Boş ve sessiz hastane koridorunda sessizliği bozan tek şey polis üniformalı bir adamın endişeli adımlarıydı.koridorun bir ucundan diğer ucuna zikzaklar çizerek giden adam, ameliyathanenin kapısının açıldığını görünce rutinini bozmuş bulundu ve ameliyathanenin önünde belirdi. Fal taşı gibi açılmış gözlerle doktorun ağzından çıkacak kelimeleri bekliyordu. Doktorun iyi bir haber getirdiği gözlerinden okunuyordu.Ve ağzından şu sözler döküldü:
- Gözün aydın başkomiserim bir oğlun oldu.
Hem sevinçli hem de endişeli bir yüz ifadesiyle cevap verdi:
- Peki ya eşim o nasıl iyi mi?
- Merak etmeyin. Eşiniz de oğlunuz da gayet sağlıklı
Bir kaç dakika öncesine kadar sessiz ve sadece ayak sesleriyle yankılanan hastane koridorları yerini sevinç çığlıklarına bırakmıştı. Bu Sevinç abartılı bir sevinçti çünkü Akın başkomiser evleneli 10 yıl geçmesine rağmen baba olamamıştı. sevinirken yanına hemşirenin yaklaşması ile birlikte irkildi. Ve hemşireye döndü. Hemşire kendisine sesleniyordu.
- Akın bey!!
- Buyrun hemşire hanım
- oğlunuzu görmek isterseniz eğer, bazı tetkiklerin yapılması için küveze aldık.
- Tabii ki görmek isterim.
- O halde beni takip ediniz.
Ağır ama heyecanlı adımlarla hemşireyi takip etmeye başladı. Evladını görecekti onun için kalbi yerinden çıkacakmış gibi çarpıyordu. Biraz yürüdükten sonra kapının önüne gelmişlerdi. Hemşire elinde bulunan bir kart yardımıyla kapıyı açtı. İçeride birden çok bebek vardı. Ve Akın başkomiserin aklından geçen şu soru "Acaba hangisi benim oğlum ?" hemşire sağ tarafa yönelerek:
- Buraya gelin Akın bey , oğlunuz burada
Akın başkomiser heyecanlı adımlarla küvezin yanına yaklaştı. Oğlunun bileğinde onun gibi ufak bir bileklik takılıydı, bileklikte "çolak bebek" yazıyordu. Daha bir ismi bile yoktu. Akın başkomiser oğlunu gördükten sonra bulunduğu yerden eşinin odasına doğru yöneldi. Yüzünde tatlı bir tebessüm ile eşinin yanına geldi. Eşi ceren hanım eşine olan saygısından yerinden doğrulmaya çalışırken eşinin ikazı ile yeniden yerine uzandı.
— Canım oğlumuz gayet iyi yarın sabaha eve geçeriz
— Şükürler olsun , peki şimdi göremiyomuyum oğlumu
— Şuan tetkikler yapılıyor. Akşam görebilirsin
— Peki tamam
Akşam bebeği odaya almışlardı. Akın başkomiser ve eşi oğulları ile birlikte rahat bir uyku uyudular. Sabah erkenden kalkıp hastaneden taburcu olmak için hazırlıklara başladılar, Bir an önce eve gitmek istiyorlardı. Akın başkomiser işlemleri halledip odaya geldi. “Artık eve gidebiliriz” dedi. Daha sonra otoparka inip arabayı hazırladı. Ve eve gitmek üzere hastaneden çıktılar. Bir müddet sonra kapının önüne gelmişlerdi. Akın başkomiser eve çocuğuyla girmenin mutluluğu ve heyecanıyla anahtarı cebinden çıkardı ve kapıya yöneldi.
***********
