Μεριά Χρήστου
Το να την βλεπω με τον καινουριο δεν με βοηθουσε καθολου μετα απο ολα αυτα που εγιναν. Δεν ξερω τι ακριβως μου εχει κανει αυτο το κοριτσι. Δεν ειναι σαν τις αλλες αλλα δεν ειναι και σαν εκεινες που θελω εγω. Δεν πρεπει να γινει κατι μεταξυ μας γιατι ξερω πως δεν με ικανοποιει μοναχα μια οποτε και δεν θελω σε καμια περιπτωση να την απογοητευσω ή να την κανω να στεναχωρηθει για τον οποιοδηποτε λογο, δεν της αξιζει καποιος σαν και μενα αντιθετως της ταιριαζει καποιος που να ξερει τι ακριβως θελει και να μπορει να την κανει χαρουμενη. Αλλα η ιδεα οτι καποιος αλλος ειναι διπλα της και την κανει να γελαει με φορτωνει ακομα περισσοτερο ποσο μαλλον καποιος που δεν γνωριζω καν.
Μετα απο ολο αυτο που εγινε στο μπανιο με αφησε εκει μονο μου να καθομαι να την κοιταω να φευγει με ολες αυτες τις σκεψεις στο μυαλο μου. Γυρισα παλι πισω στην παρεα μου και ειδα τον Βασιλη να φλερταρει παλι με την Ναταλια την φιλη της Μυρτως. Ο Νικος παλι καθοταν με την Κατερινα. Οντως εχει αλλαξει και δεν εχω ιδεα πως εχει καταφερει να το κανει αυτο κρατοντας μονο μια κοπελα. Πρεπει να τον ενδιαφερει πολυ. Μιλουσαν για τον καινουριο και εγω απλα καθισα διπλα τους και ακουγα τι λεγαν. Προς το παρον ειχα μαθει πως τον λεγαν Γιωργο και πως μετακομισε εδω κοντα.
"Και τι πιστευεις πως ειναι ωραιος;" ρωτησε ο Νικος γεματος ανασφαλεια.
"Ναι ειναι αλλα οχι ετσι οπως το υποθετεις εσυ βρε αγαπη μου. Δεν τον κοιταω για μενα αλλα για την Μιχαελα." του ειπε καθησυχαστικα και ενω εκεινος πλεον ειχε ηρεμισει εγω ειχα γινει τουμπανο. Και μονο η σκεψη αυτων των δυο μαζι με εκανε να βγαζω καπνους απο τα αυτια.
"Δεν νομιζω πως ειναι ο καταλληλος για την Μιχαελα" παραδεχτηκα και γυρισαν και οι δυο και με κοιταξαν. "..εννοω πως και μονο απο την εμφανιση του καταλαβαινεις πως κατι κρυβει." συνεχισα καθως προσπαθουσα να τους πεισω με το βλεμμα μου οτι δεν με ενοιαζε καθολου απλα τους προειδοποιουσα.
"Ωω ελα τωρα τι μπορει να κρυβει; και εσυ απο που το καταλαβες δεν τον εχεις καν γνωρισει" αντιγυρισε η Κατερινα.
"Φαινεται Κατερινα. Το οτι ειναι ωραιος ναι το ξερουμε και το βλεπουμε αλλα δεν ειναι και για να καιγεσαι και κυριως δεν φαινεται να ειναι ο καταλληλος για την Μιχαελα, θυμησου το θα της ερθει απο εκει που δεν το περιμενει και θα την απογοητευσει πληρως."
"Και εσυ τωρα γιατι τα λες ολα αυτα; Δεν την βλεπεις που ειναι μια χαρα;"
Οντως φαινοταν χαρουμενη και γοητευμενη χαρης τον Γιωργο αλλα δεν θα το αφηνα ετσι μεχρι να ανακαλυψω τι ακριβως κρυβει αυτος.
"Εχεις δικιο δεν με ενδιαφερει εγω απλα σε ενημερωσα" της ειπα και γυρισα να φυγω οταν την ακουσα να μου μιλαει κανοντας με να ξαναγυρισω παλι πισω.
"Τι ακριβως γινεται με σενα και την Μιχαελα;"
"Τι εννοεις;" την ρωτησα και δεν ηξερα αν η Μιχαελα της ειχε μιλησει ή οχι.
"Δεν ξερω εσυ θα μου πεις." Τωρα ειχε γυρισει και ο Νικος και ο Βασιλης και με κοιτουσαν. Ωραια σκεφτηκα καλυτερα δεν γινεται. Τωρα τι τους λες;
"Τιποτα δεν εγινε και ουτε προκειται να γινει" με κοιταξαν και οι τρεις με ενα βλεμμα λες και ηξεραν τα παντα. Εκεινη τη στιγμη τους γυρισα τη πλατη και εφυγα απο την παρεα τους. Ημουν σιγουρος πως θα συνεχιζαν την ανακριση και στο τελος θα καρφωνομουν. Επελεξα να παω σπιτι μιας και η εικονα της Μιχαελας και του Γιωργου μαζι δεν ηταν και οτι καλυτερο για μενα και δεν ξερω καν τι ακριβως νιωθω για αυτην.
