Οδηγός Επιβίωσης της Γ' Λυκείου

Μεγάλωσες

Let's talk real.

Ως ατομο που έχει τελειώσει το σχολείο 2 χρόνια τωρα και όντας πλέον φοιτήτρια, καταλαβαίνω πλέον τι πήγαινε λάθος στα 18 μου.
Πραγματικά μου ήταν τόσο δύσκολο να διαχειριστώ καταστάσεις, να είμαι κουλ, να έχω αυτοσεβασμό.. Όσο και να ένοιωθα πως αγαπάω τον εαυτό μου τόσο πιο άσχημα του φερομουν.
Η αλήθεια είναι πως στα 18 θα κάνεις τα πάντα για να αποκτήσεις αυτο που θέλεις. Για να πας σε ένα πάρτυ, για να σε θέλει ένα αγόρι, για να περάσεις καλά κτλ. Όμως αυτό που εκείνη την στιγμή δεν καταλαβαίνεις είναι πως όλα αυτά που κάνεις για να αποκτήσεις αυτά που θες είναι τοξικά για τον εαυτό σου.

Ορίστε το παρακάτω σενάριο και αν είναι να πάρετε κάτι από όλο αυτό, θα ήθελα αφού το διαβάσετε να κάνετε 2 ερωτήσεις στον εαυτό σας. 1) is this OK? Is this normal? Και β) Έχω κάνει ή θα έκανα κάτι παρόμοιο?

Σενάριο(αληθινή ιστορία) : Είναι καλοκαίρι πριν ξεκινήσω 3η λυκείου και μ αρέσει ένα αγόρι. Και πάω και του το λέω. Αυτός δεν είπε κάτι ξεκάθαρο αλλά μέχρι τότε μου είχε φερθεί άσχημα, δεν μου μιλούσε για 2 3 βδομάδες, με έβριζε πίσω από την πλάτη μου και τέτοια ωραία. Αφού 1 μήνα μετά κανονίζουμε και μ το ακυρώνει, μου λέει πως δεν είναι σε φαση λέω οκ το σέβομαι. Και έπειτα για 3 μήνες μιλούσαμε όλη μέρα(πηγαίναμε μαζί φροντ ολοήμερο) και γυρνούσαμε σπίτι κ πάλι μιλούσαμε μέχρι αργά. Ξαφνικά σταματάει να μ μιλάει χωρίς λόγο για 1 μήνα, ούτε καλημέρα. Μετά μου ξαναμιλάει και μετά από κάτι μήνες πάλι όχι.. Εγω εντομεταξυ να τον θέλω φουλ.. Το καλοκαίρι μου την έπεφτε κανονικά κ μετά τον Ιούλιο δεν μιλούσε πάλι και πατούσε φωτιές στα στορυ μιας άλλης που μισώ. Και εγώ τι έκανα? Αφού ξεκίνησε πααααλι να μ μιλάει του την έπεσα ξεκάθαρα(με τρόπο που δεν θέλω να θυμάμαι) και αυτός ως άντρας ενέδωσε... Και μετά μου ράγισε την καρδούλα μου..
Επί ένα χρόνο έτρωγα bullying από αυτόν και τους φίλους του, με έκανε ότι ήθελε, με έλεγε με διαφορά παρατσούκλια, την έπεφτε σε άλλες κ μ το έλεγε, ήταν ομοφοβικος, μισογυνης και άλλα τέτοια κ εγώ καθόμουν.

Τώρα που κοιτάζω πίσω καταλαβαίνω τα λάθη μου.
Εκείνη την στιγμή ήμουν απλά happy που τον είχα έστω κ έτσι όπως τον είχα.

Δεν λέω, έμαθα από όλο αυτό, όλοι πρέπει να το περάσουμε για να ωριμασουμε.

Απλά θέλω να τονίσω ότι πάνω από όλα βάζουμε τον εαυτό μας.
Αυτοσεβασμός και αυτογνωσία.