Chapter (72-2) _အကိုႀကီးတစ္ေယာက္တည္းကို သေဘာက်ရင္ ရျပီ (Z+U)
ဒါက မနာေပမယ့္ ရႈနင္ရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲ ခံစားခ်က္က ထူးဆန္းလာခဲ့သည္။ ရႈနင္က ရႈဟိန္ကို အသနားမခံပဲ ပါးစပ္က ဝူးဝူးဝါးဝးါသာေအာ္ၿပီး ႐ုန္းေပမယ့္ အိပ္ယာထက္မွာ အဖိခံလိုက္ရသည္။
ရႈဟိန္က 10 ခ်က္ေလာက္ ႐ိုက္ၿပီး ထပ္႐ိုက္ခ်င္ေသးေပမယ့္ စိတ္ထိန္းကာ တင္ပါးေတြကို လက္ဝါးႀကီးျဖင့္ ပြတ္သပ္ဆုပ္နယ္ကာ ေမးလိုက္သည္။
" နာေနလား"
ရႈဟိန္ ရဲ႕အသံကလည္းထူးဆန္းေနလို႔ နင္နင္အနည္းငယ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။
" အကိုႀကီးက အႏိုင္က်င့္တာပဲ။ အကိုႀကီးလုပ္လို႔ စာအိတ္နီေတြ ရႈပ္ကုန္ၿပီ။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ကူစီေပး ရမယ္"
ရႈဟိန္လည္း ရႈနင္ကို အလိုလိုက္ၿပီး စာအိတ္ေတြနဲ႔ ပိုက္ဆံေတြကို ကူစီေပးၿပီးေနာက္ နင္နင္ရဲ႕ရွပ္အက်ႌကိုခြၽတ္ၿပီး သူ႔ကိုေစာင္ထဲထည့္လိုက္တယ္။ နင္နင္က တကယ္ကို ေသးလြန္းေနေသးေပမယ့္ အရင္ကထက္စာရင္ ပိုေတာ့ ေလးလာခဲ့ၿပီ။ ေနာင္မွာ ဒီထက္ထြားလာႏိုင္လို႔ ရႈဟိန္ ဝမ္းသာေနသည္။ ရႈနင္က အကိုႀကီးကို ခိုင္းလိုက္ၿပီးမွ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသည္။ အကိုႀကီးက ေလယာဥ္ေပၚ 10 နာရီၾကာ စီးလာရၿပီး ဧည့္သည္ေတြကို အၾကာႀကီး ဧည့္ခံရေသးသည္။ ဒါေၾကာင့္ ရႈနင္က ေစာင္ထဲက ထြက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚက ပိုက္ဆံေတြနဲ႔ စာအိတ္ေတြကို လိုက္ေကာက္ေနတဲ့ အကိုႀကီးဆီကို ေျပးဆင္းကာ ကူေပးၿပီး အကိုႀကီးလက္ကို သူ႔လက္ေမာင္းထဲ ဖက္ထားလိုက္သည္။
"ၾကမ္းျပင္ကေအးတယ္။ "
"ဒါေၾကာင့္ အကိုႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္ လာကူေပးတာ "
"မင္း အိပ္ခ်င္ၿပီလား အကိုႀကီး မင္းနဲ႔ အတူအိပ္မယ္ေလ "
"အိုေက, ကြၽန္ေတာ္တို႔မနက္ျဖန္မွ က်န္တဲ့ ပိုက္ဆံကို လိုက္ေကာက္လည္း ရတာပဲ "
"ေကာင္းၿပီ!"
သူတို႔ႏွစ္ ဦး ဟာ အိပ္ယာေပၚကို တက္လာၾကသည္။ နင္နင္က သူ႔အကိုႀကီးရဲ႕ ေႏြးေထြးေသာ ကိုယ္ကို မဖက္ပဲ အၾကာႀကီး အိပ္ခဲ့ရလို႔ အကိုႀကီးကိုယ္ကို အျမန္ဖက္လိုက္သည္။ ဖက္လိုက္ၿပီးမွ သူ႔ကိုယ္ေပၚမွာ အဝတ္လုံးဝမရွိပဲ တုံးလုံးျဖစ္ေနၿပီး အကိုႀကီးက အဝတ္အကုန္ခြၽတ္ထားေပမယ့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီဝတ္ထားသည္ကို ခံစားလိုက္ရသည္။
ဒါ မတရားဘူး။ သူ႔က်ေတာ့ တုံးလုံးနဲ႔။ အကိုႀကီးက အတြင္းခံဝတ္ထားတယ္။
ရႈနင္က ဝုန္းခနဲထလိုက္ေတာ့ ရႈဟိန္က ေမးလိုက္သည္။
"ဘာမွားလို႔လဲ?"
"အကိုႀကိးရဲ႕အတြင္းခံကိုခြၽတ္ပါ"
ရႈဟိန္က တုံ႔ဆိုင္းျခင္းမရွိပဲ ထၿပီး သူ႔အတြင္းခံအနက္ကို ခြၽတ္ကာ ခုတင္ေအာက္ကို ပစ္ခ်လိုက္သည္။ ဒါကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ရႈနင္ရဲ႕မ်က္ႏွာေတြ ခ်က္ခ်င္းနီရဲလာသည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အဝတ္ေတြ ျပန႔္က်ဲကာ က်ေနသည္ကို ေတြ႕ၿပီး ရႈနင္ရဲ႕ အေတြးေတြက ဆန္းျပားလာသည္။ ျမင္ကြင္းက အိပ္ယာထက္မွာ ခ်စ္တင္းေႏွာဖို႔ အဝတ္ေတြ ခြၽတ္ခ်ထားတာေတြနဲ႔ မတူဘူးလား.... ! o (╯□╰) o
ဒါေပမယ့္ ရႈနင္က သူ႔အကိုႀကီးရဲ႕ေပြ႕ဖက္ထားမႈေၾကာင့္ စိတ္လက္ၾကည္သာေနသည္။ အကိုႀကီးရဲ႕ကိုယ္က အရမ္းပူေႏြးၿပီး သူ႔ရင္ဘတ္ကက်ယ္ျပန႔္လြန္းတယ္။ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကပိုၿပီးအားေကာင္းလာတယ္။ သူဟာအခု အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီး လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီ! အစ္ကိုႀကီးကႏွစ္ဆယ္ရွိၿပီ၊ ငါအခု ၁၅ ႏွစ္ရွိၿပီ။
ရႈဟိန္က ေခါင္းကို ငုံ႔လိုက္ၿပီး သူ႔ညီေလးရဲ႕ ေခါင္းကို ျငင္သာစြာနမ္းကာ သူ႔လက္ေတြက ႏူးညံ့ေသာ နင္နင္၏ ခႏၶာကိုယ္တစ္ေလွ်ာက္လုံး ပြတ္သပ္ေနမိသည္။ ပူေႏြးေသာ လက္၏အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ နင္နင္၏ကိုယ္ေလးက မသိမသာ တုန္ယင္ေနၿပီး ရႈဟိန္ကို အေတာ္ေလးစိတ္လႈပ္ရွားေစသည္
" ေနာက္ဆုံးေတာ့ မင္းရဲ႕ပုခုံးေတြက အသားနည္းနည္းေတာ့ျပည့္လာၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ေျခေထာက္ေတြက ႂကြက္သား နည္းနည္းေလးမွ မရွိေသးဘူး။ အခုၾကည့္စမ္း... မင္း ဗိုက္ကေလးက ျပည့္လာေပမယ့္ ေနာက္ေက်ာမွာ အသားမရွိဘူး။ ပိန္ကပ္ေနတာပဲ ......"
ရႈဟိန္ ကညင္သာစြာေျပာၿပီး သူ၏ေလသံကႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေနသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ရႈနင္ရဲ႕တင္းက်ပ္ေနေသာ စိတ္ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္းေျဖေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး ရႈဟိန္ကို သူ႔ကိုယ္ကို ထိေတြ႕ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ထိကိုင္ျခင္း၊ ပြတ္သပ္ျခင္းစသည္တို႔ကို တားလည္း အခ်ည္းႏွီးသာျဖစ္သည္။ ရႈဟိန္ကို တားလို႔မရတာ သူသိသည္။ ၿပီးေတာ့ ရႈဟိန္ကလည္း သူ႔ကို လိုအပ္သည္ထက္ ပိုၿပီး ဘာမွလုပ္မည္မဟုတ္သည္ကို ယုံၾကည္သည္။
ရႈဟိန္က နင္နင္၏မ်က္ႏွာေလးကိုနမ္းကာ နား႐ြက္ေပၚသို႔ ငုံ႔ၿပီး ခပ္ဖြဖြ ကိုက္လိုက္သည္။
" အစ္ကိုႀကီး... ဘာလုပ္ေနလဲ!"
"မင္းကို ငါ သေဘာက်တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ငါ မင္းကိုနည္းနည္းေပ်ာ္ေစခ်င္လို႔ လုပ္တာေလ... "
"ဒါဟာ နာက်တယ္!"
"ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္မလဲ"
"...... "
ရႈနင္ ရဲ႕မ်က္လုံးကတုန္ခါေနတဲ့အတြက္အဲဒါမနာပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္လည္းကိုက္ပါရေစ။
ရႈနင္က အကိုႀကီးရဲ႕ ကိုယ္ေပၚ ကုန္းတက္ကာ မွီရာကို ကိုက္ဖို႔လုပ္လိုက္သည္။ ရႈနင္က သူ႔ပါးစပ္ကိုဖြင့္ကာ အကိုႀကီးရဲ႕ ရင္ဘတ္ႂကြက္သားေတြကို ဖြဖြကိုက္လိုက္သည္။ အကိုႀကီးရဲ႕ ရင္အုပ္က ႂကြက္သားေတြနဲ႔က်စ္လစ္ၿပီး ၾကည့္လို႔ေကာင္းလွသည္။ ရႈဟိန္က အဆိုးေလးရဲ႕ နား႐ြက္ကို လွ်ာႏွင့္လ်က္လိုက္သည္။
နား႐ြက္က ရႈနင္ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ျဖစ္သည္။ သူ႔နား႐ြက္ေတြကို အကိုႀကီးက ကိုက္လိုက္ လွ်ာႏွင့္လ်က္လိုက္ လုပ္လိုက္ေတာ့ ရႈနင္ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားသြားသည္။ သူ တကယ္ႀကီးကို ငါ့ နား႐ြက္ကို လွ်ာနဲ႔ လ်က္ခဲ့တယ္...
.ဟား...ဟား...ဟား... ယားတယ္... ယားတယ္...
ရႈနင္က အကိုႀကီးရဲ႕ ခါးကို ကလိၾကား ထိုးဖို႔လုပ္ေပမယ့္ ရႈဟိန္က ဘယ္သူမို႔လဲ။ ရႈနင္ ရယ္ေမာ တြန႔္လိမ္ေနသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ သူ႔ကိုယ္ေအာက္မွာ ဖိကာ လက္ေတြကို ခ်ဳပ္ထားလိုက္သည္။
သံခ်ိန္းႀကိဳးမ်ားကဲ့သို႔ခြန္အားရွိသည့္သူ၏လက္ေမာင္းသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ကေလးေလးရဲ႕ ကိုယ္ထည္ေလးရဲ႕ ပတ္ပတ္လည္တြင္ သိုင္းဖက္ထားသည္။ သူ၏လက္မ်ားကေတာ့ ကေလးေလးရဲ႕ နား႐ြက္ကို ဖြဖြေလး ကိုင္ထားသည္။ ၏
ရႈနင္က ရယ္ရလြန္းလို႔ မ်က္ရည္က်လာၿပီး အကိုႀကီးကို ေတာင္းပန္လိုက္ရေတာ့သည္။
သူ႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက အကိုႀကီးရဲ႕ ထိေတြ႕မႈေၾကာင့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားစီးဆင္းသြားသကဲ့သို႔ သူ၏အေရျပားမ်ားပင္ အနီေရာင္ထြက္လာသလိုျဖစ္ၿပီး တကိုယ္လုံး ပူေလာင္လာသည္။ ဒါဟာ အလြန္ရွက္စရာ ေကာင္းလွတယ္။ လိင္တူခ်စ္သူလူတစ္ ဦးျဖစ္သည့္ သူက ဒီလိုမ်ိဳး အရမ္း အရမ္းကိုဆြဲေဆာင္အားျမင့္သည့္ အကိုႀကီးလို ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပူးကပ္ေနမိေတာ့ သူ႔ကိုယ္က အလိုလို ပူေလာင္လာတာ ျဖစ္သည္။
ရႈနင္က မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာ ဒီလိုမျဖစ္သင့္သည္ကို သိေပမယ့္ အသုံးမက်သည့္ သူ႔ကိုယ္က အကိုႀကီးရဲ႕ ရင္းႏွီးေသာ စေနာက္ပြတ္သပ္တာကို အရမ္းကို ႏွစ္သက္ေနမိတာ သူ႔ကိုယ္သူ ခြင့္မလႊတ္ခ်င္စရာေကာင္းလွသည္။
စေနာက္တာ ေတာ္သင့္ၿပီဟု ဆုံးျဖတ္ကာ ရႈဟိန္ရပ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
"ကဲ ...မေပ်ာ္ဘူးလား"
ဟမ္..... (⊙ o ⊙) ငါ ေနာင္အနာဂတ္မွာ ဒီလိုမ်ိဳးမလုပ္သင့္ဘူးလို႔ အကိုႀကီးကို မေျပာသင့္ဘူးလား။
" မင္းရဲ႕မ်က္ႏွာက နီတယ္၊ ပူေနတာလား?"
