ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး

(Z)Chapter (93)_အကိုႀကီးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို တကယ္ႀကီးကို လြမ္းေနမိျပီ

Chapter (93)_အကိုႀကီးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို တကယ္ႀကီးကို လြမ္းေနမိျပီ


ထိုေန႔လည္းေကာင္းကင္က ၾကည္လင္ၿပီးေနေရာင္က ေတာက္ပလို႔ ေနသည္။ ထိုေန႔ေန႔လည္ တေရးအိပ္ခ်ိန္တြင္လည္း ရႈနင္က သူ႔  အဘိုးအေၾကာင္း ထပ္မံ အိပ္မက္မက္ခဲ့သည္။ ညေနခင္းတြင္ အဖိုးကိုလြမ္းလြမ္းႏွင့္ အဖိုး ေသခ်ာျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည့္ ထင္း႐ူးပင္ႏွင့္ ပန္းပင္မ်ားရွိသည့္ ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္ အဖိုးအေၾကာင္းကို ေတြးေနသည္။ အဖိုးက ဒီ ထင္းရႈးပင္ကို အရမ္းသေဘာက်ၿပီး ညေနတိုင္း ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ ေနေလ့ရွိသည္။

 ထင္းရႈးပင္ႏွင့္ပတ္သတ္သည့္ ကဗ်ာမ်ားႏွင့္အႏုပညာလက္ရာမ်ားလည္း သူ႔အခန္းထဲတြင္ ခင္းက်င္းျပသထားသည္။ ရႈနင္သည္ ထိုအေတြးမ်ားအားလုံးကို အဖိုးေစာင့္ေရွာက္ခဲ့သည့္ သစ္ပင္မ်ားထံ ေျပာျပေနၿပီး သစ္ပင္ထိပ္ဖ်ားက သစ္ကိုင္းေတြေပၚက ႏွင္းေတြကို ၾကည့္ေနသည္။
အျဖဴႏွင့္ေပါင္းစပ္ထားေသာ အစိမ္းသည္ ၾကည့္ရတာ အရမ္းကို ထူးျခားေနသည္။

"ရႈနင္!"

ခ်င္ယြိက်ိဳး၏အသံထြက္လာေပၚၿပီး ရႈနင္ ၏ေျခလွမ္းမ်ားရပ္တန႔္သြားၿပီး သူ႔မ်က္လုံးမ်ားထဲတြင္ ေမွးမွိန္သြားခဲ့သည္။

ရႈနင္ သည္ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခ်င္ယြိက်ိဳးသည္ သူမက ႏူတ္ခမ္းကို တင္းတင္းေစ့ကာ လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္ၿပီး အျမန္ေလွ်ာက္တာတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

သူမ ငါ့ကို ႐ိုက္ခ်င္ေနတာလား?

ရႈနင္၏ပါးစပ္တြင္ အၿပဳံးတစ္ပြင့္ျဖစ္သြားၿပီး သူ၏အၾကည့္မ်ားက မထီမဲ့ျမင္ဟန္ျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။

 "အေမ.... ျမန္ျမန္ျပန္သြားပါ၊ အေဖက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို  မေတြ႕ေစခ်င္ဘူး"

" ဘာ"

ခ်င္ယြိက်ိဳး ေျပာခ်င္ေသာစကားလုံးမ်ားက လည္ေခ်ာင္းထဲတြင္ တစ္ဆို႔ေနၿပီး ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံး  အမ်က္ေဒါသ ျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။ အံ့ၾသလြန္းလို႔ ဘာေျပရမွန္းမသိျဖစ္ေနစဥ္ ရႈနင္က သူမကို သေဘာမေပါက္ရတန္ေကာ ဆိုသည့္ သေဘာျဖင့္ စိတ္ပ်က္ဟန္ၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

 "တစ္ေယာက္ေယာက္က အေမ ဒီကို လာေနတာကို ေတြ႕သြားလိမ့္မယ္။ ေနရာတိုင္းမွာ အေဖ့လူေတြက ေစာင့္ၾကည့္ေနမွာေပါ့"

"ေကာင္းၿပီ..မင္း...ဂ႐ုစိုက္ပါ၊ အေမက မင္းကို အရမ္းလြမ္းေနတယ္ ...... "

"အေရးမပါတာေတြ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့...ျမန္ျမန္ သြားပါေတာ့ "

ခ်င္ယြိက်ိဳးက ရႈနင္ကို ေတြ႕ဖို႔ အခြင့္ေရးကို  သုံးရက္လုံးလုံးရွာေဖြခဲ့ရသည္။ ထိုႏွစ္မ်ားအတြက္ ၀ မ္းနည္းစရာႏွင့္ နာက်င္မႈမ်ားအေၾကာင္း၊ သူမ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ အထီးက်န္ကာ ညမ်ားစြာ တစ္ေယက္တည္း စကားေျပာေနခဲ့ရေၾကာင္း ရႈနင္ကို ေျပာျပၿပီး သူမဘက္ပါေအာင္ ဆြယ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ တခြန္းေတာင္ မေျပာလိုက္ရပဲ ေမာင္းထုတ္ခံလိုက္ရသည္။

 ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ခ်င္ယြိက်ိဳးက ဒီေစာက္ကေလးကို ပါး႐ိုက္ပစ္လိုက္ခ်င္သငည္။

