ οσο εδειχνε.
"Σε παρακαλω σηκω να σε παω σπιτι. Δεν εισαι καθολου καλα."
"Παρατα με."
"Δεν γινεται αυτο"
"Γιατι δεν σου ειναι ευκολο; Ωω ελα τωρα πριν μια χαρα με παρατησες και γυρισες πισω σε αυτην τωρα τι σε εμποδιζει;" του ειπα. Φανηκε αρκετα εκνευρισμενος απο τα λογια μου αλλα δεν μετανιωνα για ολα αυτα που ελεγα.
"Τι σε πειραζει το τι εκανα εγω με αυτην ; εε; το αν οντως μου αρεσε ή οχι; Αφου το ειχαμε πει απο την αρχη πως οι μονες σχεσεις που θα εχουμε θα ειναι φιλικες. Αλλωστε δεν θες εσυ να γινει και τιποτα παραπανω. Και αυτη την στιγμη ειμαι σιγουρη πως μιλαει το ποτο και οχι εσυ και πως μεχρι αυριο θα εχεις ξεχασει τα λογια σου. Οποτε σηκω να παμε σπιτι και μην με εκνευριζεις αλλο."
"Δεν με νοιαζει καθολου." του ειπα με ενα βλεμμα ολο νοημα. Σηκωθηκα απο κατω και ξεσκονισα το φορεμα μου το "εστρωσα" καλυτερα πανω μου και μπορουσα να καταλαβω πως ολη αυτη την ωρα με κοιτουσε σε καθε μου κινηση. Μεχρι που καποια στιγμη γυρισα και τον κοιταξα.
"Τι;" του ειπα αποτομα.
"Δεν σε νοιαζει εε;"
"Οχι"
"Εισαι σιγουρη για αυτο που λες;"
"Ναι" του ειπα και τον συνεχισα να τον κοιταω στα ματια.
"Δηλαδη δεν σε ενδιαφερω ουτε λιγο;"
"Ουτε λιγο" επαναλαβα
"Σκεψου το λιγο και μετα απαντα μην απαντας αμεσως" φαινοταν τοσο σιγουρος απο τα λογια του.
"Το εχω σκεφτει και οχι δεν με ενδιαφερεις καθολου"
"Δηλαδη δεν σε επηρεαζω καθολου;"
"Καθολου."
Εκεινη την στιγμη με κοιταξε καχυποπτα και με τραβηξε πανω του. Τα σωματα μας ειχαν ενωθει και τα χειλη μας απειχαν μονο λιγα εκατοστα. Κοιτουσε μια τα ματια μου, μια τα χειλη μου, μια τα ματια μου, μια τα χειλη μου. Με χαιδεψε στο μαγουλο και ενιωσα να καιω σε εκεινο το σημειο που εβαλε το χερι του.
"Λες ψεμματα" μου ειπε ψιθυριστα.." Μπορω να κανω το σωμα σου να ζεματαει με μονο ενα αγγιγμα μου, εχω επιδραση πανω σου και μην το αρνεισαι αυτο;"
"Τι θες τελος παντων απο μενα;" ειπα τραυλιστα..Γαμωτο μην τραυλιζεις ειπα στον εαυτο μου. Ενιωθα την ανασα του να πεφτει πανω στο προσωπο μου. Ηθελα τοσο πολυ να με φιλησει, αλλα προσπαθουσα να του δειξω πως δεν μπορει να με καταφερει τοσο ευκολα.
"Καλη ερωτηση" μου ειπε. Τι εννοουσε με αυτο;
"Θα μου απαντησεις;" πλεον κοιτουσα τα χειλη του.
"Οχι σημερα εισαι μεθυσμενη" μου ειπε και πηγε να φυγει απο κοντα μου. Τον ξαναεφερα παλι πισω στη θεση που ηταν και πριν.
"Ναι σημερα"
"Οχι Μιχαελα ξαναρωτα με αυριο. Αν θα θυμασαι δηλαδη τι εγινε σημερα." μου ειπε και απομακρυνθηκε, μου γυρισε την πλατη και ηταν ετοιμος να φυγει.
"Εισαι αθλιος και κοπανος και δειλος και.." Με σταματησε ενωνοντας τα χειλη του με τα δικα μου. Με επιασε απο την μεση και με εσφιξε πανω του. Εντελως αυθορμητα εβαλα τα χερια μου γυρω απο το λαιμο του. Πλεον δεν ελεγχα εγω το σωμα μου. Ειχε δικιο οντως ειχε καποια επιδραση πανω μου και αυτο δεν θα μου εβγαινε σε καλο. Τις σκεψεις μου διεκοψε ο ιδιος ο οποιος δαγκωσε το κατω χειλος μου μεσα απο το φιλι μας. Αυτο με εκανε να ανοιξω ελαφρως το στομα μου χαριζοντας μου ενα παθιασμενο γλωσσοφιλο. Με φιλουσε λες και εξαρτιοταν απο το φιλι μου. Ενιωθα να μου παιρνει ολο μου το οξυγονο και τον σταματησα σπρωχνοντας τον ελαφρως. Προσπαθουσα να σταθεροποιησω την ανασα μου, το ιδιο και αυτος. Με κρατουσε ακομα απο την μεση και με κοιτουσε στα ματια.