ရႈဟိန္က အနားမွာလဲေလ်ာင္းေနသည္။ သူသည္အံ့ၾသဖြယ္ ေကာင္းစြာ ႏူးညံ့ေသာ ရႈနင္၏ကိုယ္ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွ ဆင္းရန္အလြန္တြန႔္ဆုတ္ခဲ့ၿပီး သူ၏ေခါင္းကိုလက္တစ္ဖက္တည္းျဖင့္ ေထာက္ထားကာ နင္နင္းကို ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
" ေရေသာက္ခ်င္လား"
" အမ္း~" ရႈနင္က အေစာပိုင္းက အကိုႀကီးရဲ႕ကိုယ္က တုံ႔ျပန္မႈတစ္ခုကို ခံစားလိုက္ရသည္။
တကယ္ေတာ့ ရႈဟိန္ ဟာ သူ႔ကိုယ္က တုန႔္ျပန္လႈပ္ရွားလာလို႔ ကစားတာကို ရပ္လိုက္တာ ျဖစ္သည္။ ပုံမွန္အားျဖင့္အခန္း၏အပူခ်ိန္သည္အိပ္ရာေပၚထက္မ်ားစြာေအးသည္။ ရႈဟိန္က အဝတ္ဗလာျဖင့္ ေစာင္ေအာက္က ထြက္ကာ စားပြဲေပၚက ေရကရားထဲကေန ေရတခြက္ဌဲ့ကာ အိပ္ယာဆီကို ယူလာသည္။ ရႈနင္က အကိုႀကီးကို မ်က္ေတာင္ မခတ္တမ္းၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ အစ္ကိုႀကီး၏ေျခေထာက္ၾကားတြင္ႀကီးမားေသာအဖုတစ္ခုျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ သည္။ သူက သူ၏မ်က္ႏွာကို လက္ျဖင့္ အုပ္ကာ သူ၏စိတ္ႏွလုံးသည္အ႐ူးကဲ့သို႔ခုန္ေပါက္ေနသည္။ အိုဘုရားသခင္.....ငါ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ အရွက္မရွိ ၾကည့္ေနမိတာလဲ ? ရႈနင္သည္ ရႈဟိန္ကမ္းေပးသည့္ ေရကို အလ်င္အျမန္ေရအနည္းငယ္ေသာက္ကာ သူ၏ထိတ္လန႔္မႈကို ၿငိမ္သက္ေအာင္ လုပ္လိုက္သည္။ _ (: 3 ゝ∠) _
ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ ငါက အကိုႀကီးရဲ႕ နတ္ဘုရားေတြ ဖန္ဆင္းေပးတဲ့ ေျခေထာက္ ရွည္ရွည္ေတြကို သေဘာက်႐ုံပါ...ဟီး..ဟီး...
ေဆာင္းရာသီမွာ အဆင္မေျပခဲ့ဘူး၊ သူတို႔က အဝတ္အစားကို အလႊာေတြအမ်ားႀကီး ထပ္ဝတ္ထားရတယ္၊ သူ႔ကို တို႔ထိခ်င္ရင္ ဒါေတြကို ခြၽတ္မွရမယ္။ ၿပီးေတာ့ အကိုႀကီး မနက္ေစာေစာ ထ မေျပးရင္ ေကာင္းမွာပဲ။ ငါ သူ႔ကို အၾကာႀကီး ဖက္မအိပ္ရတာ ဝမ္းနည္းစရာပဲ။
ရႈနင္သည္ ေရေသာက္ၿပီး အိပ္ယာေဘးက စားပြဲေပၚကို ဖန္ခြက္တင္ကာ ရႈဟိန္၏ ရင္ဘတ္ေပၚ ေခါင္းတင္ကာ ခါးကို ဖက္ထားလိုက္သည္။ ရႈဟိန္က သူ၏ခါးပတ္ပတ္လည္၌ေစာင္ျဖင့္ဖုံးထားၿပီး ဖုန္းကိုကိုင္လ်က္ အဝင္စာမ်ားကိုၾကည့္ေနသည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ ဌက္ကေလးနားေနသလို အိပ္ေနေသာ ရႈနင္ကို ငုံ႔ၾကည့္လိုကသ္ည္။
ရႈနင္က သူ႔ပခုံးေပၚ ဦး ေခါင္းတင္ကာ အနားယူေနစဥ္, ရႈနင္ရဲ႕လက္က သူ႔ခါးကိုေက်ာ္ကာ ေအာက္ကို တျဖည္းျဖည္း ဆင္းသြားခဲ့သည္။
... ေအာက္ကို နည္းနည္းခ်င္း ဆင္း..... အား... အကိုႀကီးရဲ႕ ေပါင္ေတြက ႂကြက္သားေတြနဲ႔ ေတာင့္တင္းေနတာပဲ...
"မင္း က ႏွိပ္ေပးခ်င္ေနတာလား..ဟမ္"
ရႈဟိန္က ပင့္သက္ရႈိက္ကာ သူ႔လက္ကိုဆန႔ ္၍ ရႈနင္ ၏ပခုံးကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"မလုပ္နဲ႔.. ကြၽန္ေတာ္ အိပ္ခ်င္ေနတယ္။ အိပ္ငိုက္ေနၿပီ။ အကိုႀကီးလည္း အိပ္ေတာ့ "
ရႈဟိန္က တဖက္ကို မက္ေဆ့ခ္်ကိုျပန္ပို႔လိုက္ၿပီး သူ႔ဖုန္းကိုခ်လိုက္ၿပီး နင္နင္ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို သူ႔ကိုယ္ေပၚကေန ေဘးကို ခ်လိုက္ၿပီးသူ႔ေဘးမွာ သက္ေသာင့္သက္သာ အနားယူေစလိုက္သည္။ သူ၏အသားအေရမွာ ရႈနင္ ႏွင့္ တြဲကပ္ေနၿပီး သူတို႔ေျခေထာက္ေတြ လိမ္ယွက္ေနသည္။
ရႈနင္က ယားသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူ႔ႏွာေခါင္းထဲ ရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ေနေသာ အကိုႀကီးရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႔ကိုရႈရႈိက္ရင္း စိတ္ခ်လက္ခ်ျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
ရႈဟိန္က ရႈနင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္အထိ ေစာင့္ေနရသျဖင့္ သူ႔ေအာက္ပိုင္းက ေကာင္က မာထန္က တင္းလြန္းလို႔ နာက်င္လို႔ပင္ေနသည္။
ရႈဟိန္က သူ၏မ်က္လုံးမ်ားကိုဖြင့္လိုက္ၿပီးသူ႔မ်က္လုံးမ်ားက မီးေတာက္ေလာင္ေနေသာအၾကည့္ျဖင့္ျပည့္ေနသည္။ သူက ညင္သာစြာထကာ အကဲခတ္လိုက္သည္။ နင္နင္က သူ႔ကို ဖက္ကာ ဆယ္မိနစ္ခန႔္အၾကာတြင္ လုံးဝအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
ဒီညသည္အလြန္ပင္ေႏြးေထြးေသာ္လည္း တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္စိတ္လႈပ္ရွားစရာျဖစ္ခဲ့သည္။ ရႈဟိန္ ၏ခ်ဳပ္တည္းမႈသည္အလြန္အားႀကီးေသာ္လည္း သူ၏ေျခေထာက္ၾကားရွိ အငယ္ေကာင္က သူ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရသူေရွ႕ေမွာက္တြင္ ဟိုး မိုးေကာင္းကင္သို႔ မ်က္ႏွာမူက မတ္ေနေအာင္ ေထာင္ေနဆဲျဖစ္သည္။ သူ၏ေျခေထာက္မ်ားၾကားတြင္ညႇစ္ထားသျဖင့ ္အနည္းငယ္ေ႐ြ႕လ်ားျခင္းသည္သူ၏ခ်စ္ေသာ ညီေလးကို ပြတ္တိုက္မိၿပီး နာက်င္မႈကိုသက္သာေစႏိုင္မွာ ေသခ်ာသည္။ သို႔ေသာ ္ကံမေကာင္းစြာျဖင့္ ရႈဟိန္ သည္ထို အရာကိုႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္ခဲ့ၿပီး မလႈပ္ရွားခဲ့ေပ။ သူ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့သည့္အခါ သူသည္သန႔္စင္ခန္းသို႔သြားၿပီး မတ္ေထာင္ေနသည့္ အငယ္ေကာင္ကို ေျဖရွင္းရန္ သူ၏လက္ကိုအသုံးျပဳခဲ့သည္။
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္တြင္ သူ႔ေဘးရွိ" အႏၲရာယ္မ်ား" ကိုမသိပဲ အသက္ 30 အ႐ြယ္ဦးေလးႀကိးက စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ ႏိုးထလာခဲ့သည္။
အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ ဦးေလးႀကီးက အသက္ ၁၅ ႏွစ္သာရွိေသးသည္။ လူတိုင္းကိုလွည့္စားႏိုင္သည့ ္မ်က္ႏွာရွိသည္။ သူ႔ေနာက္မွာရွိတဲ့လူက အျပင္ကို ခါတိုင္းလို အေျပးက်င့္ဖို႔ မသြားဘူးလား။ ဒီတခဏမွာ သူ႔စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ပန္းေတြပြင့္ေနတယ္။ ရႈနင္ကသူ႔ပတ္ ၀ န္းက်င္ကို အလ်င္အျမန္ လွည့္ၾကည့္ကာ ရႈဟိန္ဘက္ကို လွည့္ကာ ဖက္လိုက္သည္။ သူ အရမ္းေပ်ာ္ေနၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့တယ္။
အစ္ကိုႀကီးက ငါ့ကိုအေၾကာင္းျပၿပီး အေျပး ေလ့က်င့္ဖို႔ မသြားဘူး။ ဒါမွမဟုတ္အျပင္ဘက္မွာႏွင္းက်ေနၿပီလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ငါ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရမယ္ ~ ~ \ ((≧▽≦) / ~
သူ႔ညီေလးက အရမ္းစိတ္အားထက္သန္ေနလို႔ ရႈဟိန္ရဲ႕ ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးက ေတာင့္တင္းမာေက်ာေနတယ္။ သူ သတိျပန္ဝင္လာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ သူ႔ရဲ႕ႀကီးမားတဲ့လက္က ညင္ညင္သာသာေလးျဖင့္ ကေလးငယ္ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို အသာယာပြတ္ေပးေနသည္။ ရႈဟိန္ရဲ႕ဖုန္းျမည္မလာခင္အထိ ညီအကိုႏွစ္ေယာက္ အိပ္ယာထဲက မထြက္ပဲ မွိန္းေနၾကသည္။
ဒါေပမယ့္ အဖိုးျဖစ္သူ ရႈေကာင္းက အၾကာႀကီးခြဲေနခဲ့ရတဲ့ ေျမးႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ မနက္စာစားခ်င္လို႔ ေခၚခိုင္းလိုက္သည္။ သူ႔ေဘးမွာ ေျမးေတြၿခံရံၿပီးေနခ်င္လို႔ နည္းလမ္းရွာေနတာျဖစ္သည္။ ရႈနင္က သူ႔ေဘးကို ေရာက္လာတာ အခ်ိန္ 1 ႏွစ္ေက်ာ္ပဲရွိေသးသည္။ သူ႔ေျမးနဲ႔အတူေနလို႔ မဝေသးေပ။
