(ေဇာ္ဂ်ီသမားမ်ား ေအာက္ကို ဆြဲခ်ေပးပါ)
Chapter (135)_ တညလုံး နေရာစုံမှ pa pa pa
နင်နင် ပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် ရှုဟိန် ကြောင်အမ်းအမ်းဖြင့် အံ့သြသွားသည်။ သူ၏စိတ်သည်လွတ်သွားပြီး သူ၏စိတ်အာရုံများကို အချိန်ကြာမြင့်စွာ ပြန်လည်၍ စုစည်းလို့ မရတော့ချေ။
ရှုနင်က အရင်သတိဝင်လာခဲ့သည်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ဖိထားသူက ရှုဟိန်ပဲ...ဒါကို သူက အဖေလို့ ခေါ်လိုက်မိသည်။
သေပြီ... အခုဆိုရင် အကိုကြီးရင်ထဲမှာ နေဆယ်စင်းတောင် ထွက်နေလောက်ပြီ။ သူ ဒေါသထွက်လို့ သေတော့မယ် ထင်တယ်။ ငါ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ....
ရှုနင်က သူ့အမှားကို အချိန်မှီဖာထေးဖို့ကိုယ်ကိုလှည့်ဖို့ကြိုးစားလိုက်ပေမယ့် သူ့ကိုယ်ထဲက ဝက်အူချောင်းက ပျော့ကျသွားလေပြီ။
သူတို့နှစ် ဦး အချိန်ကြာမြင့်စွာ အတူတကွရှိခဲ့ကြပြီးနောက် အခုလို ရှုဟိန်က သူ့ကိုယ်ထဲမှာ ထည့်ရင်းတန်းလန်း ပျော့ကျသွားတဲ့ အခြေအနေမျိုးကို သူတို့ပထမဆုံးကြုံတွေ့ဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ ရှုနင် အံ့သြသွားသည်။ ရှုဟိန်က သူ့ကိုယ်ထဲကနေ သူ့အသားချောင်းကို ဆွဲထုတ်ကာ ထထိုင်သည်ကိုမြင်သည်နှင့် နင်နင်က သူ့ခြေထောက်များကို ဆွဲယူရန် ကုတင်ပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်။ ရှုနင် သည်အလွန်ကြောက်လန့်ကာ ရှုဟိန်၏ခါးကို လက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ရန်အမြန် လုပ်လိုက်သည်။
" ရုတ်တရက်ကြီးနိုးလာတဲ့အခါ အမြင်တွေ ဝေဝါးနေတာက သဘာဝပဲလေ။ အကိုကြီးကို အဖေလို့ ထင်မိတာကို စိတ်ဆိုးမနေနဲ့၊ ပြီးတော့ ညက ကျွန်တော်က အဖေနဲ့အတူအိပ်ခဲ့တာလေ... ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား၊ အဲဒါ ကျွန်တော့် အမှားမဟုတ်ပါဘူး "
"
မှန်ပါတယ်၊ မင်း အပြစ်မဟုတ်ဘူး။ "
ရှုဟိန် ၏မျက်ခုံးများက နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်းမျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး သူက ရှုနင်ကိုဒေါသမထွက်ချင်ပေ။
ရှုနင်က ရှုဟိန် ရဲ့စရိုက်ကိုသိတယ်၊ သူက အရာအားလုံးကို ဖွင့်မပြောပဲ သူ့ရင်ထဲမှာပဲ မြိုသိပ်ထားကာ သူ့ကိုယ်သူအမြဲထိန်းထားလိမ့်မယ်၊
"အကိုကြီး ဒေါသထွက်နေတာကို ကျွန်တော် သိပါတယ်၊ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့်ကို ပြောပြပါ၊ အကိုကြီး အဲ့ဒီလိုဘဲ ထားလိုက်ရင် ကျွန်တော့် အတွက်လည်း မကောင်းဘူး"
နောက်ဆုံးတွင် ရှုဟိန်သည့် ရှုနင်၏ခံစားချက်များကို အလွန်ဂရုစိုက်ခဲ့သည်။
"ဒါက ဘာမှမဟုတ်တော့ဘူး..."