  ေနာက္ဆုံးတြင္ ခ်င္ယြိက်ိဳး၏ မ်က္ႏွာအမူယာက ပ်က္လာခဲ့သည္။ သူမက ဒီသားကို ေလာေလာဆယ္ တြင္ အတင္းအက်ပ္လုပ္လို႔ မရေသးေပ။ သူက ထြက္မသြားခင္ ေျပာစရာရွိတာကို ေျပာခ်င္ေသးေပမယ့္ ရႈနင္က သူမ ဘာမွ မေျပာရေသးခင္ ျပတ္သားသည့္ အသံ က်ယ္က်ယ္ျဖင့္ သူမကို ခုလို ေမာင္းထုတ္မည္ဟု ထင္မထားမိေပ။

 စကားအျပန္အလွန္ေျပာဆိုၿပီးေနာက္ ခ်င္ယြိက်ိဳး မေက်မနပ္ျဖင့္ ေနာက္တစ္ဖန္ျပန္ဆုတ္သြားသည္။

ရႈနင္သည္ ၿခံထဲတြင္ ေသြးပူေအာင္ ႐ြ႐ြေျပးတာကို  ဆက္၍ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ေအးခဲေသာေန႔ ျဖစ္၍ သူသည္ အဝတ္ထူထူကို အထပ္ထပ္   ၀ တ္ဆင္ခဲ့ရသည္၊ သူ၏ဖုန္းျမည္သံ ေပၚလာၿပီးေနာက္ သူ၏မ်က္ႏွာေပၚ၌ စိတ္ရင္းမွန္ေသာ အၿပဳံးေလးေပၚ လာခဲ့သည္။

"အိမ္ေဖာ္ေတြက မင္း အေျပးသြားက်င့္ေနတယ္လို႔ေျပာခဲ့တယ္။ ေဆာင္းတြင္းက ေအးတယ္။ျမန္ျမန္ျပန္လာေတာ့။ မင္း အေအးပတ္လိမ့္မ္ယ"

 "တကယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ အေအးပတ္ရင္ အကိုႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဂ႐ုစိုက္ခ်ိန္ရွိမွာမို႔လား....   "

သူသည္ အသက္ (၁၆) ႏွစ္သာရွိေသးေပမယ့္ အလိုလိုက္ခံရလို႔ ပ်က္စီးေနၿပီ။ အကိုႀကီးကို အၿမဲခြၽဲႏြဲ႕ကာ ဆိုးခ်င္ေနမိသည္။

ရႈနင္က အကိုႀကီးရဲ႕အသံကို ၾကားေတာ့ စိတ္ေတြပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ မၾကာခင္  အကိုႀကီးက အေမရိကားကို ထြက္ခြာသြားရေတာ့မည္။ အကိုႀကီး မသြားခင္ရက္ေတြက သူတို႔ တပူးပူးကပ္ကပ္ေနခဲ့ၿပီး အရမ္းေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ရႈဟိန္က သူ႔အခ်စ္ကို ဝန္ခံခဲ့ၿပီး ရႈနင္က ဘယ္လိုမွ မတုန႔္ျပန္ခဲ့ေပမယ့္  သူတို႔ႏွစ္ ဦး ၾကားရွိေလထုသည္ ထူးဆန္းေနခဲ့သည္။

"မင္း အကိုႀကီး အေၾကာင္းကို သိပါတယ္..နင္နင္ရာ... "

ဒါ အမွန္ပဲ၊ ငါ အကိုႀကိး အေၾကာင္းကို သိတာေပါ့...။  မင္း ငါ့ကို ဂ႐ုစိုက္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာတယ္။ ရႈနင္က ေကာင္းကင္ႀကီးကိုေငးရင္း အကိုႀကီးအေၾကာင္းကို စဥ္းစားေနသည္။.

ရႈဟိန္..ငါ့ရဲ႕ဟိန္ဟိန္ေလးေရ...မင္းက ေ႐ႊလင္ဗန္းနဲ႔ အခ်င္းေဆးၿပီးေမြးခဲ့လို႔ အရမ္းထက္ျမက္ေပမယ့္ အခ်စ္နဲ႔ပတ္သတ္ရင္ မင္းရဲ႕ အိုင္က်ဴကို နည္းနည္းေလး သုံးပါေတာ့လား။ မင္းက အခုလို ေျပာလိုက္ေတာ့ ငါက တီတီတာတာ စကားေလးေတြကို ဘယ္လို ဆက္ေျပာရေတာ့မွာလဲ...


ရႈဟိန္သည္အလြန္ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕စြာျဖင့္ ဆက္ေျပာခဲ့သည္။

" မင္း ငါ့ကိုမယုံဘူးဆိုရင္ ဒီည အိမ္ကိုျပန္လာတဲ့အခါ  ကိတ္မုန႔္တစ္လုံးယူလာမယ္။ ေဖေဖ  အေအးမိေနလို႔  သူ႔ကို ႐ုံးမွာ ငါ ကူညီေနရတယ္။ မင္းကို ငါ ဂ႐ုစိုက္ခ်င္ေပမဲ့ မင္း႐ုံးကို မလာခဲ့ဘူးေလ ....... "


ရႈဟိန္က ရွည္လ်ားစြာရွင္းျပခဲ့သည္။ ဒါက နတ္ဘုရားႀကိးရဲ႕ အဓိက ေျပာင္းလဲသြားတဲ့ အခ်က္ျဖစ္သည္။

 "ေကာင္းၿပီ၊ ဒါ ကြၽနေတာ့္ အမွားပါ၊ အကိုႀကိး ျပန္လာတဲ့အခါ   ေတြ႕မယ္"

သူသည္ ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီးမွ ေနာက္ သူေနာင္တ ရေန ခဲ့သည္။

ဟား...