သူုတို႔ ေနာင္အနာဂါတ္မွာ အၾကာႀကီး အတူတူေနရဦးမယ္။ အခု အဘိုးက ပို၍ အေရးႀကီးသည္။ ရႈဟိန္ႏွင့္ ရႈနင္တို႔ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္မိစဥ္ ရႈဟိန္က ၿပဳံးလိုက္သည္။
" အစ္ကိုႀကီးၿပဳံးလိုက္တဲ့အခါ အရမ္း ၾကည့္ေကာင္းတယ္ "
"မင္းလည္း အတူတူပဲ။ မင္းကို ငါခ်စ္တယ္ "
ရွက္ေသြးျဖာသြားမိၿပီးေနာက္ ရႈနင္က အကိုႀကီး၏ အၿပဳံးမ်ားကိုအလြန္ျမတ္ႏိုးသည္။ သူသည္ၿပဳံးၿပဳံး႐ႊင္႐ႊင္ေပ်ာ္ေနတတ္သူ မဟုတ္ေပ။ အၿမဲ မ်က္ႏွာတည္က ေရခဲေတာင္လို ေအးစက္ေသာအရွိန္ဝါရွိေပမယ့္ သူ႔ကို သီးသန႔္ၿပဳံးျပခဲ့သည္။ ဒီအၿပဳံးက တိုေတာင္းေပမယ့္ ရႈနင္က ရႈဟိန္မ်က္ႏွာထက္က အၿပဳံးကို အရမ္း သေဘာက်သည္။
သူတို႔ကအလ်င္အျမန္သြားတိုက္ၿပီး အဝတ္အစားတခ်ိဳ႕လဲကာ စတုတၳထပ္ကို ဦး တည္သြားခဲ့သည္။ ရႈေကာင္းက ေအာက္ထပ္ကို မနက္စာစားဖို႔ ဆင္းရမွာ အရမ္းပ်င္းတယ္၊ ေဆာင္းရာသီမွာ သူ အျပင္ကို မထြက္ခ်င္ဘူး၊ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြနဲ႔လည္း သြားေတြ႕ဆုံရတာမႀကိဳက္ဘူး။ ရႈခ်ိန္လည္း သူ႔အေဖဆီေရာက္ေနၿပီး လက္ဖက္ရည္ေသာက္ရင္း ေရကန္တည္ေဆာက္ေရးကို ေဆြးေႏြးေနသည္။ ဒီေရကန္က သူ႔အေဖ အႏွစ္သက္ဆုံးေနရာျဖစ္သည္။
ရႈေကာင္းက ရႈနင္ကိုေတြ႕ေတာ့ သူ႔ေဘးက ေနရာကို ၫြန္ျပကာ ထိုင္ေစသည္။ ရႈဟိန္က ရႈခ်ိန္ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ေလးေယာက္သား မနက္စာစားၿပီးေနာက္ ႏို႔တိုက္ၿပီးသြားေသာ ရႈေယာင္းကို အေစခံတစ္ေယာက္က ယူလာၿပီး ရႈေကာင္းကိုေပးလိုက္သည္။ ႏို႔ေသာက္ၿပီးခါစ ကေလးေလးမွာ အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းေနသည္။ ရႈေကာင္းက ကေလးကို ေပြ႕ၿပီး ရႈနင္ဘက္ကို ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့ ရႈေကာင္းက ဘာလုပ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနသည္ကို ရႈနင္သိလိုက္သည္။
ဒါေပမယ့္ ...... မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
ငါ သူ႔ကိုမေပြ႕ခ်င္ဘူး။ ငါေသခဲ့တာေတာင္ အရင္ဘဝတုန္းက သူ႔ကို ငါ ဂ႐ုစိုက္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါက လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ေတာင္ သူ႔အတြက္ ထည့္တြက္စရာမဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ခ်င္ယြိက်ိဳးက ဒီကေလးႀကီးျပင္းလာခ်ိန္မွာ သူ႔ကို ခ်နင္းဖို႔မေျပာဘူးဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ခုဘဝမွာလည္း သူ႔အေမနဲ႔ ဒီေကာင္ေလးက သူ႔ဘဝကို ထပ္ၿပီး နင္းေခ်ဦးမွာပဲ။
ရႈခ်ိန္ရဲ႕မ်က္လုံးထဲမွာ ေမွာင္မိုက္ေသာ အရိပ္တခ်ိဳ႕ထင္လာသည္။ ရႈနင္က ရႈေယာင္းကို မႏွစ္သက္ဘူးဆိုတာ ထင္ရွားေနသည္။ သူက ဥကၠဌတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီးေနာက္သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကို သူ႔မ်က္ႏွာေပၚလုံးဝ မေပၚေအာင္ ထိန္းထားေပမယ့္ သူ႔သားေတြရဲ႕အျဖစ္ေၾကာင့္မ်က္ႏွာေပၚမွာ ခံစားခ်က္တခ်ိဳ႕ထင္လာသည္။
အထူးသျဖင့္ ရႈေကာင္းက တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက ခုလိုျဖစ္ေနတာကို သိပ္မႀကိဳက္ဘူး။
ကေလးငယ္ဆိုတာ အျခား ကေလးမ်ားကို မ်ားေသာအားျဖင့္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သျဖင့္ သူ႔အဖိုးရဲ႕လက္ေမာင္းထဲမွာ ဟိုသည္ လွည့္ၾကည့္ရင္း တအိမ္လုံးမွာ ဒုတိယ အငယ္ဆုံး ရႈနင္ကို ေတြ႕ေတာ့ သူ႔ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆန႔္တန္းကာ သူ႔ကို ခ်ီေစခ်င္ခဲ့သည္။
ရႈနင္ သည္ သူ႔ေရွ႕က လူအမ်ား၏ မ်က္ႏွာကို မေထာက္ဘဲ ေခ်ာက္ေသြ႕ေသာ အၿပဳံးတစ္ခုျဖင့္ ၾကည့္ကာ ေျပာ လိုက္သည္။
"ငါ့ဆီကို မလာနဲ႔။ ငါ ကေလးေတြကို မႀကိဳက္ဘူး"
ရႈခ်န္က ဘာမွမျဖစ္သလို ရယ္ေမာကာ အေျခေနကို ေပါ့ပါးေအာင္လုပ္ခဲ့သည္။ ရႈေကာင္းက ဒီဟာက မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ သိေနခိုက္ရႈေယာင္းက မ်က္လုံးေလးေတြ နီရဲလာၿပီး ငိုခ်လိုက္ေတာ့သည္။ သူက လာခ်င္ေပမယ့္ တဖက္က သူ႔ကို မဖက္သျဖင့္ တခုခုမွားေနၿပီဆိုတာ သိေနပုံရၿပီး ငိုလိုက္ေတာ့သည္။
ၾကည့္ပါဦး..မင္းက ဒီေလာက္ငယ္ငယ္ေလးရွိေသးတာေတာင္ ငါ့ကို အေကာက္ႀကံေနျပန္ၿပီ။ 15 လပဲရွိေသးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ကို ဘယ္လို ထိုးခ်ရမယ္ဆိုတာ သိေနၿပီလား။ ရႈနင္က အတိတ္ဘဝက အသည္းနင့္ေအာင္ ခံလိုက္ရသည့္ ျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ အခုအျဖစ္ကို ေရာေထြးကာ အတိတ္ျဖစ္ရပ္၊ ခံစားခ်က္က ႐ုန္းထြက္မရျဖစ္ေနသည္။
ရႈေယာင္းရဲ႕ ဦးေႏွာက္ေလးက ေသးေသးေလးျဖစ္ေပမယ့္ သူငိုလိုက္ရင္ ေသခ်ာေပါက္ သူ႔ကို ဖက္မည္ကို သိေနသည္။
ရႈေကာင္းက ရႈေယာင္းကို လက္ေမာင္းထဲ ေပြ႕ခ်ီကာ အငိုတိတ္ေအာင္ေခ်ာ့ေနသည္။ ရႈခ်ိန္က သူ႔အေဖ ကေလးကို အၾကာႀကီးခ်ီေနရလို႔ ပင္ပန္းမည္ကို စိုးရိမ္ေနသည္။ အၿမဲတမ္းၿပဳံးကာ စိတ္သေဘာထား ေပ်ာ့ေျပာင္းတဲ့ သူ႔ ဒုတိယ သားေလး ရႈနင္က ဘာေၾကာင့္ ခုလို ေခါင္းမာေနသည္ကို သူ နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနသည္။ ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းတာက သူ႔သားႀကိး ဟိန္ဟိန္က နင္နင္ကို ကူထိန္းေပးလို႔သာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ ဒီသားႏွစ္ေယာက္နဲ႔ သူ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္ကို မသိေလာက္ေတာ့ေပ။
နင္နင္က ရႈေယာင္းရဲ႕ အကိုႀကီးပဲမဟုတ္လား။ သူတို႔အေမ အနားမွာ မရွိတာေတာင္ သူ႔ညီေလးကို ဘာေၾကာင့္ မၾကင္နာႏိုင္ရတာလဲ။
ရႈေယာင္းက ဝမ္းနည္းစြာငိုေႂကြးေနၿပီး အဖိုးျဖစ္သူ ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီးေနာက္ ေမာေမာႏွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။ ရႈေကာင္းက ရယ္ကာ ႏွစ္သိမ့္လိုက္သည္။
"ရႈေယာင္းက သူ႔အကိုဆီကို သြားခ်င္ေပမယ့္ နင္နင္က ကေလးေတြကို သေဘာမက်လို႔ ငိုသြား႐ုံပါကြယ္"
ဆြန္းလင္းက ဘာသေဘာမွ မဟုတ္ပဲ အမွတ္တမဲ့ဝင္ေျပာလိုက္မိသည္။
"ေနာက္တခါ သခင္ငယ္ေလး ငိုရင္ ဒုတိယသခင္ေလးကို ႐ိုက္မလို ဟန္ေဆာင္ၾကည့္ပါလား သခင္ႀကီး။ ဒါဆို သခင္ငယ္ေလး ဘယ္လိုလုပ္မယ္ဆိုရင္ သိႏိုင္တာေပါ့"
ဒီစကားကိုၾကားလိုက္ခ်ိန္မွာ ရႈဟိန္ရဲ႕မ်က္လုံးက နက္ေမွာင္သြားၿပီး ဆြန္းလင္းကို ေအးစက္စြာ စိုက္ၾကည့္လိုက္သျဖင့္ ဆြန္းလင္းက ေက်ာ႐ိုးထဲကေန ေခြၽးေအးေတြ ခ်က္ခ်င္း စိမ့္ထြက္လာခဲ့သည္။
တကယ္ဆိုရင္ ဆြန္းလင္းက အဖိုးရႈေကာင္းရဲ႕ လူျဖစ္လို႔ သူက အၿမဲဆြန္းလင္းကို ေလးစားခဲ့ေပမယ့္ အခုလို သူခ်စ္ရတဲ့ ကေလးေလးကို လက္လႊတ္စပယ္ေျပာလိုက္သည့္ စကားက ေစာ္ကားလြန္းရာက်ေနသည္။ လူဆိုတာ သူ႔အဆင့္နဲ႔သူ ေနတာပိုေကာင္းသည္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကေလးျဖစ္ေနပါေစ။ ရႈနင္က ဒီအိမ္ေတာ္က ဒုတိယ သခင္ေလးျဖစ္သည္။ အေစခံတစ္ေယာက္က သူ႔အေျခခံ လိုက္နာရမယ့္ စည္းကမ္းကို ေမ့ေပ်ာက္ၿပီး သခင္ကို အႏိုင္က်င့္ဖို႔ေျပာဆိုရဲရင္ေတာ့ သူ႔ကို ဒီမွာ မထားေတာ့တာပဲေကာင္းသည္။