Μετα απο μιση ωρα
Ειχαμε φτασει σπιτι μου και καθομασταν μεσα στο αμαξι. Δεν ξερω γιατι ενιωθα τοσο αμηχανα. Τον κοιταξα και πηγα να ανοιξω την πορτα για να βγω απο το αμαξι και να παω σπιτι μου επιτελους.
"Καληνυχτα"
"Καληνυχτα" του ειπα και πηγα στο σπιτι μου.
Οταν μπηκα στο σπιτι ξαπλωσα αμεσως στο κρεβατι μου και κοιτουσα το ταβανι. Σκεφτομουν τα παντα. Το βλεμμα του Χρηστου οταν μπηκα μεσα στο κλαμπ, εκεινο το χαμογελο που λατρευα και ταυτοχρονα μισουσα, την ξανθια που βρισκοταν πανω στο Χρηστο και την φιλουσε τοσο παθιασμενα, τον τσακωμο που ειχαμε εξω απο το κλαμπ, τον ξενο που παραλιγο να με βιασει και τελος το φιλι μας. Αυτο το φιλι!! τα χειλη του, τοσο υπεροχα και μαλακα, ο τροπος που με εσφιξε πανω του και με κρατουσε, το βλεμμα του. Τις σκεψεις μου διεκοψε η πορτα. Η Κατερινα μπηκε μεσα στο σπιτι και ηρθε προς το δωματιο για να δει πως ειμαι. Προσποιηθηκα πως κοιμομουν. Δεν ηθελα να μιλησω εκεινη τη στιγμη, θα της τα ελεγα ολα αυριο.
Το επομενο πρωι ξυπνησα απο το κινητο μου. Καποιος μου ειχε στειλει μηνυμα.
Θελω να ξεχασεις ολα αυτα που εγιναν χθες. Και για να μην παρεξηγησεις τιποτα θελω να ξερεις πως ημουν μεθυσμενος οπως και εσυ και εγινε οτι εγινε. Χρηστος.
Δεν ξερω γιατι αλλα ενιωσα τα ματια μου να καινε. Ωστε δεν ηταν τιποτα για αυτον το χθεσινο και ηταν μεθυσμενος εε; Επρεπε να το ειχα καταλαβει. Σιγα μην ασχολουνταν με εμενα σκεφτηκα και σηκωθηκα απο το κρεβατι. Πηγα στη κουζινα και εβαλα καφε για να καταφερω να ξυπνησω. Δεν μπορουσα να ξεχασω εκεινο το φιλι τοσο ευκολα μου ηταν αδυνατο. Δεν γινεται να μην σημαινε τιποτα για αυτον, αποκλειεται να μην το ηθελε εστω και λιγο, αφου αυτος με πλησιασε. Ολες αυτες οι σκεψεις κυριαρχουσαν μεσα στο κεφαλι μου μεχρι που ακουσα τη Κατερινα να κατεβαινει απο τις σκαλες.
"Καλημεεερα" μου ειπε ενω τεντονοταν.
"Καλημερα" της ειπα χαμογελαστη
"Πως εισαι; Εννοω εισαι καλυτερα απο χθες;"
"Ναι καλε ηρθα εδω και πηρα ενα ντεπον και επεσα για υπνο"
"Εφυγες αμεσως απο το κλαμπ;" με ρωτησε και την κοιταξα. Κουνησα το κεφαλι μου καταφατικα.
"Και πως ηρθες ως εδω;" μου ειπε και ταυτοχρονα επινε τον καφε της.
"Με τα ποδια; Γιατι;"
"Ααα γιατι μου ειπε ο Χρηστος πως θα σε πηγαινε εκεινος αλλα μετα τον ειδα να μπαινει μεσα στο κλαμπ γεματος νευρα και νομιζα πως ειχε μαζι σου"
"Οχι οχι δεν ξερω δεν τον ειδα καθολου χθες το βραδυ" Ενιωθα παραξενα που της ελεγα ψεμματα. Αλλα δεν ενιωθα ετοιμη να της πω την αληθεια. Θα εβγαζε συμπερασματα μονη της και δεν το ηθελα καθολου αυτο.
"Θα ξαναβγουμε σημερα με τα παιδια κατα τις 11"
"Μαλιστα. Καλα να περασετε."
"Τι λες; θα ερθεις και εσυ κυρια μου"
"Οχι δεν εχω καμια ορεξη να ξαναβγω ρε συ Κατερινα συγνωμη αληθεια αλλα δεν μπορω"
"Γιατι τι εγινε; Υπαρχει κατι που δε μου λες;" με ρωτησε και εκεινη τη στιγμη κοκκαλωσα γυρισα και την κοιταξα. Επρεπε να της μιλησω.
Ηευυ:* Να το 6ο κεφαλαιο της ιστοριας μου. Χιλια συγνωμη που αργησα να το ανεβασω. Ευχαριστω εσας που το ψηφιζετε και το διαβαζετε.:D
Το επομενο θα μπει αυριο το απογευμα. Φιλιαα:*