ရႈနင္က အကိုႀကီးကို စိတ္မေကာက္ပဲ ခြင့္လႊတ္သင့္သည္ဟု ေတြးေနသည္။ ဒီလို ေအးစက္တဲ့ေဆာင္းရာသီမွာ စိတ္ေကာက္ၿပီး တခန္းစီအိပ္တာ အဆင္မေျပဘူးေလ။ လင္မယားေတြလို စကားမ်ားေပမယ့္လည္း တေယာက္ကို တေယာက္ခြင့္လႊတ္ၿပီး ခ်စ္ရမယ္ မဟုတ္လား။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တေယာက္ကို တေယာက္ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ ညႇင္းဆဲတာကိုရပ္သင့္ၿပီ။  ဒီညေနာက္တစ္ခါ အကိုႀကီး အိပ္ရာေပၚျပန္တက္ရင္ လက္ခံလိုက္ပါ့မယ္။

ဖုန္းျမည္သံထြက္လာေတာ့ ရႈနင္က ခ်က္ခ်င္း ဖုန္းကို ကို္င္လိုက္သည္။ ရႈဟိန္က ဖုန္းထဲကေန သူ႔ကို ဂ႐ုတစိုက္ရွင္းျပေနခဲ့သည္။  သူ႔စကားလုံးေတြကို ဂ႐ုတစိုက္ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္ၿပီး ေျပာေနလို႔ ရႈနင္က အရမ္းသေဘာက်သြားၿပီး ရင္ထဲမွာ ပန္းေတြပြင့္ေနေတာ့တယ္။

ရႈဟိန္နဲ႔ရႈခ်ိန္တို႔က ညမွာ အိမ္ကို အတူတကြျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ ခ်င္ယြိက်ိဳးက ဧည့္ခန္းတြင္ရွိေနၿပီး သူမ ခ်က္ခ်င္းထရပ္ၿပီး သူတို႔ကိုၿပဳံးကာ ႀကိဳလိုက္သည္။ ရႈဟိန္က ရႈခ်ိန္ရဲ႕လက္ကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး အေပၚထပ္ကို တက္သြားတယ္။ ညစာကို သူတို႔တစ္ေတြ သီးျခားစီစားခဲ့ၾကသည္။ ရႈဟိန္က ရႈနင္နဲ႔အတူတူ စားၿပီး ရႈခ်ိန္က ခ်င္ယြိက်ိဳးႏွင့္ အတူစားသည္။

ခ်င္ယြိက်ိဳးက  အေျခအေနမ်ား မည္သို႔ျဖစ္လာ မလဲဆိုၿပီး စိုးရိမ္ေနခဲ့သည္။ သူမ လိုခ်င္တဲ့အတိုင္း ျဖစ္လာပါ့မလားဆိုၿပီး ရင္ေတြပူေနသည္။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ...... ဒီဟာက သူတို႔သေဘာတူၿပီး ကြာရွင္းတဲ့ေန႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္...။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အေပၚထပ္တက္ၿပီး စားေသာက္ ကာ ဝိုင္ကို အတူေသာက္ခဲ့ၾကၿပီး ေတးဂီတကိုဖြင့္ကာ အတူတြဲ ကခဲ့ၾကသည္။ သူမသည္ ရႈခ်ိန္၏လက္မ်ားကို သူမရဲ႕ခါးေပၚ ဆြဲတင္ၿပီး သူ၏ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ အၾကည့္ကို ျမင္လိုက္စဥ္ ခ်င္ယြိက်ိဳး သူ႔အေပၚကို ေႂကြက်လုနီးနီးျဖစ္သြားခဲ့သည္။

အခု သူမ လိုခ်င္သည့္ အက်ိဳးအျမတ္ရလြဲရင္ အခ်စ္ေကာ၊ အမုန္းေကာ မရွိေတာ့ဘူးမဟုတ္လား။  ေကာင္းမြန္ေသာအခ်ိန္ကာလမ်ားသည္ တိုေတာင္း လြန္းလွသည္။  ရႈခ်ိန္က စာ႐ြက္စာတမ္း မ်ားကို အိတ္ထဲ ေသခ်ာထည့္ လိုက္သည္။ သူက ခ်င္ယြိက်ိဳး ကို ဘာမွမေျပာသလို ေျပာဖို႔လည္း မလိုအပ္ေတာ့ေပ။


ခ်င္ယြိက်ိဳးသည္စားပြဲေပၚရွိ စာအိတ္ကိုလ်စ္လ်ဴရႈၿပီး အလွအပပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ေသခ်ာလိမ္းျခယ္ကာ ေရေမႊးဆြတ္လိုက္သည္။ သူမ တကိုယ္လုံးက လွပေက်ာ့ရွင္းလို႔ေနသည္။