ဘာျဖစ္သြားသလဲဆိုတာ ဆြန္းလင္းနားမလည္ေပမယ့္ အႀကီးဆုံးသခင္ေလး ရႈဟိန္က သူ႔ကို ေဒါသထြက္သြားသည္ကို ရိပ္မိကာ ေဇာေခြၽးျပန္လာခဲ့သည္။
" အာ.. ကြၽန္ေတာ္ မလိုအပ္ပဲ စကားအမ်ားႀကီးေျပာလိုက္မိတယ္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္ေလး "
ရႈဟိန္ရဲ႕အရွိန္အဝါေတြက ရႈေကာင္း၊ရႈခ်ိန္ထက္ကို ျပင္းထန္လႊြန္းလို႔ ဆြန္းလင္းရဲ႕စိတ္ႏွလုံးက အရမ္းကို တုန္လႈပ္သြားသည္။
ဟန္ေဆာင္ၿပဳံးထားေသာ ရႈနင္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚက အၿပဳံးေတြက ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီး အတိဘဝက ျဖစ္ရပ္ကို မ်က္လုံးထဲျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာသည္။ အရင္ဘဝက ရႈေယာင္းမေပ်ာ္တိုင္း ခ်င္ယြိက်ိဳးက သူ႔ကို ခုလို ဟန္ေဆာင္႐ိုက္ေလ့ရွိသည္။ ဒီလိုလုပ္ရင္ ရႈေယာင္းက အရမ္းေပ်ာ္ကာ တခစ္ခစ္နဲ႔ရယ္ေမာေလ့ရွိသည္။ ရႈနင္က အကိုႀကီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ညီေလး ေပ်ာ္ေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ အၿမဲ နာက်င္ဟန္ေဆာင္ကာ ေအာ္ဟစ္ေပးခဲ့သည္။ ခ်င္ယြိက်ိဳးကလည္း အကိုႀကီးျဖစ္သည့္ သူက ညီေလးကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးရမည္ဟု အၿမဲေျပာခဲ့သျဖင့္ သူ႔ညီေလး ေပ်ာ္ေအာင္ သူလုပ္ေပးဖို႔ တာဝန္ရွိသည္ဆိုတာ သူ႔ႏွလုံးသားထဲ စြဲေနခဲ့သည္။
ဒါေတြကို ရႈေယာင္းက ကေလးျဖစ္လို႔ ဘာမွ မသိခဲ့ဘူးဆိုေပမယ့္ သူႀကီးျပင္းလာခ်ိန္မွာ ရႈနင္က သူ႔ညီေလးအတြက္ အကုန္လုပ္ေပးခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆုံး သူပိုင္တဲ့ ရွယ္ယာအကုန္ကို သူ႔ညီေလးကို လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့သည္။ ရႈေယာင္းက သူ႔ကို တသက္လုံး အကိုလို႔မသတ္မွတ္ပဲ အသုံးခ်ခဲ့သည္ကို ေနာက္ဆုံး သူ ေသခါနီးအခ်ိန္မွ ေကာင္းစြာသိခဲ့သည္။ သူ႔ဘက္က အရမ္းေကာင္းေပးခဲ့တာက တဖက္လူကို တန္ဖိုးမထားပဲ အထင္ျမင္ေသးေစခဲ့သည္ကို သူ မသိခဲ့မိေပ။
ရႈခ်ိန္က တင္းမာေနေသာေလထုကို ဝင္ျဖန္ေျဖေပးလိုက္သည္။
"အာ... နင္နင္က ေနာက္ရက္ဆိုရင္ ေက်ာင္းသြားရေတာ့မယ္။ ဒါေၾကာင့္ နင္နင္အစား ကြၽန္ေတာ့္ကို ႐ိုက္ရင္ ပိုအဆင္ေျပမယ္"
ရႈဟိန္က ရႈနင္ကို တည့္တည့္ၾကည့္ကာ ေမးလိုက္သည္။
"ကားေလွ်ာက္စီးခ်င္လား"
"အင္း"
ရႈနင္က စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနေပမယ့္ အဖိုးႏွင့္အေဖကို ယဥ္ေက်းစြာခြင့္ေတာင္းလိုက္သည္။
"အဖိုးနဲ႔အေဖ.. ကြၽန္ေတာ္ အကိုႀကီးနဲ႔ ကားေလွ်ာက္စီးလိုက္ဦးမယ္"
"ေစာေစာျပန္လာၾက။ ေဆာင္းတြင္း အျပင္သြားတာ အေႏြးထည္ ေသခ်ာဝတ္သြားဦး"
ရႈခ်ိန္က မတားႏိုင္ေတာ့ပဲ စိတ္ပူစြာမွာလိုက္႐ုံပဲ တတ္ႏိုင္ေတာ့သည္။
သူ႔ဒုတိယေျမးေလးက ဘာေၾကာင့္ ေဒါသထြက္သြားသလဲဆိုတာ အေတြ႕ႀကဳံရင့္လွသည့္ ရႈေကာင္းက လုံးဝမစဥ္းစားႏိုင္ခဲ့ေပ။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဆြန္းလင္းေၾကာင့္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားေသာ ဒုတိယေျမးေလးကို လွမ္းၾကည့္ကာ စားပြဲေအာက္က စာအိတ္ကို ယူလိုက္ၿပီး နင္နင္ကို ကမ္းေပးကာ ေျပာလိုက္သည္။
"ေရာ့...ဒါက ကမ္းေျခနားက စံအိမ္ရဲ႕ေသာ့... ငါ့ေျမးေလး ပ်င္းရင္ သြားကစားဖို႔ ယူထားလိုက္"
ဒါက ဘာလဲ။ သူ႔ကို ျပန္ၿပီးအေလ်ာ္ေပးတာလား။
ရႈနင္က အၿပဳံးမမည္ေသာ အၿပဳံးုးျဖင့္ မယူပဲ ၾကည့္ေနေသာေၾကာင့္ ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕လက္ေလးကို အသာညစ္ကာ အခ်က္ျပလိုက္ေတ့ာမွ အိမ္ေသာ့ကိုလွမ္းယူကာ အဖိုးကို ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလိုက္သည္။
"အေဖ..ရႈေယာင္းလည္း အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီဆိုတာ့ သြားသိပ္ခိုင္းလိုက္ေတာ့မယ္။ အေဖလည္း အနားယူပါဥိး"
ရႈခ်ိန္က အိပ္ေပ်ာ္သြားေသာ သားငယ္ေလးကို အေစခံေတြလက္ထဲထည့္ကာ ေအာက္ကို ေခၚသြားခဲ့သည္။ ရႈဟိန္ႏွင့္ရႈနင္တို႔ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ရႈေကာင္းက သက္ျပင္းရႈိက္ကာ ဆြန္းလင္းကိုေျပာလိုက္သည္။
"မင္း ဘာအမွားလုပ္လိုက္မိသလဲ သိလား"
"ဟုတ္ကဲ့..ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္။ သခင္ေလးဟိန္က ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ နဂါးတစ္ေကာင္လို ေကာင္းကင္ထက္ကို ပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ အစြမ္းအစကို ပိုင္ဆိုင္ထားတာ တကယ့္ကို အံ့ၾသဖို႔ေကာင္းလွပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒုတိယ သခင္ေလး နင္နင္က ဘာေၾကာင့္ ခုလိုမ်ိဳး...."
ဆြန္းလင္းက ဒီစကားကိုေျပာရင္း ရင္ထဲ နည္းနည္းနာက်င္လာသလို ခံစားလိုက္ရသည္။ သူလည္း အသက္ႀကီးလာေတာ့ မေျပာသင့္တဲ့စကားကို ေျပာလိုက္မိသည္။ သူက လူေတြၾကား ဝင္ေရာက္ေရာေႏွာဆက္ဆံဖို႔ရာ အိုလြန္းေနၿပီထင္ပါရဲ႕။
ရႈေကာင္းက သူႏွင့္ အတူ တသက္လုံးအတူေနခဲ့သည့္ အနီးကပ္လူယုံေတာ္လည္းျဖစ္၊ ညီငယ္လိုလည္း ျဖစ္ေနေသာ ဆြန္းလင္းကို ၾကည့္ကာ ရွင္းျပလိုက္သည္။
"နင္နင္က သူ႔အေမ အေဝးကို ပို႔ခံထားရတယ္ေလ။ သူက အခုလို မျဖစ္ပဲ အရမ္းၿငိမ္သက္သြားမွာကိုပဲ ငါ စိုးရိမ္ေနခဲ့တာ။ အခုလို သူ႔စိတ္ထဲက ရွိတဲ့အတိုင္း လုပ္လိုက္တာ ပိုေကာင္းတယ္။ မင္းလည္း သားတစ္ေယာက္ရွိတာဆိုေတာ့ ငါ ဘယ္လို ခံစားရသလဲဆိုတာ မင္း ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္။ ငါ အခု နင္နင္တို႔ကို စိုးရိမ္ေနမိတယ္"
"အကိုႀကီးက ေကာင္းခ်ီးေပးခံရတဲ့သူပါဗ်ာ။ ဘာမ်ား စိုးရိမ္ေနေသးတာလဲ"
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဆြန္းလင္း ကၿပဳံးလိုက္သည္။
ရႈေကာင္း ကဂ်င္ဆင္းလက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ေသာက္ၿပီးမ်က္လုံးကိုက်ဥ္းလိုက္သည္။
" မင္းကိုၾကည့္စမ္း၊ မင္းအသက္ႀကီးေနၿပီ၊ မင္းလည္း ဒါကို လက္မခံႏိုင္ဘူး။ "
ရႈေကာင္းက ဆြန္းလင္းကိုအကူအညီမဲ့စြာၿပဳံးျပၿပီးေျပာလိုက္သည္။
"စိတ္မေကာင္းပါဘူး။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္လုပ္ႏိုင္တာ အကုန္ပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က အရမ္းစကားမ်ားလာခဲ့တယ္ "
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သခင္ေလးႏွစ္ေယာက္တို႔ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ျမင္ေစခ်င္တာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေစတနာျဖစ္သည္။
" ဒါနဲ႔ ... အကိုႀကီး..ေဟာ္မိသားစုက ပြဲလုပ္တဲ့အတြက္ ဖိတ္စာပို႔ထားတယ္။ အကိုႀကီး ပြဲတက္ဖို႔သြားမလား။"