ဘာမှ မဟုတ်တော့ဘူးလား။ ဒါပေမယ့် အကိုကြီးရဲ့ဟာက ပျော့သွားတယ်မဟုတ်လား။ရှုနင်ကို ဘယ်သူထင်လို့လဲ။ ခုလို လွယ်လွယ်ပြောလို့ရမယ်ထင်နေလား။
"အဲဒါက ခုတလော ကျွန်တော်က အဖေ့ကို အရမ်းကပ်နေမိတာနေတာကြောင့် မဟုတ်လား။ မနက်ဖြန်ကစပြီး ကျွန်တော် အဲ့လို မလုပ်တော့ဘူးလေ..နော်... ရပြီလားဟင်... "
"...... "
"အကိုကြီးရဲ့နှလုံးသားထဲမှာ တကယ်နစ်နာခံစားနေရတာတွေက ဘယ်လောက်ရှိလဲ။ "
"...... "
"အကိုကြီးက ဒေါသထွက်ရင် ကျွန်တော့်ကိုပဲ လျစ်လျူရှုတော့တာပဲ..."
ရှုနင်က ရှုဟိန်ကို ချော့ဖို့ကြိုးစားပြီး သူ့ကျောကိုနမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ အကိုကြီးရဲ့ လက်ကိုနမ်းလိုက်ပြီး သူ့ကိုထိဖို့ကြိုးစားသည်။ ရှုဟိန်သည် အသက် 20 ကျော်စ လူငယ်သာဖြစ်ပြီး ထိုအသက်အရွယ်က သွေးသားဆူဖြိုးသောအရွယ်ဖြစ်သည်။ သူချစ်သည့် ချာတိတ်လေးက သူ့ကို ဟိုထိ ဒီထိ လာလုပ်တော့ သူ့ကိုယ်က ပြန်လည်ပူပြင်းလာခဲ့သည်။ ရှုနင်က ရှုဟိန်၏ အနားသို့ကပ်သွားပြီး နားရွက်ကို လေနှင့် မှုတ်ထုတ်လိုက်စဉ်သူ၏နှလုံးသားထဲကနေ သက်ပြင်းချလိုက်မိသည်။
နောက်စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်းတွင် မိုးကောင်းကင်ကြီးက ဇောက်ထိုးမိုးမျှော်ဖြစ်သွားတော့သလို ခံစားလိုက်ရသည်။ ရှုနင်သည် ရှုဟိန် ၏ခန္ဓာကိုယ်အောက်၌ဖိထားခံရပြီး သူက မဆုံးနိုငသည့် အချစ်တိုင်းပြည်ထဲကို တစ်ဖန်ပြန်လည်ခေါ်ဆောင်သွားခြင်း ခံလိုက်ရတော့သည်။
ရှုဟိန်က အစောပိုင်းက ပျော့ကျသွားခဲ့သည့်အတွက် အတိုးနှင့် လုပ်တော့သည်ဟု ထင်လိုက်မိသည်။
ပထမ ရှုဟိန်က နင်နင်ရဲ့ ခြေထောက်ကြားထဲ နေရာယူပြီး သူ့ကို အိပ်ယာထက်မှာ အားသွန်ခွန်စိုက် pa pa pa တော့သည်။ နင်နင်လည်း အကိုကြီး၏ထက်သန်ပြင်းပြသည့် ထိုးသွင်းမှုကြောင့် မွေ့ယာထက်တွင် သိမ့်သိမ့်တုန်ပြီး အကိုကြီး၏ကိုယ်ကို တင်းနေအောင် ပြန်ဖက်ထားမိသည်။
တော်သေးတယ်..အကိုကြီးက အရမ်းကြာကြာမချော့လိုက်ပဲ .. သူ့ဟာက ပြန်မာလာလို့... မဟုတ်ရင် သူ တော့ သွားပြီ....
ရှုဟိန်က ဆိုးသွမ်းလွန်းသည့် ဝံပုလွေပေါက်လေးကို ပြင်းပြမွှတ်သိပ်စွာနမ်းကာ နင်နင်၏အာခံတွင်းထဲတွင် စိတ်တိုင်းကျမွှေနောက်ကာ အကုန်စုပ်ယူနမ်းရှိုက်တော့သည်။ ရှုဟိန်၏လက်အစုံက နင်နင်၏ ရင်ဘတ်ကို ပွတ်သပ်ကျီစယ်က ချယ်ရီသီးလေးကို ညစ်ချေသလို အောက်ဘက်က အင်အားအပြည့်နှင့် ထိုးသွင်းချက်လည်း တချက်လေးပင် လစ်လပ်မသွားခဲ့ပေ။
"အာ့...အွန်း...ဟင့်..."
