Ephemeral Beats (Eissenious Series #1)

Kabanata 1

Kabanata 1:
Condo

I look at him after I say those words. Inaasahan ko na magugulat talaga siya roon pero kumunot ang noo ko nang tumagal ay nakatitig pa rin siya sa akin. I think he's slowly processing what I just said. He's slowly absorbing it.

"I s-said I'm pregnant." nanginig na tuloy ang tinig ko dahil sa tagal niya. Kinakabahan na ako. He's my last card and if he will refuse, hindi ko na talaga alam kung saan ako pupulutin. Naiiyak na ako. Ramdam ko ang pangingilid ng luha.

Hindi naman ako ganito ka emosyonal pero hindi ko alam kung bakit naiiyak agad ako ngayon.

He gasped and after ten seconds, surprise blend on his face. Mukhang iyon lang yata ang naintindihan niya at ang iba kong sinabi ay hindi na narinig.

His mouth parted in shock.

"W-What?" his lips tremble. Bahagya akong nakatingala sa kanya dahil sa tangkad. I couldn't really believed this is happening.

"Do I need to repeat it for the third time? B-Buntis ako!" his eyes landed on my tummy like he could confirm it by looking at it.

I rolled my eyes even I was nervous!

I know this may sounds so surprising to him. Nalaglag ang panga niya. He gasped in disbelief. Umikot muli ang mga mata ko. I cross my arms in front of him.

"Jesus." he said. Napahilamos siya sa mukha. He shifted on his stance again then gasped.

My phone suddenly beep and I bring it out from my pocket. Galing ang mensahe kay Suli. Humigpit ang hawak ko roon nang mabasa ang mensahe niya.

Suli:

Your parents went here. They are now searching for you, Raycel. Nasaan ka ba? Please mag-iingat ka. Tawagan mo ako.

Mabilis akong nagtipa ng reply para sa kanya.

Ako:

I'll call you later. May kailangan lang akong kausapin.

I shoved my phone back to my pockets and raised my gaze again to him. Nakapagreply na ako kay Suli, kaya panigurado naman naka-recover na siya sa inamin ko Nagtaas ako ng kilay nang makitang nakatitig siya sa akin. Ako iyong hinahabol ng pamilya ko pero bakit mas mukha pa siyang tensyionado sa akin?

I heaved a sigh. Huminga rin siya ng malalim. Bumagsak ang tingin niya muli sa tiyan ko na para bang papaniwalaan lang ako kung malaki iyon. Tumikhim ako. Hindi ko alam kung kaya ba hindi siya makaimik ay gulat pa?

What? He's surprise? Hindi inaasahan na mangyayari ito? Ako rin naman.

O hindi ba siya naniniwala sa akin?

"Nangangalay na ako kakatayo rito." sabi ko sa kanya. Napatalon siya sa sinabi kong iyon. His shoulder went up.

"Sorry, sorry. Step i-inside." aniya, nagpapanik. Mabilis niyang nilakihan ang siwang ng pinto. Nilahad sa akin ang loob. I saw how his shoulder is moving in tension. Gulat pa rin siya.

Akma kong hihilahin ang maleta ng maunahan niya na ako sa paghawak noon. He carry it then his brows furrowed.

"You carry this heavy luggage alone?" tanong niya sa akin. Sumama pa ang tingin sa luggage. Nag-aalinlangan pa akong pumasok sa loob ng condo at napatingin sa kanya. Nasa likod ko na siya ngayon.

He looks slightly recovered now from what I revealed. Bahagyang humupa ang gulat sa kanya.

"Yeah, mag-isa lang naman akong pumunta rito." sabi ko. He motioned me to step inside and I bit my lower lip and follow him.