It's all about blood... I mean love

Hoofdstuk 4

Emily

Met mijn mond wagenwijd open keek ik in de spiegel. Mijn hoektanden waren nog net zo puntig als twee dagen geleden. Fijn... Als dit opvalt op school ben ik er helemaal geweest. Dan wordt het gerucht dat ik een vampier ben helemaal bevestigd en laten ze me sowieso niet meer met rust. Ik dacht terug aan die keer in de kroeg, toen ik Ash en zijn vrienden zag. Ik deed net alsof ik niets hoorde maar elk woord drong keihard bij me binnen en het voelde alsof er telkens een klein stukje van mij werd afgebroken en vertrapt.

Ash

Fluitend smeerde ik de gel in mijn haar. Lachend naar mezelf in de spiegel poetste ik mijn tanden (wat er overigens wel een beetje vreemd uitzag) en kleede me aan. Ik kreeg een appje van mijn beste vriend, die vroeg of hij met me mee kon rijden naar school. Binnen no time stond ik buiten en liep naar de glanzend rode sportwagen die daar op mij stond de wachten. "Goeiemorgen schatje," zei ik terwijl ik achter het stuur ging zitten. Dat was iets wat ik al deed sinds ik deze auto had. Ze was mijn alles en ik was er heel erg zuinig op. 

Terwijl ik aan Anissa dacht draaide ik de straat op. Ze was best een lekker ding en als je de geruchten moest geloven had ze een hoop goede kwaliteiten. Waarom dan niet? Ik zette mijn auto aan de kant en stuurde haar een appje. "Goodmorning sexy, heb je zin om vanmiddag samen wat te doen?" Voldaan stopte ik mijn telefoon terug in mijn broekzak.

Drie minuten later stopte ik voor het huis van Ron. Hij stond buiten al te wachten en stapte in zodra ik stil stond. Hij begroette me met een klap op mijn schouder. "Sup gozer". "Yo." "Wat ben je laat," zei Ron. "Ja sorry ik moest nog even wat regelen. Anissa-zaken enzo je weet wel." Ron lachte en knipoogde. "Wil ze een beetje bijten?" "Ik hoop het niet zeg, daar word ik niet blij van." Een grijns trok over het gezicht van Ron.

Emily

Ik pakte een dienblad en liep naar de lunchbalie. Het was pauze. Ik pakte mijn lunch en wilde naar de tafel lopen waar ik altijd aan zat. Toen ik langs de tafel van de populaire mensen liep, voelde ik iets achter mijn voet haken. Voor ik het wist lag ik op de grond. Gelach steeg op. Ik stond zo snel als ik kon weer op. Boos keek ik de jongen die zijn voet had uitgestoken aan. "Jij verdomde klootzak. Waar was dat goed voor!?" De rest aan de tafel begon te joelen. Even leek de jongen van zijn stuk gebracht, maar hij herstelde zich snel. "Vampiers hoeven toch niet te eten. Jij zuipt straks lekker een fles inmaakbloed leeg. De lunch die je gehaald had is maar voor de schijn." Ik voelde de woede in mijn keel opborrelen maar ik slikte het weg. Geïrriteerd draaide ik me om en liep weg, terwijl de opmerkingen en de scheldwoorden me om de oren vlogen.