နင်နင်က ပြင်းထန်သည့် လှုံ့ဆော်မှုကြောင့် မအောင့်နိုင်ပဲညည်းသံတို့ ပွင့်ထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုညည်းသံက ရှုဟိန်ကို နှင်တံနှင့် တို့သလို ဖြစ်ကာ အရှိန်လည်း တရစပ်မြန်လာခဲ့သည်။
နေ့စဉ်လေ့ကျင့်ခန်းမှန်မှန်လုပ်သည့် အကိုကြီး၏သက်လုံက ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလွန်းလှသည်။
နင်နင်က အကိုကြီး၏ခါးတွင် သူ့ခြေထောက်ကို တင်းတင်း ရစ်ပတ်ထားကာ အကိုကြီး စိတ်ပြေစေသည်အထိ စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ဖို့ခွင့်ပြုထားလိုက်သည်။ သူ ထင်တာက တစ်ချီလောက် ကောင်းကောင်း ချစ်လိုက်ရင် အကိုကြီး စိတ်ပြေသွားမယ်ပေါ့...
အကိုကြီးကို သူ လျော့တွက်လွန်းခဲ့မိသည်။
ရှုဟိန်က နင်နင်၏ပျော့ကွက်ကို သိထားသဖြင့် နင်နင် ခံစားလို့ကောင်းမည့် နေရာကို ရွေးကာ ဆက်တိုက် ထိုးနှက်လိုက်သဖြင့် မကြာခင် နင်နင်က တောင့်တင်းကာ သူ့လက်ဖျံကို တင်းတင်းဆုပ်ရင်း သူ့ရင်ဘတ်ပေါ်ကို ပန်းထုတ်လိုက်သည်။
နင်နင်၏မျက်နှာက နီမြန်းကာ မျက်ဝန်းလေးများက ရီဝေဝေနှင့် မြူဆိုင်းနေသလိုပင်။ အခုလေးတင် ထုတ်လွတ်လိုက်မိသဖြင့် နူတ်ခမ်းလေးက ဟတတဖြစ်ကာ အသက်ကို အလုယက်ရှုနေရသည်။
"အရမ်းမြန်တာပဲ... ခုထိ ကျင့်သားမရသေးဘူးလား"
ရှုဟိန်က ကျီစယ်ဟန်ဖြင့် နူတ်ခမ်းလေးကို စုပ်ယူရင်းမေးလိုက်သည်။
"အကိုကြီးက အဲ့ဒီနေရာကို တမင် ထိုးဆောင့်နေတာကိုး.. "
"ဘယ်နေရာလဲ.. "
ရှုဟိန်က နင်နင်၏ပန်းရောင်သမ်းနေသည့် ကိုယ်လေးကို မြတ်နိုးစွာကြည့်ကာ ထပ်မံထိုးသွင်းလိုက်ရင်း မေးလိုက်ပြန်သည်။
"အဲ့နေရာ...အာ့... ဟင့်အင်း... အာ့.. "
ရှုနင်က ဖြေလိုက်ပေမယ့် ရှုဟိန်၏ဆက်တိုက်ထိုးသွင်းမှုကြောင့် အသံတို့က ပြတ်တောင်းပြတ်တောင်းဖြစ်လာ တော့သည်။
ရှုဟိန်က နင်နင်ကို ငုံ့နမ်းကာ ကိုယ်လေးကို ပွေ့ယူလိုက်သည်။ သူတို့အောက်ပိုင်းက ဆက်လက်တွယ်ဆက်နေဆဲဖြစ်ကာ နင်နင်က ရှုဟိန်၏ပွေ့ချီသွားခြင်းကို ခံလိုက်ရသဖြင့် နင်နင် အလန့်တကြားမေးလိုက်သည်။
"အကိုကြီး..ဘယ်ကို သွားမလို့လဲ...ဟင့်.. အိပ်...အိပ်ယာထဲမှာပဲ မလုပ်ဘူးလား..."
ရှုဟိန်၏မျက်လုံးတွေက နက်မှောင်နေပြီး နင်နင်ကို ငုံ့ကြည့်ကာ အက်ရှစွာပြောလိုက်သည်။
"တခြားနေရာဆိုရင် ပိုပျော်စရာကောင်းမှာပေါ့..မဟုတ်ဘူးလား... "
"အား..အကိုကြီး..ပြုတ်..ပြုတ်ကျလိမ့်မယ်..."
