"Sadece iki şey sonsuzdur. Evren ve insan aptallığı ve evrenin sonsuzluğu konusunda emin değilim"
Albert Einstein
_______________________________________
Başlamanın zamanı gelmedimi? kafamın içinde tekrarlınıyordu bu cümle.Başlamanın zamanı gelmişmiydi gerçekten bundan emin değilim. Aradan 3 yıl geçmişti ama hiçbir zaman hazır hissetmedim peki şu an bunu değiştiren ne aradan 3 yıl sonra kullandığım güçlerim mi? yoksa yaşanan olay mı? bilmiyorum ama nedense hazır hissediyorum, hazır hissememin nedeni bu notmu birinin artık beni kendime getirmesimi bilmiyorum ama içimdeki hep varlığını belli eden asla unutmadığım intkam isteğimi alevlendirdi artık zamanı gelmiştir belkide.Ben donmuş bi şekilde nota bakarken Barın beni sarsıtığında kendime gelip ona baktım göz göze geldiğimizde gözlerinde endişe vardı o da notun neyden bahsettiğini anlamıştı.
"Bertilda iyi misin?" diye sordu Alçin, o da büyük ihtimal ne hakkında oduğunu anladı.
"İyiyim, ama içeri geçtikten sonra konuşabilir miyiz?"onlarda beni onaylayıp anahtar ile kapıyı açıp ayakkabılarımızı çıkartıp içeri girdik.Annem evde yoktu büyük ihtimal nöbete kaldı, annem özel bi hastanede doktor du o yüzden alışıktım zaten bazen Alçin bizde kalmaya galiyordu.Abimin ölümünden sonra annem işine biraz daha yoğunlaşmıştı onu suçlamıyorum kafasının dağılması iyi oluyor aslında beni zaten ihmalde etmiyor, abimden sonra dahada yakınlaşmıştık aslında.
Oturma odasına geçtik direkt.Koltukta oturuyorduk ama hiç birimiz tek kelime konuşmuyorduk hepimiz halının desenlerini inceliyorduk adeta,eminimki ikiside kafalarında not hakkında düşünüyorlardı bunu yapıcakmıyım diye.daha fazla dayamayıp konuşmaya başladım.
"Bunu yapıcam" dedim bi anda, konuşmamı bekliyorlar gibi ikiside başlarını aynı anda kaldırıp bana baktılar doğru duyduklarına emin olmaya çalışıyorlardı.İlk konuşan Alçin oldu.
"Emin misin 3 yıl sonra tamam acın geçmemiştir ama bunu yapmak istediğine emin misin gerçekten?Bu çok tehlikeli duruyor mantıklı düşün istiyorsan.Bu işin sonunda ölebilirsin Mehir teyzeyi düşün bi çocuğunu daha kaybetmeye dayanamaz, bizi, beni düşün Bertilda!" gözleri dolmuştu her an ağlayabilirdi ama bunu yapmak zorundaydım, intikamımı almam gerekiyordu abimin boşu boşuna ölmesini istemiyorum. Alçin'e sarıldım ve güven vermek için sırtını yavaş bi şelilde sıvazlıyordum ama ters tepip dolmuş olan gözleri daha fazla dayanamayıp ağlamaya başladı.Onun içini boşaltmasını bekliyip göz yaşları azalınca konuşmaya başladım.
"Ben bi söz verdim hatırlarsan nolursa olsun yaşamaya çalışıcam yani benden asla kurtulamayacaksın" dedim sırıtarak.Kıkırdayarak bana daha çok sarıldı benim ölmemden korktuğunu biliyorum ama yinede bunu yapmam lazımdı abim bana neyin peşinde öldüğüne dahi bi bilmece hazırladı ve benim artık bunu çözmem lazım sonu kötü olsada ki bunu sadece benim yapabilceğimi düşünüyor olmalı ki böyle bi şey yaptı, abimin boşuna ölmesine artık izin veremem , hazır hissediyordum artık bunu yapmam lazımdı.
"Beni kaybetmek istediğini biliyorum ama artık kendimi hazır hissediyorum ki abim benim için böyle bi şey hazırladıysa bi bildiği vardır.Bunu daha fazla erteleyem illa bi gün olucaktı bu,benim tek istediğim bana destek vermen ve seni asla bırakmıyacağım." burnunu çekerken benden ayrıldı şu an çok masum duruyordu yanaklarını mıncıklayasım geliyordu.
"Kardeş sözü" dedi serçe parmağını uzatıp bu küçüklüğümüzde uydurduğumuz bi şey ama bize göre bozulmaz bi söz.Ona gülüp bende serçe parmağımı uzatarak Kardeş sözü dedim.Bi anda Alçin ile dev kollar tarafından sarıldık.
"Bu kadar duygusallık yeter artık iyice sümüklü oldunuz makyajınız akıcak sonra etrafta çirkin çirkin dolaşacaksınız" dedi Barın ama onunda ağladığı belli oluyordu.
"Biz her halimizle güzeliz bi kere ve diyene bak kendisi ağlamamış gibi konuşuyor gerizekalı." dedi Alçin ki çok haklıydı.