Μεριά Μιχαέλας.
Η ωρα κυλουσε σχετικα ωραια. Με τον Γιωργο γνωριστηκαμε και συμφωνησαμε να βγουμε και καμια φορα. Δεν λεω ηταν αρκετα ωραιος αλλωστε και σε ποια δεν θα αρεσε ενας ξανθος γαλανοματης που το χομπυ του ειναι το ποδοσφαιρο; Τελος παντων επρεπε να γυρισω στην Κατερινα γιατι την ειχα αφησει τελειως μονη της. Αφησα τον Γιωργο και πηγα προς το μερος της Κατερινας. Τους ακουσα να συζητανε κατι με τον Βασιλη και τον Νικο. Ανεφεραν το ονομα μου και ταυτοχρονα το ονομα του Χρηστου. Αυτο και αν ειναι περιεργο.
"Τι εγινε;" ρωτησα κανοντας την ανηξερη.
"Ελα βρε κοπελια χαθηκες, μονη μου μ'αφησες παλι" ειπε η Κατερινα και καλα στεναχωρημενη.
"Πλακα μου κανεις ετσι;" της ειπε ο Νικος για αυτο που ειχε πει σε μενα.
"Χαχαχα ελα βρε αγαπη μου μ'αρεσει να σε πειραζω" του ειπε και τον φιλησε παθιασμενα.
"Πως παει με τον καινουριο βρε Μιχαελα; Καλος καλος;" μου ειπε ο Βασιλης κοιταζοντας με γεματος ειρωνεια. Τον κοιταξα με μισοκλειστα ματια.
"Τι στο καλο σας εχει πιασει με τον καινουριο; Δεν ειχε παρεα οποτε τι να εκανα;" με ειχε νευριασει η ολη ιστορια με τον καινουριο και δεν μ'αρεσε καθολου και το υφακι του Βασιλη. Καθως τους μιλουσα παρατηρησα οτι ο Χρηστος χαθηκε.
"Εμας; τιποτα εσυ καρφωνεσαι μονη σου αλλα μην αγχωνεσαι φαινεται να εχεις ανταποκριση και θα τα φας τα μουτρα σου στο τελος. Καλα τα ελεγε ο Χρηστος." ειπε και εφυγε αφηνοντας εμενα εκει μονη με την Κατερινα και τον Νικο γεματη απορεια. Γυρισα στα παιδια και τους κοιταξα.
"Τι εννοει με το "Καλα τα ελεγε ο Χρηστος;" τι ειπε ο Χρηστος;"
Η Κατερινα κοιταξε τον Νικο και αυτος απλα σηκωσε αδιαφορα τους ωμους του.
"Κατερινα πες μου" της ειπα.
"Στα ειπε πανω κατω ο Βασιλης."
"Μπορεις να μου πεις τι ακριβως εγινε γιατι ειλικρινα εχω αρχισει να εκνευριζομαι."
"Απλα ο Χρηστος γυρισε απο το μπανιο μας ακουσε που μιλουσαμε για τον καινουριο σας ειδε μαζι και μου ειπε οτι θα φας τα μουτρα σου με αυτον ,πως κατι κρυβει αυτος και πως θα σε στεναχωρησει και θα σε απογοητευσει με την συμπεριφορα του"
"Που ειναι;" ρωτησα την ερωτηση που ηθελα να μαθω απο την αρχη.
"Εφυγε." μου απαντησε ο Νικος.
"Σπιτι του πηγε" συνεχισε η Κατερινα.
Εφυγα απο διπλα τους χωρις να τους μιλησω και εφυγα απο το σχολειο με προορισμο το σπιτι του. Επρεπε να μαθω τι στο καλο του εχει συμβει. Εφτασα εξω απο το σπιτι του και αρχισα να χτυπαω το κουδουνι υστερικα.
"Ποιος στο διαολο ειναι;" ειπε και ταυτοχρονα ανοιξε την πορτα. Μολις με ειδε εμεινε το ιδιο και εγω απο την εμφανιση του. Φορουσε μια γκρι φορμα λιγο πιο κατω απο την μεση, μπορουσα να διακρινω το μποξερακι του και το χειροτερο ηταν πως απο πανω δεν φορουσε τιποτα. Φαινοταν λες και μολις ειχε ξυπνησει.