ရှုဟိန်က အိပ်ခန်းအလယ်တွင် မတ်တပ်ရပ်ကာ နင်နင်ကို ပွေ့ချီထားပြီး အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ နင်နင်က အောက်ကို ပြုတ်ကျမည်စိုးသဖြင့် လက်အစုံက ရှုဟိန်၏လည်ပင်းကို တွယ်ဖက်ထားစဉ် ရှုဟိန်က နင်နင်၏တင်ပါးကို လက်အစုံဖြင့် ပင့်တင်ဆွဲဟကာ သူ့ အသားချောင်းကို အောက်ကနေ မညှာမတာ ထိုးသွင်းနေသည်။
"အာ့..အင်း..အရမ်း..အရမ်း နက်လွန်းတယ်..ဟင့်... "
သူ့ကိုယ်အလေးချိန်ကြောင့် အောက်ကို လျှောအကျ အကိုကြီး၏အသားချောင်းက အပေါ်ကို ထိုးအဆောင့်နှင့် ဆုံကာ အသားချောင်းက အထဲကို ပိုနက်အောင် တိုးဝင်လာသဖြင့် ရှုနင်က အော်ညည်းကာ ရှုဟိန်၏ပုခုံးတွင် မျက်နှာအပ်ရင်း ရှိုက်လိုက်သည်။
အကိုကြီးက ဒီနေ့ အရမ်းကို ထန်နေပါလား..အစောက သူ့ကို စိတ်ဆိုးအောင် လုပ်မိလို့ထင်တယ်...
သူ့အပြစ်ကြောင့် နင်နင်လည်း ဘာမှမငြင်းရဲပဲ အကိုကြီး ကျေနပ်သည်အထိ မတ်တပ်အနေထားဖြင့် လေထဲ တန်းလန်းပွေ့ချီခံရတာက pa pa pa ခံနေရသည်။ အချက် 30 လောက် ဆောင့်ပြီးတော့ ရှုဟိန်လည်း လက်ညောင်းလာဟန်တူသည်။ သူက နင်နင်ကို ပြတင်းပေါက်နားကို ခေါ်လာခဲ့ပြီး ပြတင်းပေါက် ဘောင်ပေါ် တင်လိုက်သည်။
နင်နင်က ပြင်းထန်သည့် ထိုးသွင်းချက်ကြောင့် လူလည်း မူးဝေဝေဖြစ်ချင်နေလေပြီ။ သူ့ အောက်က အပေါက်လေးလည်း ပြင်းထန်သည့် ထိုးသွင်းချက်ကြောင့် ထူပူနေပြီး အသက်ကို အလုယက်ရှုနေရစဉ် အကိုကြီး၏လျှာက သူ့အာခံတွင်းထဲကို ကျူးကျော်လာခဲ့သည်။
"အွန်း..."
နင်နင်၏ခြေထောက်တွေကို အပေါ်ကို ပင့်မြှောက်ခံလိုက်ရကာ သူ့တွင်းပေါက်လေးကို ပိုပေါ်လာစေသည်။ ပြီးတော့ အကိုကြီးက သူ့ကိုယ်လေးကို သိုင်းဖက်ကာ ပြတင်းပေါက်ဘောင်မှာ စိတ်တိုင်းကျ စက်သေနတ်ပစ်သလို ဆောင့်တော့သည်။
နင်နင်က ငိုချင်ပေမယ့် မျက်ရည်မထွက်နိုင်အောင် ခံစားလိုက်ရသည်။ အတွင်းက sweet point ကို ဆက်တိုက် ထိုးဆောင့်နေလို့ သူ့ အချောင်းလေးလည်း ပြန်မာလာခဲ့ပြန်လေပြီ။
ဘုရားရေ..အကိုကြီးက အခုထိ တခါတောင် မပြီးသေးဘူးလား... သူက ဘယ်လိုတောင် အားကြီးတာလဲ...
နင်နင်က အကိုကြီးရဲ့ဒေါသကို သွားဆွမိသည့်အတွက် နောင်တရစပြုလာလေပြီ။ ဒါပေမယ့် ဒါက အစပဲဆိုတာ သူ မသိခဲ့ပေ။
"နင်... ချစ်တယ်..မင်းကို ချစ်တယ်..."
