I don't know! เป็นไปได้ไง ผมรักยัยจอมโหด

บทนำ - เด็กแว่น(?)

บทนำ

10.25 น.

บ่อน้ำหลังโรงเรียน

แบล็คไลฟ์ ไฮสกูล

พรึ่บ!

ฉันทิ้งตัวลงบนพื้นหญ้าเขียวขจีที่อยู่ห่างจากบ่อน้ำไม่มาก ที่ตรงนี้เป็นที่ที่ผู้คนไม่ค่อยจะเผ่นผ่านนักหรอก ไม่สิ..ไม่มีเลยต่างหาก เพราะมันเป็นที่ลับตาจนเกินไป แถมแทบจะติดกับหลังโรงเรียนซึ่งหลังโรงเรียนนี้กับหน้าโรงเรียนเนี่ยถึงขั้นต้องขี่รถไปมาเลยนะ-0- และยังห่างไกลจากตึกเรียนเป็นครึ่งกิโลเมตร ที่นี่จึงเปรียบเสมือนที่ร้างดีๆนี่เอง แต่ฉันกลับชอบนะ พอได้มานั่งๆนอนๆ ได้ให้ขนมปังกับปลาที่อยู่ในบ่อ มันสบายใจดี แต่ปกติฉันก็สบายใจตลอดนะ ได้รังแกคนที่อ่อนแอแล้วมันสะใจ ฮ่าๆ และที่สำคัญ..เป็นที่พักพิงเวลาฉันหนีเรียนด้วย ยกตัวอย่างเช่นตอนนี้ -__-

กึกๆๆ ครืดๆๆ

สะ..เสียงอะไร!!

ฉันหันรีหันขว้างมองหาต้นตอที่มาของเสียงประหลาดนั่น มันคล้ายๆเสียงคนกำลังพยายามงัดแงะยกย้ายอะไรซักอย่าง ฉันเรียบตัวไปใกล้ๆทางกำแพงด้านหลังโรงเรียนมากขึ้น ทางที่ฉันมาก็จะมีโรงเก็บของเก่าๆที่เลิกใช้แล้ว ซึ่งก็ใหญ่พอสมควร สภาพก็ยังดูดีใช้ได้ แต่ทำไมปล่อยร้างเนี่ย

กึกๆๆ

เสียงนั่น! ฉันมั่นใจว่ามันต้องมาจากในนี้แน่ๆ

ฉันเปิดประตูอย่างเบามือที่สุดเพื่อไม่ให้ไอ้เจ้าของเสียงนั่นรู้ตัวซะก่อน

แอ๊ดดดดด~

!!!

"ทำอะไรน่ะ!"

"เฮ้ย!!!"

โครม!!

กรี๊ดดดดดดดดดด!

ร่างของผู้ชายคนหนึ่งล้มมาทับฉันเต็มๆ หลังจากที่ฉันเปิดประตูเข้ามาเห็นเขากำลังใช้บันไดปีนขึ้นไปค้นอะไรซักอย่างบนชั้นที่สูงที่สุด พอฉันทักท้วงเท่านั้นล่ะ อีตาบ้านั่นก็ตกใจสะดุ้งจนบันไดสะเทือน เลยต้องมาล้มกองกันอยู่แบบนี้ ถามว่าเจ็บมั้ย? ไม่หรอกเพราะเขาเอามือยันไว้ไม่ให้ตัวล้มทับฉัน โดยสภาพตอนนี้คือเขาคร่อมฉันอยู่! นี่ล่ะคือสาเหตุที่ฉันต้องกรี๊ดในใจอย่างบ้าคลั่ง ตั้งแต่คลานออกจากท้องแม่ไม่เคยเลยที่จะได้อยู่ไกล้ผู้ชายขนาดนี้ ยกเว้นพ่อกับพี่พีม่าลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง แล้วแกเป็นครายยยยยยยยTOT