 သူမခင္ပြန္းအား ယခင္အတိုင္း အိပ္ယာထက္တြင္ လွဲရာတြင္ ကူညီေပးၿပီး  အိပ္ရာဝင္ေစခဲ့သည္။ ခ်င္ယြိက်ိဳးက လိုတာ အကုန္လုပ္ေပးၿပီးမွ သူမက စကၠဴအိတ္ကိုယူၿပီး ပထမထပ္ရွိ သူမရဲ႕ အခန္းသို႔မသြားမီ ရႈခ်ိန္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္  အိပ္ေပ်ာ္သြားမည္ကိုေစာင့္ခဲ့သည္။ သူမက အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ မေနခဲ့သျဖင့္ သူမရဲ႕အိပ္ခန္းက အေတာ္ေလးေမွာင္မဲေနသည္။ သူမသည္ ျပတင္းေပါက္မ်ားကို ဖြင့္လိုက္ေသာအခါ ေလအရွိန္ျပင္းစြာ တိုက္ခတ္လာၿပီး သူမကိုတုန္လႈပ္ လာေစခဲ့သည္။ သူမ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူ႔ကိုယ္ကို ဖက္ထားခ်င္ခဲ့သည္။

ခ်င္ယြိက်ိဳးသည္ သူမအိတ္ကိုေအးေဆးစြာ မဖြင့္မီအခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ဆိုဖာေပၚတြင္ ထိုင္ေနခဲ့သည္။

ရႈခ်ိန္ သည္သာမန္လူတစ္ ဦး မဟုတ္ပါ၊ ကြာရွင္းျပတ္စဲမႈမ်ားကို သူတို႔လုပ္သကဲ့သို႔ လုပ္ပါက ၿမိဳ႕အႏွံ႔အျပားရွိ မီဒီယာမ်ား အားလုံး သိသြားဖို႔ တစ္နာရီေလာက္ပင္ၾကာလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ ရႈေကာင္းက သူ႔ေျမးေတြကို မပတ္သတ္ေစဖို႔ လုပ္ခိုင္းခဲ့တာဆိုေပမယ့္ ရႈခ်ိန္က သူမရဲ႕  ဂုဏ္သတင္းပ်က္သြားတာကို မျမင္ႏိုင္ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဟာ အထူးနည္းနဲ႔သာ တိတ္တဆိတ္ ကြာရွင္းခဲ့သည္။

ခ်င္ယြိက်ိဳး၏မ်က္လုံးေထာင့္မွာ မ်က္ရည္ျဖင့္ စိုစြတ္ေနၿပီး သူမ အခ်ိန္အနည္းငယ္အၾကာ ငိုခဲ့ သည္။ သို႔ေသာ္ သူမမ်က္ရည္မ်ားက အခုထိ က်ေနဆဲျဖစ္သည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေယာက္်ားက ငါ့ကိုခ်စ္ေနတုန္းပဲ, ရႈနင္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚက အမူယာက ေအးစက္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ေလသံက ေႏြးေထြးေနတယ္။ သူက ငါ့ကို  ဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆိုရင္ သူ႔ကိုဒီလိုမ်ိဳး ခက္ထန္တဲ့ စကားေတြကို ဘာေၾကာင့္ေျပာေနခဲ့ ရတာလဲ။

ရႈေယာင္းက အရမ္းငယ္လြန္းသျဖင့္ အခုခ်ိန္မွာ သူမက ရႈနင္ကိုသာ အားကိုးႏိုင္ေတာ့မည္။ ရႈဟိန္က  နင္နင္ေပၚကို ညီအရင္းလို ခ်စ္တယ္ဆိုတာက ေလးနက္လြန္းေနတယ္။  ဒါကိုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ရႈနင္က သူမကို အႏၲရာယ္ျပဳခ်င္ရင္ လြယ္လိမ့္မယ္။

ခ်င္ယြိက်ိဳးက သူမရဲ႕အေျခေနကို စဥ္းစားရင္း ေၾကာက္လန႔္တုန္လႈပ္ ေနမိတယ္၊ သူမ အရမ္းနာက်င္ေနလို႔ ကိုယ္ကို ေဘာလုံးေလးလို ေကြးေကြးေလးႏွင့္ အိပ္ယာထက္မွာ လွဲလိုက္သည္။ သူမရဲ႕ပုံက  သနားစရာေကာင္းၿပီး အကူအညီမဲ့ေနပုံေပၚေနသည္။

ဒုတိယထပ္ရွိ မာစတာအိပ္ခန္းထဲတြင္ ရႈနင္က ရႈဟိန္ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ကတည္းက ကားသံကို ၾကားခဲ့ရသည္။ သူ႔စိတ္ထဲ အေတြးဝင္လာသျဖင့္ သူက အကိုႀကီး အလြယ္တကူမျမင္ေအာင္ ပုန္းေအာင္း ေနလိုက္ၿပီး အကိုႀကီး သူ႔ကို လာရွာမည္ကို ရင္တဖိုဖိုနဲ႔ ေစာင့္ေနသည္။

ဗီ႐ိုထဲမွာ ေမွာင္မိုက္ေနေသာ္လည္း ရႈနင္၏လက္ထဲတြင္ ဖုန္းမီးရဲ႕အလင္းေရာင္ ရွိေနသည္။ သူဟာ အတြင္းကိုမၾကည့္မိလို႔ ဘာေတြရွိေနတယ္ဆိုတာ  သူ မသိခဲ့ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အခုျမင္ရတာက တကယ့္ကိုထိတ္လန႔္စရာပဲ။ ဗီ႐ိုအတြင္း၌ လွ်ိဳ႕ဝွက္အခန္း ရွိေနၿပီး ပါးစပ္ျဖင့္ ဖြင့္ေျပာလို႔ မရတဲ့ အရာေတြ ရွိေနမည္ဟု ဘယ္သူ ထင္မွာတဲ့လဲ...