"အာ့..အကိုကြီး.. ကျွန်တော်လည်း ချစ်တယ်...အွန်း..."
"ဟိန်လို့ခေါ်..."
"ဟိန်...."
ရှုနင်၏ခေါ်သံကိုကြားတော့ ရှုဟိန်၏ အင်ဂျင်စက်က နှစ်ဆပိုခုတ်တော့သည်။ ရှုနင်က အခုမှ တကယ်ကို မျက်ရည်ကျလာတော့သည်။
ပူထူနေတာပဲ...အရမ်းမြန်လွန်းတယ်...
ရှုဟိန်က ပြတင်းပေါက်ဘောင်မှာ နင်နင်ကို အနက်ဆုံး ထိုးသွင်းကာ ပထမဆုံး ထုတ်လွှတ်လိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်ထဲကို ပူနွေးသည့် အနွေးစီးကြောင်းက ပန်းလာသည့်အချိန် နင်နင်က ရှုဟိန်၏ပုခုံးပေါ် မျက်နှာအပ်ကာ အံကြိတ်နေမိတော့သည်။ ဒုတိယထုတ်လွှတ်ပြီးသွားလို့ သူလည်း အားပျော့လို့နေလေပြီ။
အကိုကြီးက ပြီးသွားပေမယ့် သူ့ကိုယ်ထဲကနေ မထုတ်ပဲ ဒီအတိုင်းစိမ်ထားကာ သူ့ကို ဖက်လျက်နှင့် အမောဖြေနေသည်။ နင်နင်လည်း အကိုကြီးကိုယ်ကို မှီကာ အသက်ကို အလုယက်ရှုနေရသည်။
နတ်ဘုရားဆိုတာ နတ်ဘုရားပါပဲ။ သူတို့ ခွန်အားနဲ့ သက်လုံက သေလောက်သည်။
အမောပြေတော့ နင်နင်ကိုယ်ထဲက ရှုဟိန်၏အသားချောင်းက ပြန်မာလာပြန်သည်။ ဒါကြောင့် နင်နင်က လန့်သွားကာ မေးလိုက်သည်။
"အကိုကြီး...ဘယ်..ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ပြန်မာလာတာလဲ..."
"မင်းကို ချစ်လို့ မဝသေးလို့ ပြန်မာလာတာလေ..."
ရှုဟိန်က နင်နင်၏နားရွက်ဖျားကို စုပ်ပြီးပြောလိုက်သည်။ ပြောပြီး နင်နင်၏ကိုယ်ထဲကနေ သူ့အသားချောင်းကို ထုတ်လိုက်သည်။
ထူထဲသည့်အသားချောင်း ကျွတ်သွားလို့ နင်နင်၏အောက်ပိုင်းက ဟာတာတာဖြစ်သွားစဉ် အကိုကြီးက သူ့ကို ပြတင်းပေါက် ဘောင်ကနေ ပွေ့ချလိုက်ပြီး ပြတင်းဘောင်ကို လက်နှင့် ထောက်စေပြီး ခြေအစုံကို ချဲထားစေသည်။ အကိုကြီးက မတ်တပ်ရပ်လျက် အနေထားဖြင့် သူ့အနောက်ကနေ နေရာယူကာ မစေ့ရသေးသည့် သူ့အပေါက်လေးထဲကို အသားချောင်းကို ကိုင်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။
နင်နင်က ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်မိသည်။
"အကိုကြီး..မပြီးသေးဘူးလား..."
"ရှုး...အခုမှ စတာ.. ဘယ်လိုလုပ်ပြီးနိုင်မှာလဲ..."
နင်နင် ငိုချင်သွားသည်။ တကယ့်ကို ငိုချမိတော့မည်။ သူ့အပြစ်နှင့်သူ..အကိုကြီးကို အဖေနဲ့မှားလိုက်မိသည့်အတွက် ပေးဆပ်ရသည်က တကယ်ကို မသေးပေ။
ပြတင်းပေါင်ဘောင်ကို လက်နှင့်ထောက်ကာ တောင့်ခံထားစဉ် အကိုကြီး၏ဝက်အူချောင်းတုတ်တုတ်ကြီးက သူ့ကိုယ်ထဲကို တိုးဝင်လာခဲ့သည်။
အကိုကြီးက သူ့ခါးလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ထိန်းထားပြီး အနောက်ကနေ ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်တော့သည်။ အကိုကြီး၏ ပေါင်ရှေ့ပိုင်းနှင့် သူ့တင်ပါးလေးတို့ ဆောင့်မိကာ အသံခပ်သဲ့သဲ့က အခန်းထဲ ပျံ့လွင့်နေသည်။
"ခါးကို ကော့ပြီး နောက်ကို ပြန်ဆောင့်ပေး..."
