Ik loop opgefokt het schoolplein op. Waarom moet ik hier naartoe? Ik wil hier niet naartoe, ik wil hier nooit meer naartoe. Vroeger wou ik hier ook niet naartoe, nou ja de eerste schooldag van de basisschool wou ik wel naar school, maar sinds die dag wou ik het nooit meer. Wat ze mij toen aandeden, wat zij mij nu aandoen is gewoon te vreselijk om over na te denken!
Het maakt niemand uit, het maakt niet uit hoe het met mij gaat. Niemand ziet mij staan. Niemand weet dat ik breek. Niemand ziet de strepen op mijn lichaam. Niemand kijkt naar mij om. Niemand, nooit iemand
Het maakt ze niks uit. Helemaal niks. Ik ben lucht voor ze.
Dan hoor ik de schoolbel gaan en loop naar binnen, kijk snel op mijn rooster waar ik heb en ga daar snel naartoe.
Het ging vandaag iets beter dan normaal, ik ben maar twee keer geslagen en heel wat uitgescholden.
Waarom moeten ze altijd mij hebben?
Opeens staan er allemaal jongens om mij heen en ze duwen mij achter het fietsenhok, waar niemand ons kan zien. Ik zie ze stoer naar mij kijken. Ik ben heel bang, wat zullen ze gaan doen?
Gemaakt door storynl (we schrijven dit verhaal samen. Vorige deel was van mij)