"မသြားဘူး။ ေဟာ္မိသားစုက ပြဲလုပ္ၿပီး လူပုံအလည္မွာ ေဟာ္ရန္နဲ႔ ရႈက်ီေဟြ႕ အေၾကာင္းကို လူသိေအာင္ေၾကျငာခ်င္တာ။ တစ္လက္စတည္း သူတို႔ရဲ႕အရႈပ္ထုပ္ထဲ ရႈမိသားစုကိုပါ ဆြဲခ်ခ်င္ေနတာေလ။ ဒါေပမယ့္ ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ရွိတဲ့ ေမာဝ္မိသားစု လက္ထဲမွာ တန္ဖိုးရွိတဲ့ ကန္ထ႐ိုက္ေတြရွိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဟာ္မိသားစုက တိုက္႐ိုက္ တိုက္ခိုက္ရဲမယ္မထင္ဘူး။ ေမာဝ္ မိသားစုလည္းၿမိဳ႕ေတာ္ႏွင့္အဆက္အသြယ္ အမ်ားႀကီးရွိလို႔ ေသခ်ာေပါက္ သူတို႔မိသားစုက ရႈမိသားစုကို ကူညီေပးမွာပါ။ "
အျခားတစ္ဖက္တြင္ကားအတြင္းရွိေနရာသည္အလြန္က်ယ္ေသာ္လည္း ရႈဟိန္ႏွင့္ ရႈနင္က ပူးကပ္ကာ ထိုင္ေနသည္။ ရႈနင္က စိတ္မေပ်ာ္သျဖင့္ ရႈဟိန္က သူ႔ေပါင္ေပၚတြင္ ညီေလးကို ဖက္ကာ နဖူးႏွင့္ မ်က္ႏွာေလးကို တဖြဖြနမ္းကာ သူ႔လက္က ေက်ာေလးကို ပြတ္သပ္ေပးၿပီး ႏွစ္သိမ့္ေပးေနသည္။
"မင္းက တတိယ ညီငယ္ေလးကို သေဘာမက်လည္း ဘာမွ မျဖစ္ဘူး။ အကိုႀကီးတစ္ေယာက္ကို သေဘာက်ရင္ရၿပီ"
(ဒိုင္း..... အဆြိလြန္လို႔ ဘာသာျပန္သူ ေသသြားျခင္း)
*************-***************
Chapter (72-2) _အကိုကြီးတစ်ယောက်တည်းကို သဘောကျရင် ရပြီ (Z+U)
ဒါက မနာပေမယ့် ရှုနင်ရဲ့ရင်ဘတ်ထဲ ခံစားချက်က ထူးဆန်းလာခဲ့သည်။ ရှုနင်က ရှုဟိန်ကို အသနားမခံပဲ ပါးစပ်က ဝူးဝူးဝါးဝးါသာအော်ပြီး ရုန်းပေမယ့် အိပ်ယာထက်မှာ အဖိခံလိုက်ရသည်။
ရှုဟိန်က 10 ချက်လောက် ရိုက်ပြီး ထပ်ရိုက်ချင်သေးပေမယ့် စိတ်ထိန်းကာ တင်ပါးတွေကို လက်ဝါးကြီးဖြင့် ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်ကာ မေးလိုက်သည်။
" နာနေလား"
ရှုဟိန် ရဲ့အသံကလည်းထူးဆန်းနေလို့ နင်နင်အနည်းငယ်စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။
" အကိုကြီးက အနိုင်ကျင့်တာပဲ။ အကိုကြီးလုပ်လို့ စာအိတ်နီတွေ ရှုပ်ကုန်ပြီ။ ကျွန်တော့်ကို ကူစီပေး ရမယ်"
ရှုဟိန်လည်း ရှုနင်ကို အလိုလိုက်ပြီး စာအိတ်တွေနဲ့ ပိုက်ဆံတွေကို ကူစီပေးပြီးနောက် နင်နင်ရဲ့ရှပ်အင်္ကျီကိုချွတ်ပြီး သူ့ကိုစောင်ထဲထည့်လိုက်တယ်။ နင်နင်က တကယ်ကို သေးလွန်းနေသေးပေမယ့် အရင်ကထက်စာရင် ပိုတော့ လေးလာခဲ့ပြီ။ နောင်မှာ ဒီထက်ထွားလာနိုင်လို့ ရှုဟိန် ဝမ်းသာနေသည်။ ရှုနင်က အကိုကြီးကို ခိုင်းလိုက်ပြီးမှ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေသည်။ အကိုကြီးက လေယာဉ်ပေါ် 10 နာရီကြာ စီးလာရပြီး ဧည့်သည်တွေကို အကြာကြီး ဧည့်ခံရသေးသည်။ ဒါကြောင့် ရှုနင်က စောင်ထဲက ထွက်ပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ်က ပိုက်ဆံတွေနဲ့ စာအိတ်တွေကို လိုက်ကောက်နေတဲ့ အကိုကြီးဆီကို ပြေးဆင်းကာ ကူပေးပြီး အကိုကြီးလက်ကို သူ့လက်မောင်းထဲ ဖက်ထားလိုက်သည်။
"ကြမ်းပြင်ကအေးတယ်။ "
"ဒါကြောင့် အကိုကြီးကို ကျွန်တော် လာကူပေးတာ "
"မင်း အိပ်ချင်ပြီလား အကိုကြီး မင်းနဲ့ အတူအိပ်မယ်လေ "
"အိုကေ, ကျွန်တော်တို့မနက်ဖြန်မှ ကျန်တဲ့ ပိုက်ဆံကို လိုက်ကောက်လည်း ရတာပဲ "
"ကောင်းပြီ!"
သူတို့နှစ် ဦး ဟာ အိပ်ယာပေါ်ကို တက်လာကြသည်။ နင်နင်က သူ့အကိုကြီးရဲ့ နွေးထွေးသော ကိုယ်ကို မဖက်ပဲ အကြာကြီး အိပ်ခဲ့ရလို့ အကိုကြီးကိုယ်ကို အမြန်ဖက်လိုက်သည်။ ဖက်လိုက်ပြီးမှ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ အဝတ်လုံးဝမရှိပဲ တုံးလုံးဖြစ်နေပြီး အကိုကြီးက အဝတ်အကုန်ချွတ်ထားပေမယ့် အတွင်းခံဘောင်းဘီဝတ်ထားသည်ကို ခံစားလိုက်ရသည်။
ဒါ မတရားဘူး။ သူ့ကျတော့ တုံးလုံးနဲ့။ အကိုကြီးက အတွင်းခံဝတ်ထားတယ်။
ရှုနင်က ဝုန်းခနဲထလိုက်တော့ ရှုဟိန်က မေးလိုက်သည်။
"ဘာမှားလို့လဲ?"
"အကိုကြိးရဲ့အတွင်းခံကိုချွတ်ပါ"
ရှုဟိန်က တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိပဲ ထပြီး သူ့အတွင်းခံအနက်ကို ချွတ်ကာ ခုတင်အောက်ကို ပစ်ချလိုက်သည်။ ဒါကို သေချာစိုက်ကြည့်နေသည့် ရှုနင်ရဲ့မျက်နှာတွေ ချက်ချင်းနီရဲလာသည်။ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ အဝတ်တွေ ပြန့်ကျဲကာ ကျနေသည်ကို တွေ့ပြီး ရှုနင်ရဲ့ အတွေးတွေက ဆန်းပြားလာသည်။ မြင်ကွင်းက အိပ်ယာထက်မှာ ချစ်တင်းနှောဖို့ အဝတ်တွေ ချွတ်ချထားတာတွေနဲ့ မတူဘူးလား.... ! o (╯□╰) o
ဒါပေမယ့် ရှုနင်က သူ့အကိုကြီးရဲ့ပွေ့ဖက်ထားမှုကြောင့် စိတ်လက်ကြည်သာနေသည်။ အကိုကြီးရဲ့ကိုယ်က အရမ်းပူနွေးပြီး သူ့ရင်ဘတ်ကကျယ်ပြန့်လွန်းတယ်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကပိုပြီးအားကောင်းလာတယ်။ သူဟာအခု အရွယ်ရောက်ပြီး လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီ! အစ်ကိုကြီးကနှစ်ဆယ်ရှိပြီ၊ ငါအခု ၁၅ နှစ်ရှိပြီ။
ရှုဟိန်က ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်ပြီး သူ့ညီလေးရဲ့ ခေါင်းကို ငြင်သာစွာနမ်းကာ သူ့လက်တွေက နူးညံ့သော နင်နင်၏ ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက်လုံး ပွတ်သပ်နေမိသည်။ ပူနွေးသော လက်၏အထိအတွေ့ကြောင့် နင်နင်၏ကိုယ်လေးက မသိမသာ တုန်ယင်နေပြီး ရှုဟိန်ကို အတော်လေးစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်
" နောက်ဆုံးတော့ မင်းရဲ့ပုခုံးတွေက အသားနည်းနည်းတော့ပြည့်လာပြီ။ ဒါပေမယ့် ခြေထောက်တွေက ကြွက်သား နည်းနည်းလေးမှ မရှိသေးဘူး။ အခုကြည့်စမ်း... မင်း ဗိုက်ကလေးက ပြည့်လာပေမယ့် နောက်ကျောမှာ အသားမရှိဘူး။ ပိန်ကပ်နေတာပဲ ......"
ရှုဟိန် ကညင်သာစွာပြောပြီး သူ၏လေသံကနူးညံ့သိမ်မွေ့နေသည်။
ထို့ကြောင့် ရှုနင်ရဲ့တင်းကျပ်နေသော စိတ်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်းဖြေလျှော့လိုက်ပြီး ရှုဟိန်ကို သူ့ကိုယ်ကို ထိတွေ့ခွင့်ပြုခဲ့သည်။ ထိကိုင်ခြင်း၊ ပွတ်သပ်ခြင်းစသည်တို့ကို တားလည်း အချည်းနှီးသာဖြစ်သည်။ ရှုဟိန်ကို တားလို့မရတာ သူသိသည်။ ပြီးတော့ ရှုဟိန်ကလည်း သူ့ကို လိုအပ်သည်ထက် ပိုပြီး ဘာမှလုပ်မည်မဟုတ်သည်ကို ယုံကြည်သည်။
ရှုဟိန်က နင်နင်၏မျက်နှာလေးကိုနမ်းကာ နားရွက်ပေါ်သို့ ငုံ့ပြီး ခပ်ဖွဖွ ကိုက်လိုက်သည်။
" အစ်ကိုကြီး... ဘာလုပ်နေလဲ!"
"မင်းကို ငါ သဘောကျတယ်၊ ဒါကြောင့် ငါ မင်းကိုနည်းနည်းပျော်စေချင်လို့ လုပ်တာလေ... "
"ဒါဟာ နာကျတယ်!"
"ဘယ်လိုဖြစ်နိုင်မလဲ"
"...... "
ရှုနင် ရဲ့မျက်လုံးကတုန်ခါနေတဲ့အတွက်အဲဒါမနာပါဘူး။ ကျွန်တော့်လည်းကိုက်ပါရစေ။
ရှုနင်က အကိုကြီးရဲ့ ကိုယ်ပေါ် ကုန်းတက်ကာ မှီရာကို ကိုက်ဖို့လုပ်လိုက်သည်။ ရှုနင်က သူ့ပါးစပ်ကိုဖွင့်ကာ အကိုကြီးရဲ့ ရင်ဘတ်ကြွက်သားတွေကို ဖွဖွကိုက်လိုက်သည်။ အကိုကြီးရဲ့ ရင်အုပ်က ကြွက်သားတွေနဲ့ကျစ်လစ်ပြီး ကြည့်လို့ကောင်းလှသည်။ ရှုဟိန်က အဆိုးလေးရဲ့ နားရွက်ကို လျှာနှင့်လျက်လိုက်သည်။
နားရွက်က ရှုနင်ရဲ့ အားနည်းချက်ဖြစ်သည်။ သူ့နားရွက်တွေကို အကိုကြီးက ကိုက်လိုက် လျှာနှင့်လျက်လိုက် လုပ်လိုက်တော့ ရှုနင် တုန်လှုပ်ချောက်ချားသွားသည်။ သူ တကယ်ကြီးကို ငါ့ နားရွက်ကို လျှာနဲ့ လျက်ခဲ့တယ်...
.ဟား...ဟား...ဟား... ယားတယ်... ယားတယ်...