"Μιχαελα;"
Μολις συνειδητοποιησα πως ειχα μεινει με ανοιχτο το στομα και τον κοιτουσα. Ωχ θεε μου εγινα ρεζιλι χωρις καν να του μιλησω. Ξεροβηξα και τον κοιταξα στα ματια.
"Τι εχει συμβει;"
"Τι λες; Δεν εχω ιδεα για ποιο πραγμα μιλας" μου ειπε και φαινοταν να τον πειραζει και μονο η παρουσια μου μπροστα στα ματια του.
"Ξερεις κατι αστο οταν θες να μιλησεις και αποφασισεις και τι θελεις ελα να μου μιλησεις" του ειπα και τον κοιταξα για τελευταια φορα.
"Μιχαελα." τον ακουσα να φωναζει το ονομα μου καθως με περιμενε ακομα στην πορτα.
Γυρισα και τον κοιταξα περιμενοντας να ακουσω τι αλλο με ηθελε.
"Σ'αρεσει ο Γιωργος;"
"Δεν νομιζω πως ειναι δουλεια σου αυτο."
"Απλα απαντα μου"
"Σε νοιαζει; " συνεχισα να τον ρωταω.
Με τραβηξε μεσα στο σπιτι και εκλεισε την πορτα ενω ταυτοχρονα με κολλησε πανω της.
"Γαμωτο σου Μιχαελα. Ναι με νοιαζει απαντησε μου ειλικρινα θα τρελαθω αν μ'αφησεις παλι ετσι"
"Ναι. Μ'αρεσει" παραδεχτηκα αλλα δεν του εξηγησα με ποιον τροπο. Δεν του εξηγησα πως οσο ομορφος και να ηταν δεν μπορουσε να συγκριθει μαζι του. Με τον τροπο που με εκανε να νιωθω αυτος και ετσι θα τον αφηνα.
"Οk" απαντησε και ξεκολλησε απο πανω μου."Μπορεις να φυγεις αν θες." μου ειπε ενω με κοιτουσε.
"Δεν μπορω να σε καταλαβω Χρηστο. Δεν μπορω να σε καταλαβω καθολου"
"Και δεν προκειται να το κανεις ποτε. Ειδικα τωρα."
"Γιατι τι εγινε τωρα;"
"Προφανως τελειωσε η ολη κατασταση που υπηρχε μεταξυ μας. Και καλα κανεις και προχωρας απλα προσεχε τον αυτον ενταξει;" μου ειπε ενω κρατουσε το κεφαλι μου και με κοιτουσε στα ματια. Μπορουσα να διακρινω την ενταση που νιωθαμε και οι δυο μεσα απο ενα και μονο κοιταγμα.Ναι τον ηθελα αλλα μεχρι να αποφασισει τι ακριβως θελει δεν προκειται να του εδινα καμια ελπιδα.
"Δεν τελειωσε τιποτα μεταξυ μας Χρηστο γιατι πολυ απλα δεν ειχε αρχισει ποτε τιποτα μεταξυ μας και αυτο το ξερεις και εσυ. Ολα αυτα εγιναν απο στιγμη αδυναμιας και η οποιαδηποτε μπορει να σε ικανοποιησει οποτε το χρειαστεις" χρησιμοποιησα τα λογια του εναντιον του και αυτος με κοιταξε με ανοιχτα τα ματια.
"Δεν ξερεις τιποτα Μιχαελα."
"Πες μου. Μιλα μου επιτελους για να μπορεσω να σε καταλαβω." ειπα ενω πλεον δεν μιλουσα με την κανονικη ενταση φωνης. Αντιθετως ειχα αρχισει να φωναζω.
"Δεν μπορω να σου μιλησω. Δεν ξερω πως να το περιγραψω, μου συμβαινει πρωτη φορα και δεν ξερω γιατι γινονται ολα αυτα μονο με σενα. Δεν μπορω να σε βγαλω απο το μυαλο μου απο εκεινη τη γαμημενη στιγμη που ενιωσα τα χειλη σου πανω στα δικα μου. Απο εκεινη τη στιγμη που σε αγγιξα και σε κρατησα πανω μου τοσο σφιχτα. Ακομα μυριζω το αρωμα σου απο εκεινο το βραδυ και αυτα που ειπα προχθες τα εννοουσα δεν τα πεταξα για πλακα. Οχι σε σενα. Σου το ειχα ξαναπει πως δεν θα επαιζα σε καμια περιπτωση με σενα αλλα και μονο η σκεψη του οτι μπορει να σε στεναχωρησω ή να σε απογοητευσω με σκοτωνει. Η κοντρα που μου πας καθε φορα με κανει να σε θελω πιο πολυ απο οτι σε θελω ηδη."
Δεν ηξερα τι να πω ειχα μεινει αφωνη να τον κοιταω.