"Ben ağlamadım bi kere halının desenlerine çok odaklanmışım o yüzden oldu ve her halinlemi güldürme beni senin ne hallerini gördüm kızı hepsindede Bakırköy'den kaçmış gibiydin" Barın bunu dediği an Alçin'den güzel bi tokat yedi ama gerçekten öyle bi ses çıktı ki Osmanlı tokadı attı sanırım, ben şok bi şekilde bakarken bi yandan gülmemek için elimle ağzımı kapıyordum.Barın ise elini yanağına koymuş koltukta yatar bi vaziyette durmuş acılar içinde kıvranıyordu.
"Öküze bak Bakırköy'den kaçmış gibiymiş,biz senin hallerini bilmiyoruz sanki öküzden olma iguana sıçmığı" böylede yaratıcı cümleleri vardır arkadışımın bende daha fazla dayanamayıp kahkaha atmaya başladım.
" Lan ne ağır elin varmış ahh çenem çıktı sanırım." diye sızlanmaya başladı.
"Bu kadar eğlence yeter, bu bilmeceği çözmeye başlamam lazım." dedim.
"Neden bu kadar acale ediyon sabah başlarız bu günü atlatalım ilk." dedi Barın, 'başlarız' demesi dikkatimden kaçmadı ama doğru söylüyordu bu gün yeterincede yorulmuş ve olay yaşamıştık o kızlarının neyin peşinde olduğunu düşünmeliydim ama şimdilik bunu ertelemeyi karar verdim.
"Sanırım haklısın, sabah devam ederiz şu an hepimiz yorgunuz.Sen eve gidicen değil mi?"
"İstersiniz bende yanınızda olayım, sabahta tabiki kahvaltıdan sonra başlarız şu gizeme.Kendimi ajan gibi hisediyorum ya da dedektif 'SUÇLARIN PEŞİNDE KOŞAN MUHTEŞEM BARIN VE ONUN YARDIMCILARI' ismimizde bu olsun hatta mükemmel bence tabiki içinde benim ismim geçen her şey güzeldir." bu lafın üzrenine Alçin ile he he tabi tabi der gibi bakıyorduk.
"Biz neden yardımcı oluyoruz acaba Bay Goblin."
"Yaa şunu neden hatırlatıyon bak kızım adı üstünde küçükken yaşanamış bi şey neden bi anda hatırlatıyon hep!"Barın küsmüş küçük bi çocuk gibi kollarını göğsünde birleştirip sırtını döndü.Olay şu aslında Barın küçükken bi çizgi filmden etkilenip kendisini goblin sanmaya başlamış tanıştığı insanlara veya ailesine ben goblinim der öyle dolaşırmış.
"Neyse ya artık yatıp zıbaralım yarın erken kalkıcaz,hadi şu tribi bırak Bay Küçük Goblin ailene de haber ver kalcağını."dediğim gibi Barın'ın kötü bakışlarına maruz kadım tabiki bu 2 saniye falan sürdü.
"Gerek yok ben çıkarken sizde kalacağımı söylemiştim,bana öyle bakma arabayı anca öyle alabilirdim,artık odama gidiyim ben haaaa bak esniyorum çok uykum geldi." benim bi şey dememe gerek kalmadan kalkıp merdivenlere yöneldi.Barın ve Alçin bazen burda kaldıkları için ve evde baya oda olduğu için onlarında kendi odaları vardı zaten annemde onları kendi çocukları gibi görüyordu.Onun arkasında bizde Alçin'le ilk birbirimze 'bu ne ayak' bakışları atıp kalkıp odalarımıza çekildik, burda bazen kaldıkları için ki bu çok sık oluyor,kıyafetleride vardı odalarında.Odama girmeden önce "iyi geceler" diye bağırdım Alçin "iyi geceler" derken Barın"hadi yat zıbar artık,iy geceler falan filan" diye güzel bi cevap almıştım.Çok geçmeden üstümü değiştirip, yüzümü temizleyip sonunda yatağıma kavuşup uykuya dalmaya başladım,rüyalar alemine dalmadan önce arkadaşlarımın hatta kardeşlerimin iyiki yanımda olduklarını düşündüm sonra rüyalarım ile başbaşa kaldım.
_______________________________________
Merhabalarrr bu bölümde Bertilda, Alçin ve Barın'ın arkadaşlıkları hakkında oldu gelecek bölümlerde aksiyon başlayacak. Bölümü çok geç attığım üzgünüm sınavlar yüzünden yazmaya pek vaktim olmadı. Sevgi ile kalınnnn
929 Kelime sayısı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAVAŞÇI
Fantasy"Bunu nasıl yaparsın? En çok güvendiğim kişiyken bunu bana nasıl yaparsın?" "Yapmam lazımdı, üzgünüm ama tek yol buydu." "Senin için o kadar şey yapmışken! Biliyor musun daha fazla senin yalanlarını duymak istemiyorum!" "Hayır! BEKLE BENİ DİNLE-"...