 သို႔ေသာ္ ဒါေတြက ေဖာ္ျပရန္ မသင့္ေတာ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဒီထဲက အဝတ္အားလုံးက ရႈနင္  ဝတ္ဆင္ခဲ့ေသာအရာမ်ားျဖစ္သည္။ အဲဒါကို ဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး အၿမီးပါတဲ့ေဘာင္းဘီမ်ားစြာ ထြက္လာၿပီး ရႈနင္ရဲ႕ပါးစပ္က တြန႔္ကာ ရွက္သြားမိသည္။

ဒါက အကိုႀကီးရဲ႕သီးသန႔္ စုေဆာင္းထားတဲ့အရာ ေတြေပါ့....

ဒုတိယထပ္ရွိ အိပ္ခန္းႀကီးထဲက ဗီ႐ိုထဲတြင္ ရႈနင္က သူ႔ေရွ႕က အရာမ်ားကို အာ႐ုံစိုက္ေနခဲ့သျဖင့္ အျပင္တြင္ အကိုႀကီးေရာက္လာခဲ့သည္ကို လုံးဝ သတိမထားမိ ေတာ့ေပ။  ရႈဟိန္က ဗီ႐ိုကိုဖြင့္ေသာအခါ နင္နင္၏ပါးျပင္ ႏွစ္ဖက္စလုံး နီေနသည္။

အထူးသျဖင့္ ရႈနင္က သူ႔ဘယ္ဘက္လက္၌ ေၾကာင္နား႐ြက္ တစ္စုံရွိၿပီး သူက ထိုေၾကာင္နား႐ြက္ ဆံကုတ္ကို ေခါင္းေပၚတပ္ဆင္ၾကည့္ရန္ ႀကိဳးစားၾကည့္ေနသလို သူ၏ညာဘက္တြင္ ျမင္တာနဲ႔ စိတ္ကို ထႂကြေစေလာက္သည့္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေလးတထည္ကို ကိုင္ထားခဲ့သည္။

နင္နင္ရဲ႕ၾကည္လင္ဝိုင္းစက္သည့္ မ်က္ဝန္းေလးက ၾကည္လင္ေနၿပီး ကြၽန္ေတာ့္မွာ အျပစ္မရွိဘူး ဆိုတဲ့ စာတန္းက မ်က္ႏွာေပၚ ေရးထိုးထားသလို ထင္းေနသည္။

ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕ဒိပုံေလးကို ျမင္ေတာ့ သူ႔ရင္က ဘယ္လိုမွ ေတာင့္မခံႏိုင္ေတာ့ေအာင္ အူယားလာခဲ့ၿပီး ဗီ႐ိုေလးထဲ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ ဗီ႐ိုက ဘယ္ေလာက္ႀကီးႏိုင္မွာတဲ့လဲ။

သူတို႔ညီအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္လုံး ထိုင္လိုက္ေတာ့ နီးကပ္စြာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္မိၾကၿပီး ရင္ခုန္သံေတြ တိုးလာခဲ့သည္။

ရႈနင္က တံေတြးကို ၿမိဳခ်ၿပီး ေမးလိုက္သည္။
 
 "အကိုႀကိး....ျပန္လာၿပီလား"


ရႈဟိန္ ရဲ႕အၾကည့္ေတြက နက္ေမွာင္ကာ စူးရဲလာ ခဲ့ၿပီး အကိုႀကီးနဲ႔မတူသလို ထင္ရသည္။ ရႈဟိန္က  နက္နက္နဲနဲေတြးေတာျခင္းမရွိဘဲ ညီေလး၏ဘယ္ဘက္လက္ကို ကိုင္ကာေၾကာင္နား႐ြက္ကို ေခါင္းေပၚတြင္ တင္ေပးကာ ေျပာလိုက္သည္။

" ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္စရာေကာင္းလဲ၊"

" အစ္ကိုႀကီး....ဘယ္သူမွ သူတို႔ကုမၸဏီရဲ႕ ထုတ္ကုန္ ေတြကို သူတို႔ရဲ႕ဗီ႐ိုထဲမွာ ဝွက္မထားၾကဘူးေနာ္"

"ငါ လုပ္တယ္ေလ"

"...... "

"မင္း ဝတ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ေနာက္ဆုံးေပၚ ေမာ္ဒယ္မ်ား ရွိသလား။ "

ဟြန္း...ရႈနင္က မ်က္လုံးကို လွိမ့္လိုက္ၿပီး  Shu Ning  ေျခေထာက္မ်ားကိုေ႐ႊ႕လိုက္သည္။

"ဟင့္အင္း...အဲ့ဒါေတြက အရမ္းကို ေဟာ့လြန္းတယ္...  ~"

"ဘယ္ကလာ ေဟာ့မွာလဲ.. ငါက မင္းအတြက္ ရည္႐ြယ္ၿပီး ထြင္ခိုင္းခဲ့တာခ်ည္းပဲ..."