ရှုနင်က အကိုကြီးရဲ့ ခါးကို ကလိကြား ထိုးဖို့လုပ်ပေမယ့် ရှုဟိန်က ဘယ်သူမို့လဲ။ ရှုနင် ရယ်မော တွန့်လိမ်နေသည်ကို အခွင့်ကောင်းယူကာ သူ့ကိုယ်အောက်မှာ ဖိကာ လက်တွေကို ချုပ်ထားလိုက်သည်။
သံချိန်းကြိုးများကဲ့သို့ခွန်အားရှိသည့်သူ၏လက်မောင်းသည် ချက်ချင်းပင် ကလေးလေးရဲ့ ကိုယ်ထည်လေးရဲ့ ပတ်ပတ်လည်တွင် သိုင်းဖက်ထားသည်။ သူ၏လက်များကတော့ ကလေးလေးရဲ့ နားရွက်ကို ဖွဖွလေး ကိုင်ထားသည်။ ၏
ရှုနင်က ရယ်ရလွန်းလို့ မျက်ရည်ကျလာပြီး အကိုကြီးကို တောင်းပန်လိုက်ရတော့သည်။
သူ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက အကိုကြီးရဲ့ ထိတွေ့မှုကြောင့် လျှပ်စစ်ဓာတ်အားစီးဆင်းသွားသကဲ့သို့ သူ၏အရေပြားများပင် အနီရောင်ထွက်လာသလိုဖြစ်ပြီး တကိုယ်လုံး ပူလောင်လာသည်။ ဒါဟာ အလွန်ရှက်စရာ ကောင်းလှတယ်။ လိင်တူချစ်သူလူတစ် ဦးဖြစ်သည့် သူက ဒီလိုမျိုး အရမ်း အရမ်းကိုဆွဲဆောင်အားမြင့်သည့် အကိုကြီးလို ယောကျာ်းတစ်ယောက်နှင့် ပူးကပ်နေမိတော့ သူ့ကိုယ်က အလိုလို ပူလောင်လာတာ ဖြစ်သည်။
ရှုနင်က မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ဒီလိုမဖြစ်သင့်သည်ကို သိပေမယ့် အသုံးမကျသည့် သူ့ကိုယ်က အကိုကြီးရဲ့ ရင်းနှီးသော စနောက်ပွတ်သပ်တာကို အရမ်းကို နှစ်သက်နေမိတာ သူ့ကိုယ်သူ ခွင့်မလွှတ်ချင်စရာကောင်းလှသည်။
စနောက်တာ တော်သင့်ပြီဟု ဆုံးဖြတ်ကာ ရှုဟိန်ရပ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
"ကဲ ...မပျော်ဘူးလား"
ဟမ်..... (⊙ o ⊙) ငါ နောင်အနာဂတ်မှာ ဒီလိုမျိုးမလုပ်သင့်ဘူးလို့ အကိုကြီးကို မပြောသင့်ဘူးလား။
" မင်းရဲ့မျက်နှာက နီတယ်၊ ပူနေတာလား?"
ရှုဟိန်က အနားမှာလဲလျောင်းနေသည်။ သူသည်အံ့သြဖွယ် ကောင်းစွာ နူးညံ့သော ရှုနင်၏ကိုယ်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်မှ ဆင်းရန်အလွန်တွန့်ဆုတ်ခဲ့ပြီး သူ၏ခေါင်းကိုလက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့် ထောက်ထားကာ နင်နင်းကို ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
" ရေသောက်ချင်လား"
" အမ်း~" ရှုနင်က အစောပိုင်းက အကိုကြီးရဲ့ကိုယ်က တုံ့ပြန်မှုတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။
တကယ်တော့ ရှုဟိန် ဟာ သူ့ကိုယ်က တုန့်ပြန်လှုပ်ရှားလာလို့ ကစားတာကို ရပ်လိုက်တာ ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်အားဖြင့်အခန်း၏အပူချိန်သည်အိပ်ရာပေါ်ထက်များစွာအေးသည်။ ရှုဟိန်က အဝတ်ဗလာဖြင့် စောင်အောက်က ထွက်ကာ စားပွဲပေါ်က ရေကရားထဲကနေ ရေတခွက်ဌဲ့ကာ အိပ်ယာဆီကို ယူလာသည်။ ရှုနင်က အကိုကြီးကို မျက်တောင် မခတ်တမ်းကြည့်နေသောကြောင့် အစ်ကိုကြီး၏ခြေထောက်ကြားတွင်ကြီးမားသောအဖုတစ်ခုဖြစ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရ သည်။ သူက သူ၏မျက်နှာကို လက်ဖြင့် အုပ်ကာ သူ၏စိတ်နှလုံးသည်အရူးကဲ့သို့ခုန်ပေါက်နေသည်။ အိုဘုရားသခင်.....ငါ ဘာကြောင့် ဒီလောက် အရှက်မရှိ ကြည့်နေမိတာလဲ ? ရှုနင်သည် ရှုဟိန်ကမ်းပေးသည့် ရေကို အလျင်အမြန်ရေအနည်းငယ်သောက်ကာ သူ၏ထိတ်လန့်မှုကို ငြိမ်သက်အောင် လုပ်လိုက်သည်။ _ (: 3 ゝ∠) _
ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ငါက အကိုကြီးရဲ့ နတ်ဘုရားတွေ ဖန်ဆင်းပေးတဲ့ ခြေထောက် ရှည်ရှည်တွေကို သဘောကျရုံပါ...ဟီး..ဟီး...
ဆောင်းရာသီမှာ အဆင်မပြေခဲ့ဘူး၊ သူတို့က အဝတ်အစားကို အလွှာတွေအများကြီး ထပ်ဝတ်ထားရတယ်၊ သူ့ကို တို့ထိချင်ရင် ဒါတွေကို ချွတ်မှရမယ်။ ပြီးတော့ အကိုကြီး မနက်စောစော ထ မပြေးရင် ကောင်းမှာပဲ။ ငါ သူ့ကို အကြာကြီး ဖက်မအိပ်ရတာ ဝမ်းနည်းစရာပဲ။
ရှုနင်သည် ရေသောက်ပြီး အိပ်ယာဘေးက စားပွဲပေါ်ကို ဖန်ခွက်တင်ကာ ရှုဟိန်၏ ရင်ဘတ်ပေါ် ခေါင်းတင်ကာ ခါးကို ဖက်ထားလိုက်သည်။ ရှုဟိန်က သူ၏ခါးပတ်ပတ်လည်၌စောင်ဖြင့်ဖုံးထားပြီး ဖုန်းကိုကိုင်လျက် အဝင်စာများကိုကြည့်နေသည်။ ပြီးတော့ သူ့ရင်ဘတ်ပေါ် ဌက်ကလေးနားနေသလို အိပ်နေသော ရှုနင်ကို ငုံ့ကြည့်လိုကသ်ည်။
ရှုနင်က သူ့ပခုံးပေါ် ဦး ခေါင်းတင်ကာ အနားယူနေစဉ်, ရှုနင်ရဲ့လက်က သူ့ခါးကိုကျော်ကာ အောက်ကို တဖြည်းဖြည်း ဆင်းသွားခဲ့သည်။
... အောက်ကို နည်းနည်းချင်း ဆင်း..... အား... အကိုကြီးရဲ့ ပေါင်တွေက ကြွက်သားတွေနဲ့ တောင့်တင်းနေတာပဲ...
"မင်း က နှိပ်ပေးချင်နေတာလား..ဟမ်"
ရှုဟိန်က ပင့်သက်ရှိုက်ကာ သူ့လက်ကိုဆန့ ်၍ ရှုနင် ၏ပခုံးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
"မလုပ်နဲ့.. ကျွန်တော် အိပ်ချင်နေတယ်။ အိပ်ငိုက်နေပြီ။ အကိုကြီးလည်း အိပ်တော့ "
ရှုဟိန်က တဖက်ကို မက်ဆေ့ခ်ျကိုပြန်ပို့လိုက်ပြီး သူ့ဖုန်းကိုချလိုက်ပြီး နင်နင်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို သူ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ ဘေးကို ချလိုက်ပြီးသူ့ဘေးမှာ သက်သောင့်သက်သာ အနားယူစေလိုက်သည်။ သူ၏အသားအရေမှာ ရှုနင် နှင့် တွဲကပ်နေပြီး သူတို့ခြေထောက်တွေ လိမ်ယှက်နေသည်။
ရှုနင်က ယားသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူ့နှာခေါင်းထဲ ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နေသော အကိုကြီးရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့ကိုရှုရှိုက်ရင်း စိတ်ချလက်ချဖြင့် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
ရှုဟိန်က ရှုနင် အိပ်ပျော်သွားသည်အထိ စောင့်နေရသဖြင့် သူ့အောက်ပိုင်းက ကောင်က မာထန်က တင်းလွန်းလို့ နာကျင်လို့ပင်နေသည်။
ရှုဟိန်က သူ၏မျက်လုံးများကိုဖွင့်လိုက်ပြီးသူ့မျက်လုံးများက မီးတောက်လောင်နေသောအကြည့်ဖြင့်ပြည့်နေသည်။ သူက ညင်သာစွာထကာ အကဲခတ်လိုက်သည်။ နင်နင်က သူ့ကို ဖက်ကာ ဆယ်မိနစ်ခန့်အကြာတွင် လုံးဝအိပ်ပျော်သွားသည်။
ဒီညသည်အလွန်ပင်နွေးထွေးသော်လည်း တစ်ချိန်တည်းမှာပင်စိတ်လှုပ်ရှားစရာဖြစ်ခဲ့သည်။ ရှုဟိန် ၏ချုပ်တည်းမှုသည်အလွန်အားကြီးသော်လည်း သူ၏ခြေထောက်ကြားရှိ အငယ်ကောင်က သူ ချစ်မြတ်နိုးရသူရှေ့မှောက်တွင် ဟိုး မိုးကောင်းကင်သို့ မျက်နှာမူက မတ်နေအောင် ထောင်နေဆဲဖြစ်သည်။ သူ၏ခြေထောက်များကြားတွင်ညှစ်ထားသဖြင့ ်အနည်းငယ်ရွေ့လျားခြင်းသည်သူ၏ချစ်သော ညီလေးကို ပွတ်တိုက်မိပြီး နာကျင်မှုကိုသက်သာစေနိုင်မှာ သေချာသည်။ သို့သော ်ကံမကောင်းစွာဖြင့် ရှုဟိန် သည်ထို အရာကိုကြံ့ကြံ့ခံနိုင်ခဲ့ပြီး မလှုပ်ရှားခဲ့ပေ။ သူ သည်းမခံနိုင်တော့သည့်အခါ သူသည်သန့်စင်ခန်းသို့သွားပြီး မတ်ထောင်နေသည့် အငယ်ကောင်ကို ဖြေရှင်းရန် သူ၏လက်ကိုအသုံးပြုခဲ့သည်။
နောက်တစ်နေ့မနက်တွင် သူ့ဘေးရှိ" အန္တရာယ်များ" ကိုမသိပဲ အသက် 30 အရွယ်ဦးလေးကြိးက စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာ နိုးထလာခဲ့သည်။
အသက် ၃၀ ကျော် ဦးလေးကြီးက အသက် ၁၅ နှစ်သာရှိသေးသည်။ လူတိုင်းကိုလှည့်စားနိုင်သည့ ်မျက်နှာရှိသည်။ သူ့နောက်မှာရှိတဲ့လူက အပြင်ကို ခါတိုင်းလို အပြေးကျင့်ဖို့ မသွားဘူးလား။ ဒီတခဏမှာ သူ့စိတ်နှလုံးထဲမှာ ပန်းတွေပွင့်နေတယ်။ ရှုနင်ကသူ့ပတ် ၀ န်းကျင်ကို အလျင်အမြန် လှည့်ကြည့်ကာ ရှုဟိန်ဘက်ကို လှည့်ကာ ဖက်လိုက်သည်။ သူ အရမ်းပျော်နေပြီး စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့တယ်။