ဆက်ဆီကျသည့် အကိုကြီး၏အသံက သူ့နားရွက်နားကနေ ပေါ်လာပြီး နင်နင်လည်း အလိုလျောက်ပင် အကိုကြီး၏ အမိန့်အတိုင်း ခါးကိုကော့ကာ တင်ပါးကို နေုာက်ပြန်ဆောင့်ပေးလိုက်ရသည်။ အကိုကြီး၏အားက ပြင်းလွန်းလို့ သူ့ကိုယ်လေးက ရှေ့ကို ယိုင်ယိုင်သွားပေမယ့် အကိုကြီး၏ သိုင်းဖက်ထားမှုကြောင့် မတ်တပ်အနေထားဖြင့် pa pa pa ခရီးက ဆက်တိုက်ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
ထိုအနေထားဖြင့် ခြေထောက်ညောင်းအောင် ရပ်ပေးရပြီးနောက် အကိုကြီးက သူ့ကို ကော်ဖီစားပွဲပေါ်ကို ခေါ်သွားကာ တွန်းလှဲလိုက်ပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ သူ့ခြေထောက်တွေကိုအကိုကြီးက ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ကာ သူ့တွင်းလေးထဲ အသားချောင်းကြီး တိုးဝင်သွားသည့်မြင်ကွင်းကို ငုံ့ကြည့်ကာ ရက်စက်စွာ ထိုးသွင်းခြင်းလေ့ကျင့်ခန်းကို လုပ်ပြန်တော့သည်။
နင်နင်က အော်ဟစ်တောင်းပန်ပေမယ့်အကိုကြီး၏ သူ့အသံကြားရင် စိတ်ပိုကြွပြီး ပိုမြန်လာသဖြင့် နင်နင်က လည်ချောင်းတွေ နာကျင်ကုန်သည်အထိ ငိုညည်းရုံသာရှိတော့သည်။
တစ်ညလုံး အိပ်ယာပေါ်မှာ၊ ကြမ်းပြင်၊ စားပွဲ၊ ဆိုဖာပေါ်မှာ အနှိပ်စက်ခံရပြီးတဲ့နောက်မှာ ...... နင်နင် တစ်ယောက် တိုက်ပွကျသွားတော့သည်။ သူတို့ကအခန်း၏ နေရာတိုင်းနှင့် မျက်နှာပြင်တိုင်းမှာလုပ်ခဲ့တယ်။ သူ့ခါးက ကျိုးသွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ သူ အိပ်ယာမှ မထနိုင်သည့်အရသာကို မခံစားရတာကြာပြီ။
ရှုဟိန်ကအရမ်းရက်စက်တယ်၊ အဖေက ဒါကို သိရဲ့လား။
ရှုနင်က အိပ်ယာပေါ်မှာလှဲလျောင်းရင်း မျက်ရည်မကျဘဲ တောင့်ခံထားလိုက်သည်။ သူက အိပ်ယာပေါ်က ထတာထက် ဒီအတိုင်း ကျောက်ချပြီး အိပ်နေရတာကို ပိုနှစ်သက်တယ်။
ကျေးဇူးတင်စရာကောင်းတာက ရှုဟိန်က သူ့ နိုင်ငံရပ်ခြားက လုပ်ငန်းကို စီမံတာ အရမ်းကောင်းလွန်းလှသည်။ အခု အဖေ့လုပ်ငန်းမှာ အခွန်ဆောင်ရန် အလုပ်ပေါ်လာလို့ ရှုဟိန်က မနက်စောစောထကာ အဖေနှင့် နှစ်ယောက်တည်း စားသောက်ကာ ရုံးကို ထွက်သွားပြီး အလုပ်ကူပေးနေရသည်။
ရှုနင်က တစ်ယောက်တည်း နိုးလာရစဉ် ရှုဟိန်က အလုပ်ကို ထွက်သွားပြီးလေပြီ။ အဖေ့အလုပ်က အရေးမကြီးရင် နင်နင် တစ်ယောက်တည်းကို အခန်းလွတ်ထဲမှာ ချန်ထားခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူး။
ဒီအချိန်မှာ ရှုနင်က အထီးကျန်ဆန်တယ်ဆိုတဲ့ ခံစားချက်ကြောင့် စိတ်အနေထား သိပ်မကောင်းပေ။
ရှုနင်က သူ့အဖေနှင့်နေ့တိုင်းကပ်လျက်နေခဲ့သည်၊ ရှုဟိန်လည်း ဒီရက်ပိုင်းမှာ အခု ငါ ခံစားသလို ခံစားနေခဲ့ရမှာပဲ...