ရႈဟိန္က ရႈနင္ဆီကို  ႐ုတ္တရက္ခ်ဥ္းကပ္လာၿပီး သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာ အေရခြံက ပိုပိုထူလာၿပီး အရွက္ကို မရွိေတာ့ေပ။ ရႈနင္က အကိုႀကီးရဲ႕ စေနာက္မႈေၾကာင့္ မ်က္ႏွာထားစရာမရွိျဖစ္လာၿပီးရွက္ရွက္ႏွင့္ ေအာ္လိုက္သည္။  ဒါက အလြန္ရွက္စရာျဖစ္ေသာ္လည္း သူ ေဒါသမထြက္ခဲ့ပါ။

"အကိုႀကီးက အရမ္းကို အေႏွာက္ယွက္ေပးတာပဲ"

"မင္းတစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ငါက ဒီလိုျဖစ္တာပါ... ဟုတ္တယ္မလား"

"အကိုႀကီး..."

ရႈဟိန္က ညီေလးကို စေနာက္ေနရာကေန ရပ္လိုက္သည္။ ဆက္ၿပီးစေနရင္ သူ စိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့ပဲ စားမိေတာ့မည္။ ညီငယ္ေလးက  သည္ဝစြာစားၿပီးရပ္တန႔္သြားသည္။  ငယ္႐ြယ္ေသးသည္။ အကယ္၍ သူ အ႐ြယ္မေရာက္ခင္ ခ်စ္တင္းေႏွာမိရင္ ကေလးေလး စိတ္ဒဏ္ရာရသြားလိမ့္မည္။

သူေလး ႀကီးျပင္းလာခ်ိန္ကို ေစာင့္မွ.....ဟူး.....

မရင့္မွည့္ခင္ အတင္းယူမိရင္ ကေလးေလးရဲ႕ အေနာက္ေပါက္ေလးက စုတ္ၿပဲကာ ဒဏ္ရာရသြားႏိုင္သည္။ သူ အ႐ြယ္ေရာက္လာရင္ ဒီထက္ ပိုၿပီး ခံႏို္င္ရည္ရွိလာလိမ့္မည္။ ၿပီးေတာ့ ညီငယ္ေလးရဲ႕ ေဘာလုံးေလးလည္း ဒိထက္ ပိုထြားလာၿပိး ဒီ ဆက္ဆီေဘာထုပ္အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီဝတ္ရင္ ပိုၾကည့္ေကာင္းလိမ့္မည္။


 ဒီအေတြးႏွင့္ပင္ ရႈဟိန္၏တကိုယ္လုံးအပူရွိန္ ျမင့္တက္ လာသည္ဟုခံစားခဲ့ရၿပီး သူ႔ေအာက္ပိုင္းက အသားေခ်ာင္းႀကီးက  တုံ႔ျပန္လာေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ သူ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဗီ႐ိုထဲကေန လွည့္ထြက္သြားၿပီး ေရခ်ိဳးခန္းကို သြားေနရင္း  သူ႔ဝတ္စုံကိုခြၽတ္ခ် လိုက္တယ္။ သူေရခ်ိဳးဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ။

ရႈနင္ " ......"
 သူ႔ႏွလုံးေလးက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္လႈပ္ရွားေနၿပီး မ်က္လုံးေတြကိုလည္း ပိတ္ထားလိုက္ၿပီ။

သို႔ေသာ္ ......

အမ္ ......

ငါေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အနမ္းက ဘယ္မွာလဲ။

ငါ့ရဲ႕ထိပ္တန္းခင္ပြန္းက ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ...

ရႈနင္က သူ႔အစ္ကိုႀကီး၏ ထူးျခားဆြဲေဆာင္မႈ ေအာက္တြင္ က်ရႈံးကာ သူ႔ႏူတ္ခမ္းေပၚ ေရာက္လာမည့္ အနမ္းအတြက္ ေစာင့္ေနေပမယ့္ ေရာက္မလာလို႔  သူ၏မ်က္စိကိုဖြင့္လိုက္သည္။ သူ၏ အလြန္ ေယာက္်ားပီသ ေခ်ာေမာလြန္းသည့္ ခင္ပြန္းသည္က ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ။ ဗီ႐ိုထဲမွာ သူတစ္ေယာက္တည္း က်န္ရစ္ခဲ့တာပဲ...

ငါ့ရဲ႕ခန႔္ညားတဲ့ နတ္ဘုရားႀကီးက အရမ္းကို လူႀကီးလူေကာင္းဆန္လြန္းတယ္.... /(ㄒoㄒ)/~~

ငါ လိုခ်င္တဲ့ ပူျပင္းတဲ့ အနမ္းက ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ....

 ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ေရျပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ ရႈဟိန္သည္ေရခ်ိဳးခန္းတံခါးဝတြင္ ရပ္ေနေသာ ရႈနင္ ကိုၾကည့္လိုက္သည္။ အကိုႀကီးဆိုလိုတဲ့ အဓိပၸာယ္မွာ ထင္ရွားသည္။ ရႈနင္၏ႏွလုံးသားထဲတြင္ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ သူက ေစာေစာပိုင္းကတင္ သူ႔ဖာသာ ေရခ်ိဳးခဲ့ၿပီးေလၿပီ။

ရႈနင္ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚတြင္ အမည္းေရာင္ေတြ ဖုံးအုပ္လို႔ေနသည္။ ငတုံးႀကီး...ခင္ဗ်ားပါးစပ္က ဘာေၾကာင့္ စကားေလးတခြန္းေတာင္ ဖြင့္မေျပာရတာလဲ။ ခင္ဗ်ား ေတာင္းဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္က ျငင္းမွာမို႔လား....

