Geçen yaz hayatımın en güzel yaz tatilini geçiriyordum. O kadar güzel o kadar keyifliydi ki , hiç bitmeyecek , hiç sonu gelmeyecek gibi hissediyordum. O kadar çok dalmıştım ki bu sahte düşler ile dolu rüyaya, önümü göremiyor, doğru kararlar veremiyordum.
Karneleri almamıza 1 hafta kalmıştı. Ben yine her zamanki gibi son güne kadar geliyordum okula. Inek öğrenci gibi sjsjdks :dd Okul, son haftalarında issiz bir çölden farksızdı. Kafamı, yumurta koysalar pişecek hâle getiren güneş ve bunaltici sıcak havalar yetmez gibi bir de bomboş okul koridorları ile başbaşaydim. Hocalar zaten ayrı bir dert. Evde tüm gün boş boş oturacağıma okula gidip kafa dagitayim bari derken bir anda yine yalnızlığım ile başbaşa kalmıştım..
*Ilk kez yazıyorum k.b biraz kötü olabilir belki.ama umarım beğenirsiniz. Devamı çok yakında gelecek. :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnızlığım ve Ben
RandomHer insan hayatta yalnizdir aslında. Tek başına doğar, tek başına yaşar ve en sonunda bu gaybana hayattan tek başına ayrılır. Çoğu insan bunu fark etmez tabii.Kimileri de biraz geç fark eder. Tıpkı benim gibi. Herkese hak ettiğinden daha fazla değer...