အစ်ကိုကြီးက ငါ့ကိုအကြောင်းပြပြီး အပြေး လေ့ကျင့်ဖို့ မသွားဘူး။ ဒါမှမဟုတ်အပြင်ဘက်မှာနှင်းကျနေပြီလား။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ငါ့ကြောင့်ဖြစ်ရမယ် ~ ~ \ ((≧▽≦) / ~
သူ့ညီလေးက အရမ်းစိတ်အားထက်သန်နေလို့ ရှုဟိန်ရဲ့ ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးက တောင့်တင်းမာကျောနေတယ်။ သူ သတိပြန်ဝင်လာတော့ သူ့ရဲ့ သူ့ရဲ့ကြီးမားတဲ့လက်က ညင်ညင်သာသာလေးဖြင့် ကလေးငယ်ရဲ့နောက်ကျောကို အသာယာပွတ်ပေးနေသည်။ ရှုဟိန်ရဲ့ဖုန်းမြည်မလာခင်အထိ ညီအကိုနှစ်ယောက် အိပ်ယာထဲက မထွက်ပဲ မှိန်းနေကြသည်။
ဒါပေမယ့် အဖိုးဖြစ်သူ ရှုကောင်းက အကြာကြီးခွဲနေခဲ့ရတဲ့ မြေးနှစ်ယောက်နဲ့အတူ မနက်စာစားချင်လို့ ခေါ်ခိုင်းလိုက်သည်။ သူ့ဘေးမှာ မြေးတွေခြံရံပြီးနေချင်လို့ နည်းလမ်းရှာနေတာဖြစ်သည်။ ရှုနင်က သူ့ဘေးကို ရောက်လာတာ အချိန် 1 နှစ်ကျော်ပဲရှိသေးသည်။ သူ့မြေးနဲ့အတူနေလို့ မဝသေးပေ။
သူုတို့ နောင်အနာဂါတ်မှာ အကြာကြီး အတူတူနေရဦးမယ်။ အခု အဘိုးက ပို၍ အရေးကြီးသည်။ ရှုဟိန်နှင့် ရှုနင်တို့ တယောက်မျက်နှာ တယောက်ကြည့်မိစဉ် ရှုဟိန်က ပြုံးလိုက်သည်။
" အစ်ကိုကြီးပြုံးလိုက်တဲ့အခါ အရမ်း ကြည့်ကောင်းတယ် "
"မင်းလည်း အတူတူပဲ။ မင်းကို ငါချစ်တယ် "
ရှက်သွေးဖြာသွားမိပြီးနောက် ရှုနင်က အကိုကြီး၏ အပြုံးများကိုအလွန်မြတ်နိုးသည်။ သူသည်ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ပျော်နေတတ်သူ မဟုတ်ပေ။ အမြဲ မျက်နှာတည်က ရေခဲတောင်လို အေးစက်သောအရှိန်ဝါရှိပေမယ့် သူ့ကို သီးသန့်ပြုံးပြခဲ့သည်။ ဒီအပြုံးက တိုတောင်းပေမယ့် ရှုနင်က ရှုဟိန်မျက်နှာထက်က အပြုံးကို အရမ်း သဘောကျသည်။
သူတို့ကအလျင်အမြန်သွားတိုက်ပြီး အဝတ်အစားတချို့လဲကာ စတုတ္ထထပ်ကို ဦး တည်သွားခဲ့သည်။ ရှုကောင်းက အောက်ထပ်ကို မနက်စာစားဖို့ ဆင်းရမှာ အရမ်းပျင်းတယ်၊ ဆောင်းရာသီမှာ သူ အပြင်ကို မထွက်ချင်ဘူး၊ သူ့သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေနဲ့လည်း သွားတွေ့ဆုံရတာမကြိုက်ဘူး။ ရှုချိန်လည်း သူ့အဖေဆီရောက်နေပြီး လက်ဖက်ရည်သောက်ရင်း ရေကန်တည်ဆောက်ရေးကို ဆွေးနွေးနေသည်။ ဒီရေကန်က သူ့အဖေ အနှစ်သက်ဆုံးနေရာဖြစ်သည်။
ရှုကောင်းက ရှုနင်ကိုတွေ့တော့ သူ့ဘေးက နေရာကို ညွန်ပြကာ ထိုင်စေသည်။ ရှုဟိန်က ရှုချိန်ဘေးတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ လေးယောက်သား မနက်စာစားပြီးနောက် နို့တိုက်ပြီးသွားသော ရှုယောင်းကို အစေခံတစ်ယောက်က ယူလာပြီး ရှုကောင်းကိုပေးလိုက်သည်။ နို့သောက်ပြီးခါစ ကလေးလေးမှာ အရမ်းချစ်စရာကောင်းနေသည်။ ရှုကောင်းက ကလေးကို ပွေ့ပြီး ရှုနင်ဘက်ကို ကမ်းပေးလိုက်တော့ ရှုကောင်းက ဘာလုပ်ဖို့ကြိုးစားနေသည်ကို ရှုနင်သိလိုက်သည်။
ဒါပေမယ့် ...... မဖြစ်နိုင်ဘူး။
ငါ သူ့ကိုမပွေ့ချင်ဘူး။ ငါသေခဲ့တာတောင် အရင်ဘဝတုန်းက သူ့ကို ငါ ဂရုစိုက်ပေးခဲ့တယ်။ ဒါပေမယ့် ငါက လူတစ်ယောက်အဖြစ်တောင် သူ့အတွက် ထည့်တွက်စရာမဟုတ်ခဲ့ဘူး။ ချင်ယွိကျိုးက ဒီကလေးကြီးပြင်းလာချိန်မှာ သူ့ကို ချနင်းဖို့မပြောဘူးဆိုတာ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ခုဘဝမှာလည်း သူ့အမေနဲ့ ဒီကောင်လေးက သူ့ဘဝကို ထပ်ပြီး နင်းချေဦးမှာပဲ။
ရှုချိန်ရဲ့မျက်လုံးထဲမှာ မှောင်မိုက်သော အရိပ်တချို့ထင်လာသည်။ ရှုနင်က ရှုယောင်းကို မနှစ်သက်ဘူးဆိုတာ ထင်ရှားနေသည်။ သူက ဥက္ကဌတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီးနောက်သူ့ခံစားချက်တွေကို သူ့မျက်နှာပေါ်လုံးဝ မပေါ်အောင် ထိန်းထားပေမယ့် သူ့သားတွေရဲ့အဖြစ်ကြောင့်မျက်နှာပေါ်မှာ ခံစားချက်တချို့ထင်လာသည်။
အထူးသဖြင့် ရှုကောင်းက တိတ်ဆိတ်နေပြီး သက်ပြင်းချလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ သူက ခုလိုဖြစ်နေတာကို သိပ်မကြိုက်ဘူး။
ကလေးငယ်ဆိုတာ အခြား ကလေးများကို များသောအားဖြင့်ကြိုက်နှစ်သက်သဖြင့် သူ့အဖိုးရဲ့လက်မောင်းထဲမှာ ဟိုသည် လှည့်ကြည့်ရင်း တအိမ်လုံးမှာ ဒုတိယ အငယ်ဆုံး ရှုနင်ကို တွေ့တော့ သူ့ လက်နှစ်ဖက်ကို ဆန့်တန်းကာ သူ့ကို ချီစေချင်ခဲ့သည်။
ရှုနင် သည် သူ့ရှေ့က လူအများ၏ မျက်နှာကို မထောက်ဘဲ ချောက်သွေ့သော အပြုံးတစ်ခုဖြင့် ကြည့်ကာ ပြော လိုက်သည်။
"ငါ့ဆီကို မလာနဲ့။ ငါ ကလေးတွေကို မကြိုက်ဘူး"
ရှုချန်က ဘာမှမဖြစ်သလို ရယ်မောကာ အခြေနေကို ပေါ့ပါးအောင်လုပ်ခဲ့သည်။ ရှုကောင်းက ဒီဟာက မဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ သိနေခိုက်ရှုယောင်းက မျက်လုံးလေးတွေ နီရဲလာပြီး ငိုချလိုက်တော့သည်။ သူက လာချင်ပေမယ့် တဖက်က သူ့ကို မဖက်သဖြင့် တခုခုမှားနေပြီဆိုတာ သိနေပုံရပြီး ငိုလိုက်တော့သည်။
ကြည့်ပါဦး..မင်းက ဒီလောက်ငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာတောင် ငါ့ကို အကောက်ကြံနေပြန်ပြီ။ 15 လပဲရှိသေးတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်က သူ့ကို ဘယ်လို ထိုးချရမယ်ဆိုတာ သိနေပြီလား။ ရှုနင်က အတိတ်ဘဝက အသည်းနင့်အောင် ခံလိုက်ရသည့် ဖြစ်ရပ်ကြောင့် အခုအဖြစ်ကို ရောထွေးကာ အတိတ်ဖြစ်ရပ်၊ ခံစားချက်က ရုန်းထွက်မရဖြစ်နေသည်။
ရှုယောင်းရဲ့ ဦးနှောက်လေးက သေးသေးလေးဖြစ်ပေမယ့် သူငိုလိုက်ရင် သေချာပေါက် သူ့ကို ဖက်မည်ကို သိနေသည်။
ရှုကောင်းက ရှုယောင်းကို လက်မောင်းထဲ ပွေ့ချီကာ အငိုတိတ်အောင်ချော့နေသည်။ ရှုချိန်က သူ့အဖေ ကလေးကို အကြာကြီးချီနေရလို့ ပင်ပန်းမည်ကို စိုးရိမ်နေသည်။ အမြဲတမ်းပြုံးကာ စိတ်သဘောထား ပျော့ပြောင်းတဲ့ သူ့ ဒုတိယ သားလေး ရှုနင်က ဘာကြောင့် ခုလို ခေါင်းမာနေသည်ကို သူ နားမလည်နိုင်ဖြစ်နေသည်။ ကျေးဇူးတင်စရာကောင်းတာက သူ့သားကြိး ဟိန်ဟိန်က နင်နင်ကို ကူထိန်းပေးလို့သာပေါ့။ မဟုတ်ရင် ဒီသားနှစ်ယောက်နဲ့ သူ ဘယ်လိုလုပ်ရမည်ကို မသိလောက်တော့ပေ။
နင်နင်က ရှုယောင်းရဲ့ အကိုကြီးပဲမဟုတ်လား။ သူတို့အမေ အနားမှာ မရှိတာတောင် သူ့ညီလေးကို ဘာကြောင့် မကြင်နာနိုင်ရတာလဲ။
ရှုယောင်းက ဝမ်းနည်းစွာငိုကြွေးနေပြီး အဖိုးဖြစ်သူ ချော့မော့ပြီးနောက် မောမောနှင့် အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ ရှုကောင်းက ရယ်ကာ နှစ်သိမ့်လိုက်သည်။
"ရှုယောင်းက သူ့အကိုဆီကို သွားချင်ပေမယ့် နင်နင်က ကလေးတွေကို သဘောမကျလို့ ငိုသွားရုံပါကွယ်"
ဆွန်းလင်းက ဘာသဘောမှ မဟုတ်ပဲ အမှတ်တမဲ့ဝင်ပြောလိုက်မိသည်။
"နောက်တခါ သခင်ငယ်လေး ငိုရင် ဒုတိယသခင်လေးကို ရိုက်မလို ဟန်ဆောင်ကြည့်ပါလား သခင်ကြီး။ ဒါဆို သခင်ငယ်လေး ဘယ်လိုလုပ်မယ်ဆိုရင် သိနိုင်တာပေါ့"
ဒီစကားကိုကြားလိုက်ချိန်မှာ ရှုဟိန်ရဲ့မျက်လုံးက နက်မှောင်သွားပြီး ဆွန်းလင်းကို အေးစက်စွာ စိုက်ကြည့်လိုက်သဖြင့် ဆွန်းလင်းက ကျောရိုးထဲကနေ ချွေးအေးတွေ ချက်ချင်း စိမ့်ထွက်လာခဲ့သည်။