ရႈဟိန္ကိုေရခ်ိဳးခန္းထဲ ထားရစ္ကာ ရႈနင္က အိပ္ယာထက္တြင္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ လူးလိမ့္ရင္း မ်က္ရည္မက်ပဲ ငိုေနမိေတာ့သည္။ ရႈနင္သည္ အိပ္ရာေပၚလွိမ့္လိုက္ၿပီးစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ႏွင့္ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္ လိုက္သည္။


ရႈဟိန္ ထြက္လာေသာအခါ သူသည္ယခင္ကကဲ့သို႔  ကိုယ္သုတ္ပုဝါကို ခါးေအာက္ပိုင္းတြင္သာ ပတ္ထားၿပီး အဝတ္စား ဝတ္ဆင္ထားျခင္းမရွိေသာေၾကာင့္ သူ၏ေကာင္းမြန္ေသာ ကိုယ္ခႏၶာ၊ သူ၏ ႂကြက္သားေတြနဲ႔ ရင္အုပ္ကို မ်က္စိအစာေကြၽးေနမိသည္။

အရင္တုန္းက အကိုႀကီး သူ႔ကိုေပးခဲ့သည့္ ဝန္ေဆာင္ မႈ မ်ားလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ေလၿပီ။ ရွည္လ်ားၿပီး ေတာင့္တင္းသည့္ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း၊ ရင္ဘတ္က ခ်ယ္ရီပြင့္ႏွစ္ခု၊ ဝမ္းဗိုက္က ေခ်ာကလက္ျပားေတြ၊ ခါးစပ္နားက လွပသည့္ ႂကြက္သားေျမာင္း၊ ၿပီးေတာ့ ေျခေထာက္ေတြၾကားက ရွည္လ်ားၿပီး ခမ္းနားထည္ဝါလွတဲ့ အသားေခ်ာင္းႀကီးကို သူ လမ္းေလွ်ာက္ေနစဥ္မွာပဲ လွစ္ခနဲ ေတြ႕ရေတာ့တယ္ မဟုတ္လား။

မေပ်ာ္ဘူး။ ငါ လုံးဝ မေပ်ာ္ဘူး။  ￣ へ ￣ ငါ သူ႔အဝတ္ကိုခြၽတ္ခ်င္တယ္!

ရႈနင္က ရင္ထဲကေန ဒီလိုေတြးၿပီး လုပ္ခ်င္ခဲ့မိသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူက အိပ္ရာေပၚကေန ခုန္ဆင္းလာၿပီးခ်က္ခ်င္းေျမေပၚသို႔ ယိုင္ကာ ျပဳတ္က်လာေတာ့သည္။ ရႈဟိန္က လ်င္ျမန္စြာျဖင့္ နင္နင္ကို ေျပးေပြ႕လိုက္စဥ္ နင္နင္ရဲ႕လက္က ခါးမွာ ပတ္ထားသည့္ ပဝါကို ကြက္တိ ဆြဲခြၽတ္လိုက္မိ သလိုျဖစ္သြားခဲ့သည္။

 ဒါတင္မကဘူး။ နင္နင္ရဲ႕လက္က အမွန္တကယ္ ေအာက္ပိုင္းက အသားေခ်ာင္းတခုလုံးကို   ထိေတြ႕ခဲ့မိသည္! သူက အတြင္းခံအဝတ္အစား မဝတ္ထားဘူး၊ ဒါက နင္နင္အတြက္ အရမ္းကို ရွက္သြားေစၿပီး အျမန္ မ်က္ႏွာကို တဖက္ကိုလွည့္ထားလိုက္မိတယ္....

 အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ အဲ့ဒီဟာက  အရမ္းႀကီးေနတယ္။ ငါက ၾကည့္႐ုံေလးနဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ငါ့ ဆႏၵေတြ မျပည့္စုံသလို ျဖစ္ေနတာလဲ... /(ㄒoㄒ)/~~
(တကယ္ မလြယ္တဲ့ နင္နင္ပဲ..ဒီကေလးႀကီးကေတာ့ ခက္ၿပီ...


ရႈဟိန္ရဲ႕မ်က္လုံးေတြက လက္ခနဲျဖစ္သြားၿပီးေနာက္ ပိုၿပီးေမွာင္မိုက္လာခဲ့သည္။ သူက နင္နင္ကို အိပ္ယာေပၚ အျမန္တင္ေပးၿပီး ခါးက ပဝါကို ျပန္ပတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"မင္း ဗိုက္ဆာၿပီလား။ ငါ ေအာက္ကို သြားယူလိုက္ ဦးမယ္"

"မသြားနဲ႔..."

"ဟမ္?"