"Σε παρακαλω ασε με μονο μου, δεν νιωθω καθολου καλα" μου ειπε και το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να ανοιξω την πορτα και να φυγω. Το να ακουω τον Χρηστο να μου κανει τετοια εξομολογηση με εκανε να νιωθω αμηχανια και η επιθυμια του να φυγω με μπερδεψε. Δεν με αφησε καν να του μιλησω για το πως νιωθω εγω. Ενιωσα την τσεπη του τζιν μου να δονιζεται και εβγαλα το κινητο μου απο την τσεπη μου. Ειχα μηνυμα απο τον Γιωργο.
Θες να βγουμε για κανα καφε;
Το τελευταιο πραγμα που ηθελα εκεινη τη στιγμη ηταν να βγω εξω. Οποτε για να μην φανω αγενης του ειπα να περασει απο το σπιτι μου. Ισως να μου εφτιαχνε το κεφι. Περασε η ωρα και ο Γιωργος ηρθε επιτελους.
"Επ Μιχαελα τι κανεις;" μου ειπε με ενα χαμογελο εως τα αυτια. Με το που ειδε ομως την δικια μου εκφραση εσβησε αμεσως το χαμογελο απο τα χειλη του."..τι επαθες;"
"Τιποτα τιποτα απλα δεν εχω πολυ ορεξη. Περνα κατσε σαν το σπιτι σου" του ειπα και εκλεισα την πορτα αφου πρωτα μπηκε μεσα στο σπιτι.
"Μαλιστα. Δεν με πειθεις αλλα ενταξει." Δεν απαντησα καν σηκωσα την κουπα του καφε μου και ηπια λιγο. Το ιδιο εκανε και αυτος.
"Μιχαελα πρεπει να σου μιλησω αλλα δεν ξερω αν ειναι η καλυτερη στιγμη τωρα"
"Πιστεψε με εχω ακουσει τα παντα σημερα πες μου οτι θες."
"Λοιπον.. Κοιτα δεν ξερω τι ακριβως πρεπει να κανω ή αν συμφωνεις με αυτο αλλα 1ον μ'αρεσει η Κατερινα. 2ον ξερω οτι τα εχει με τον Νικο και οτι δεν λεει να τα βαλω μαζι του. 3ον θελω να με βοηθησεις να γινει κατι."
"Πολλα θες. Συγγνωμη που στο λεω ετσι αλλα η Κατερινα δεν θα αλλαζε σε καμια περιπτωση τον Νικο."
"Τοσο κολλημα μαζι του; Τι εχει αυτος ο Νικος τελος παντων;"
Ενω μου μιλουσε για ολα αυτα ακουσα την πορτα να χτυπαει. Σηκωθηκα την ανοιξα και σοκαριστικα. Ο Χρηστος καθοταν εξω απο την πορτα και με κοιτουσε.
"Λοιπον νομιζω πως μου χρωστας μια απαντηση μετα απο ολα αυτα. Εχεις δικιο οτι και να πεις δεν επρεπε να σε διωξω ετσι αλλα ενιωσα πως εκεινη τη στιγμη δεν ηθελα να ακουσω τιποτα και ηθελα λιγο χρονο να σκεφτω και με σενα διπλα μου μονο καθαρες σκεψεις δεν θα εκανα."
"Χρηστο εγω.." αρχισα αλλα δεν προλαβα να τελειωσω γιατι ενιωσα το βλεμμα του Χρηστου να αγριευει
ενω πλεον δεν κοιτουσε εμενα αλλα ακριβως πισω απο εμενα. Πισω μου ηταν ο Γιωργος και μας παρακολουθουσε. Ο Χρηστος ξανακοιταξε εμενα.
"Σου εκανα ολοκληρη εξομολογηση και εσυ τον φερνεις σπιτι σου; Επρεπε να το περιμενω. Σιγα μην ησουν εσυ η διαφορα." μου ειπε και εφυγε. Ενιωσα να σπαω μεσα μου και γυρισα στον Γιωργο.
"Εγω λεω να φευγω" ειπε και εφυγε και εκεινος. Κοπανησα την πορτα και εκατσα στο πατωμα κολλωντας την πλατη μου επανω της και αρχισα να κλαιω για ολα αυτα που εγιναν.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ηευυ:* Να το και το 11ο κεφαλαιο. Αν και λιγο αργα καταφερα να το βαλω. Μεγαλο εε; Δεν μπορειτε να πειτε ηταν αρκετα ικανοποιητικο. Πειτε μου την γνωμη σας για αυτο το κεφαλαιο. Επισης ευχαριστω πολυ οσους διαβαζουν και ψηφιζουν την ιστορια μου.Το επομενο θα μπει ή αυριο ή την Κυριακη. Μεχρι τοτε πολλα φιλιαα:**