တကယ်ဆိုရင် ဆွန်းလင်းက အဖိုးရှုကောင်းရဲ့ လူဖြစ်လို့ သူက အမြဲဆွန်းလင်းကို လေးစားခဲ့ပေမယ့် အခုလို သူချစ်ရတဲ့ ကလေးလေးကို လက်လွှတ်စပယ်ပြောလိုက်သည့် စကားက စော်ကားလွန်းရာကျနေသည်။ လူဆိုတာ သူ့အဆင့်နဲ့သူ နေတာပိုကောင်းသည်။ ဘယ်လောက်ပဲ ကလေးဖြစ်နေပါစေ။ ရှုနင်က ဒီအိမ်တော်က ဒုတိယ သခင်လေးဖြစ်သည်။ အစေခံတစ်ယောက်က သူ့အခြေခံ လိုက်နာရမယ့် စည်းကမ်းကို မေ့ပျောက်ပြီး သခင်ကို အနိုင်ကျင့်ဖို့ပြောဆိုရဲရင်တော့ သူ့ကို ဒီမှာ မထားတော့တာပဲကောင်းသည်။
ဘာဖြစ်သွားသလဲဆိုတာ ဆွန်းလင်းနားမလည်ပေမယ့် အကြီးဆုံးသခင်လေး ရှုဟိန်က သူ့ကို ဒေါသထွက်သွားသည်ကို ရိပ်မိကာ ဇောချွေးပြန်လာခဲ့သည်။
" အာ.. ကျွန်တော် မလိုအပ်ပဲ စကားအများကြီးပြောလိုက်မိတယ်။ တောင်းပန်ပါတယ် သခင်လေး "
ရှုဟိန်ရဲ့အရှိန်အဝါတွေက ရှုကောင်း၊ရှုချိန်ထက်ကို ပြင်းထန်လွှွန်းလို့ ဆွန်းလင်းရဲ့စိတ်နှလုံးက အရမ်းကို တုန်လှုပ်သွားသည်။
ဟန်ဆောင်ပြုံးထားသော ရှုနင်ရဲ့မျက်နှာပေါ်က အပြုံးတွေက ချက်ချင်းပျောက်ကွယ်သွားခဲ့ပြီး အတိဘဝက ဖြစ်ရပ်ကို မျက်လုံးထဲပြန်လည်မြင်ယောင်လာသည်။ အရင်ဘဝက ရှုယောင်းမပျော်တိုင်း ချင်ယွိကျိုးက သူ့ကို ခုလို ဟန်ဆောင်ရိုက်လေ့ရှိသည်။ ဒီလိုလုပ်ရင် ရှုယောင်းက အရမ်းပျော်ကာ တခစ်ခစ်နဲ့ရယ်မောလေ့ရှိသည်။ ရှုနင်က အကိုကြီးဖြစ်သောကြောင့် သူ့ညီလေး ပျော်စေချင်သောကြောင့် အမြဲ နာကျင်ဟန်ဆောင်ကာ အော်ဟစ်ပေးခဲ့သည်။ ချင်ယွိကျိုးကလည်း အကိုကြီးဖြစ်သည့် သူက ညီလေးကို စောင့်ရှောက်ပေးရမည်ဟု အမြဲပြောခဲ့သဖြင့် သူ့ညီလေး ပျော်အောင် သူလုပ်ပေးဖို့ တာဝန်ရှိသည်ဆိုတာ သူ့နှလုံးသားထဲ စွဲနေခဲ့သည်။
ဒါတွေကို ရှုယောင်းက ကလေးဖြစ်လို့ ဘာမှ မသိခဲ့ဘူးဆိုပေမယ့် သူကြီးပြင်းလာချိန်မှာ ရှုနင်က သူ့ညီလေးအတွက် အကုန်လုပ်ပေးခဲ့ပြီး နောက်ဆုံး သူပိုင်တဲ့ ရှယ်ယာအကုန်ကို သူ့ညီလေးကို လွှဲပြောင်းပေးခဲ့သည်။ ရှုယောင်းက သူ့ကို တသက်လုံး အကိုလို့မသတ်မှတ်ပဲ အသုံးချခဲ့သည်ကို နောက်ဆုံး သူ သေခါနီးအချိန်မှ ကောင်းစွာသိခဲ့သည်။ သူ့ဘက်က အရမ်းကောင်းပေးခဲ့တာက တဖက်လူကို တန်ဖိုးမထားပဲ အထင်မြင်သေးစေခဲ့သည်ကို သူ မသိခဲ့မိပေ။
ရှုချိန်က တင်းမာနေသောလေထုကို ဝင်ဖြန်ဖြေပေးလိုက်သည်။
"အာ... နင်နင်က နောက်ရက်ဆိုရင် ကျောင်းသွားရတော့မယ်။ ဒါကြောင့် နင်နင်အစား ကျွန်တော့်ကို ရိုက်ရင် ပိုအဆင်ပြေမယ်"
ရှုဟိန်က ရှုနင်ကို တည့်တည့်ကြည့်ကာ မေးလိုက်သည်။
"ကားလျှောက်စီးချင်လား"
"အင်း"
ရှုနင်က စိတ်မကောင်းဖြစ်နေပေမယ့် အဖိုးနှင့်အဖေကို ယဉ်ကျေးစွာခွင့်တောင်းလိုက်သည်။
"အဖိုးနဲ့အဖေ.. ကျွန်တော် အကိုကြီးနဲ့ ကားလျှောက်စီးလိုက်ဦးမယ်"
"စောစောပြန်လာကြ။ ဆောင်းတွင်း အပြင်သွားတာ အနွေးထည် သေချာဝတ်သွားဦး"
ရှုချိန်က မတားနိုင်တော့ပဲ စိတ်ပူစွာမှာလိုက်ရုံပဲ တတ်နိုင်တော့သည်။
သူ့ဒုတိယမြေးလေးက ဘာကြောင့် ဒေါသထွက်သွားသလဲဆိုတာ အတွေ့ကြုံရင့်လှသည့် ရှုကောင်းက လုံးဝမစဉ်းစားနိုင်ခဲ့ပေ။ သူ့သူငယ်ချင်းကောင်းဆွန်းလင်းကြောင့် စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားသော ဒုတိယမြေးလေးကို လှမ်းကြည့်ကာ စားပွဲအောက်က စာအိတ်ကို ယူလိုက်ပြီး နင်နင်ကို ကမ်းပေးကာ ပြောလိုက်သည်။
"ရော့...ဒါက ကမ်းခြေနားက စံအိမ်ရဲ့သော့... ငါ့မြေးလေး ပျင်းရင် သွားကစားဖို့ ယူထားလိုက်"
ဒါက ဘာလဲ။ သူ့ကို ပြန်ပြီးအလျော်ပေးတာလား။
ရှုနင်က အပြုံးမမည်သော အပြုံးုးဖြင့် မယူပဲ ကြည့်နေသောကြောင့် ရှုဟိန်က နင်နင်ရဲ့လက်လေးကို အသာညစ်ကာ အချက်ပြလိုက်တေ့ာမှ အိမ်သော့ကိုလှမ်းယူကာ အဖိုးကို ကျေးဇူးတင်စကားပြောလိုက်သည်။
"အဖေ..ရှုယောင်းလည်း အိပ်ပျော်သွားပြီဆိုတာ့ သွားသိပ်ခိုင်းလိုက်တော့မယ်။ အဖေလည်း အနားယူပါဥိး"
ရှုချိန်က အိပ်ပျော်သွားသော သားငယ်လေးကို အစေခံတွေလက်ထဲထည့်ကာ အောက်ကို ခေါ်သွားခဲ့သည်။ ရှုဟိန်နှင့်ရှုနင်တို့ထွက်သွားပြီးနောက် ရှုကောင်းက သက်ပြင်းရှိုက်ကာ ဆွန်းလင်းကိုပြောလိုက်သည်။
"မင်း ဘာအမှားလုပ်လိုက်မိသလဲ သိလား"
"ဟုတ်ကဲ့..ကျွန်တော်သိပါတယ်။ သခင်လေးဟိန်က ငယ်ငယ်လေးနဲ့ နဂါးတစ်ကောင်လို ကောင်းကင်ထက်ကို ပျံသန်းနိုင်တဲ့ အစွမ်းအစကို ပိုင်ဆိုင်ထားတာ တကယ့်ကို အံ့သြဖို့ကောင်းလှပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒုတိယ သခင်လေး နင်နင်က ဘာကြောင့် ခုလိုမျိုး...."
ဆွန်းလင်းက ဒီစကားကိုပြောရင်း ရင်ထဲ နည်းနည်းနာကျင်လာသလို ခံစားလိုက်ရသည်။ သူလည်း အသက်ကြီးလာတော့ မပြောသင့်တဲ့စကားကို ပြောလိုက်မိသည်။ သူက လူတွေကြား ဝင်ရောက်ရောနှောဆက်ဆံဖို့ရာ အိုလွန်းနေပြီထင်ပါရဲ့။
ရှုကောင်းက သူနှင့် အတူ တသက်လုံးအတူနေခဲ့သည့် အနီးကပ်လူယုံတော်လည်းဖြစ်၊ ညီငယ်လိုလည်း ဖြစ်နေသော ဆွန်းလင်းကို ကြည့်ကာ ရှင်းပြလိုက်သည်။
"နင်နင်က သူ့အမေ အဝေးကို ပို့ခံထားရတယ်လေ။ သူက အခုလို မဖြစ်ပဲ အရမ်းငြိမ်သက်သွားမှာကိုပဲ ငါ စိုးရိမ်နေခဲ့တာ။ အခုလို သူ့စိတ်ထဲက ရှိတဲ့အတိုင်း လုပ်လိုက်တာ ပိုကောင်းတယ်။ မင်းလည်း သားတစ်ယောက်ရှိတာဆိုတော့ ငါ ဘယ်လို ခံစားရသလဲဆိုတာ မင်း ကောင်းကောင်းသိပါတယ်။ ငါ အခု နင်နင်တို့ကို စိုးရိမ်နေမိတယ်"
"အကိုကြီးက ကောင်းချီးပေးခံရတဲ့သူပါဗျာ။ ဘာများ စိုးရိမ်နေသေးတာလဲ"
နောက်ဆုံးတော့ ဆွန်းလင်း ကပြုံးလိုက်သည်။
ရှုကောင်း ကဂျင်ဆင်းလက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်သောက်ပြီးမျက်လုံးကိုကျဉ်းလိုက်သည်။
" မင်းကိုကြည့်စမ်း၊ မင်းအသက်ကြီးနေပြီ၊ မင်းလည်း ဒါကို လက်မခံနိုင်ဘူး။ "
ရှုကောင်းက ဆွန်းလင်းကိုအကူအညီမဲ့စွာပြုံးပြပြီးပြောလိုက်သည်။
"စိတ်မကောင်းပါဘူး။ ဒါက ကျွန်တော်လုပ်နိုင်တာ အကုန်ပါပဲ။ ကျွန်တော်က အရမ်းစကားများလာခဲ့တယ် "
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သခင်လေးနှစ်ယောက်တို့ကို ပျော်ရွှင်အောင်မြင်စေချင်တာတော့ သူ့ရဲ့စေတနာဖြစ်သည်။
" ဒါနဲ့ ... အကိုကြီး..ဟော်မိသားစုက ပွဲလုပ်တဲ့အတွက် ဖိတ်စာပို့ထားတယ်။ အကိုကြီး ပွဲတက်ဖို့သွားမလား။"
"မသွားဘူး။ ဟော်မိသားစုက ပွဲလုပ်ပြီး လူပုံအလည်မှာ ဟော်ရန်နဲ့ ရှုကျီဟွေ့ အကြောင်းကို လူသိအောင်ကြေငြာချင်တာ။ တစ်လက်စတည်း သူတို့ရဲ့အရှုပ်ထုပ်ထဲ ရှုမိသားစုကိုပါ ဆွဲချချင်နေတာလေ။ ဒါပေမယ့် မြို့တော်မှာ ရှိတဲ့ မောဝ်မိသားစု လက်ထဲမှာ တန်ဖိုးရှိတဲ့ ကန်ထရိုက်တွေရှိနေတယ်။ ဒါကြောင့် ဟော်မိသားစုက တိုက်ရိုက် တိုက်ခိုက်ရဲမယ်မထင်ဘူး။ မောဝ် မိသားစုလည်းမြို့တော်နှင့်အဆက်အသွယ် အများကြီးရှိလို့ သေချာပေါက် သူတို့မိသားစုက ရှုမိသားစုကို ကူညီပေးမှာပါ။ "
အခြားတစ်ဖက်တွင်ကားအတွင်းရှိနေရာသည်အလွန်ကျယ်သော်လည်း ရှုဟိန်နှင့် ရှုနင်က ပူးကပ်ကာ ထိုင်နေသည်။ ရှုနင်က စိတ်မပျော်သဖြင့် ရှုဟိန်က သူ့ပေါင်ပေါ်တွင် ညီလေးကို ဖက်ကာ နဖူးနှင့် မျက်နှာလေးကို တဖွဖွနမ်းကာ သူ့လက်က ကျောလေးကို ပွတ်သပ်ပေးပြီး နှစ်သိမ့်ပေးနေသည်။
"မင်းက တတိယ ညီငယ်လေးကို သဘောမကျလည်း ဘာမှ မဖြစ်ဘူး။ အကိုကြီးတစ်ယောက်ကို သဘောကျရင်ရပြီ"
(ဒိုင်း..... အဆွိလွန်လို့ ဘာသာပြန်သူ သေသွားခြင်း)
*************-***************
YOU ARE READING
ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး
RomanceMyanmar Translator _ May King Start date _ August 12, 2020 End date _ October 25, 2021 (completed)