ရႈနင္ကအလ်င္အျမန္ေျပာလိုက္သည္။

"အကိုႀကီး ..ေအာက္ကို မဆင္းခင္   အဝတ္အစား အခ်ိဳ႕ကို ဝတ္လိုက္ဦး။ အကိုႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္လူ။ တေယာက္ေယာက္က အကိုႀကီးကို ျမင္သြားတာ မလိုခ်င္ဘူး။ အကိုႀကီးကို သူမ်ားေတြ စိတ္ဝင္စားကုန္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ"

(စာဖတ္သူတို႔ ...ဟိန္ဟိန္က နင္နင္ရဲ႕လူတဲ့ေနာ္... ဟိန္ဟိန္ကို မျပစ္မွားၾကနဲ႔....>o<)
 
ဒီစကားကို ၾကားေတာ့ ရႈဟိန္ ႐ူးသြားေတာ့မလိုပဲ။ ရႈဟိန္က ေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ ေခါင္းကိုျပန္လွည့္ေသာအခါ ရႈနင္က ဘာမွ ထပ္ ကမေျပာေတာ့ေပ။

သူ႔ ညီေလးကေဒါသထြက္ေနဆဲပဲ...

ရႈဟိန္က နင္နင္ေရွ႕ကို ေလွ်ာက္လာၿပီး ေခါင္းငိုက္ကာ ၾကည့္လိုက္သည္။ နင္နင္က ေခ်ာင္းဟန႔္ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"အကိုႀကီးက ခုရက္ပင္ပန္းေနတာ။ ေအာက္ကို ကိုယ္တိုင္သြားမယူပါနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္လည္း အရမ္းမဆာေသးဘူး။ အလ်င္မလိုဘူး။ တေယာက္ေယာက္ကို လာပို႔ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္။ အကိုႀကီး ဒီနားမွာ ထိုင္ၿပီးေအးေဆးနားပါ...."


  ရႈဟိန္က နင္နင္ေရွ႕ကို လာရပ္ေတာ့ နင္နင္က ေခါင္းငုံ႔သြားခဲ့သည္။ ရႈဟိန္က ေဘးမွာ ဝင္မထိုင္ပဲ နင္နင္ကို ခြင့္ေတာင္းလိုက္သည္။

"နင္နင္..မင္းကို ငါ ဖက္ထားလို႔ရမလား။ ဖက္႐ုံေလးပါ။ မင္း အထင္မလြဲပါနဲ႔"

ရႈနင္က ႏူတ္ခမ္းကို ကိုက္ၿပီး ဘာမွမေျပာေတာ့ ရႈဟိန္က မလႈပ္ရဲပဲ စိတ္ရွည္စြာ ေစာင့္ေနသည္။ ရႈနင္က သူ႔အကိုႀကီးကို ေမွာင္မိုက္စြာ ျဖင့္ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ရႈဟိန္က ေဘးမွာဝင္ထိုင္ၿပီးနင္နင္ကို ေပြ႕ကာသူ႔ေပါင္ေပၚ ထိုင္ေစခဲ့သည္။

နင္နင္ရဲ႕တင္ပါးအိအိေလးက သူ႔ေပါင္ေပၚကို ဖိထိုင္လိုက္စဥ္ ခံစားလို႔ အရမ္းေကာင္းသည္ဟု ရႈဟိန္ ေတြးလိုက္မိသည္။

နင္နင္က သူ႔လက္မ်ားျဖင့္ ရႈဟိန္ရဲ႕လည္ပင္းကို ဖက္ကာ လည္ပင္းေတြကို တိုးေဝွ႔လိုက္သည္။

ရႈဟိန္ရဲ႕ကိုယ္က အံ့အားသင့္ၿပီး ေတာင့္ခနဲျဖစ္သြားေတာ့ ရႈနင္က ႏွာေခါင္းရႈံ႕ကာ ေျပာလိုက္သည္။

"အကိုႀကီးကို ကြၽန္ေတာ္ ခြင့္လႊတ္ၿပီးတာ ၾကာလွၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္ မေျပာမခ်င္း အကိုႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို လုံးဝ မထိေတာ့ဘူးလား"

"နင္နင္...!"

" ကြၽန္ေတာ္ အကိုႀကီးကို မႀကိဳက္တာ မဟုတ္ဘူး၊ အကိုႀကီးကို အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို အခ်ိန္ေတာ့ေပးပါ။ "

ဒါက bottom တစ္ေယာက္အေနရဲ႕ ေနာက္ဆုံး ခံစစ္ပဲ ျဖစ္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ အစ္ကိုႀကီးက သူ႔ႏွလုံးသားထဲကို ထိုးေဖာက္ ၀ င္လာခဲ့ရင္ သူက အရႈံးေပးမွာပါပဲ။ ရႈနင္ကို အလြန္ဂ႐ုစိုက္တဲ့ အကိုႀကိးရဲ႕ စိတ္ေစတနာေလးကို ရႈနင္ ရင္ထဲ အရမ္းကို ထိရွိသြားမိသည္။

 သို႔ေသာ္ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူလည္းစိတ္ညစ္ညဴးေနမိသည္။  အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းေပၚကို သူ နမ္းခ်င္သည္။

သူ႔ကိုလႊမ္းမိုးခဲ့သည့္ အကိုႀကီးရဲ႕ ပူေႏြးသည့္ လွ်ာႏွင့္ ေတာင့္တင္းခိုင္မာသည့္ အကိုႀကီးရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို ရႈနင္ တကယ္ႀကီးကို လြမ္းေနမိေတာ့သည္။

(ေနာက္တခန္းဆိုရင္ ပရိသတ္ႀကီး ေစာင့္ေနတဲ့ ႏွာေခါင္းေသြးလွ်ံၿပီး ေစာင္ၿမဲမယ့္ အခန္းေလးပါပဲ)

**-**