မင်းက ဘယ်သူ့ကိုမှ သူ့နေရာမှာ မထားဘူးဆိုရင်လည်း သူတို့လည်း ဒီလိုပဲခံစားရလိမ့်မယ်။ ရှုနင် ကသူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုမလှုပ်ရှားနိုင်ပေမယ့် သူက သူ့လက်ချောင်းတွေကိုသာရွေ့နေရင်တော့ပြသနာမရှိပါဘူး။ သူက သူ့ topကို လှောင်ပြောင်ရန် စာတိုတစ်စောင်ကိုပို့ခဲ့သည်။ သူက ငါ့ကို အရမ်းချစ်တယ်၊ ဒီည သူ ထပ်မလုပ်တော့ဘူး၊
ရှုဟိန်က လုပ်ချင်ပေမယ့် လုပ်မရတဲ့အချိန် ဖြစ်နေမယ့် ရှုဟိန်ရဲ့ မျက်နှာကို တွေးနေမိသည်။ အဲ့ဒါ ဘယ်လိုပုံစံမျိုးလဲဆိုတာကို သူ တကယ်မြင်ချင်ခဲ့တယ်။
ရှုဟိန်သည်တည်ငြိမ်လွန်းပြီး ခံနိုင်ရည်ကောင်းသည်၊ ထို့ကြောင့် သူမြင်ချင်လျှင်ပင် အကိုကြီးက သူ့ကိုပြမည်မဟုတ်ပေ။
ညဘက်တွင် ရှုချိန်နှင့် ရှုဟိန် တို့ပြန်မလာတော့ပဲ သူတို့အလုပ်နှင့် တခြားတစ်နေရာကိုသွားခဲ့ကြသည်။ ရှုနင်ဟာ မနက်နေမြင့်မှထထားလို့ ညကို တော်တော်နှင့် အိပ်မပျော်တာကြောင့် အပြေးလေ့ကျင့်ဖို့ ခြံထဲထွက်လာစဉ် ရှုယောင်းနှင့် တိုက်မိခဲ့သည်။
***-***
Chapter (135)_ တညလုံး ေနရာစုံမွ pa pa pa
နင္နင္ ေျပာလိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ရႈဟိန္ ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖင့္ အံ့ၾသသြားသည္။ သူ၏စိတ္သည္လြတ္သြားၿပီး သူ၏စိတ္အာ႐ုံမ်ားကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ျပန္လည္၍ စုစည္းလို႔ မရေတာ့ေခ်။
ရႈနင္က အရင္သတိဝင္လာခဲ့သည္။ သူ႔ကိုယ္ေပၚက ဖိထားသူက ရႈဟိန္ပဲ...ဒါကို သူက အေဖလို႔ ေခၚလိုက္မိသည္။
ေသၿပီ... အခုဆိုရင္ အကိုႀကီးရင္ထဲမွာ ေနဆယ္စင္းေတာင္ ထြက္ေနေလာက္ၿပီ။ သူ ေဒါသထြက္လို႔ ေသေတာ့မယ္ ထင္တယ္။ ငါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ....
ရႈနင္က သူ႔အမွားကို အခ်ိန္မွီဖာေထးဖို႔ကိုယ္ကိုလွည့္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ့္ သူ႔ကိုယ္ထဲက ဝက္အူေခ်ာင္းက ေပ်ာ့က်သြားေလၿပီ။
သူတို႔ႏွစ္ ဦး အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ အတူတကြရွိခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ အခုလို ရႈဟိန္က သူ႔ကိုယ္ထဲမွာ ထည့္ရင္းတန္းလန္း ေပ်ာ့က်သြားတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးကို သူတို႔ပထမဆုံးႀကဳံေတြ႕ဖူးျခင္းျဖစ္သည္။ ရႈနင္ အံ့ၾသသြားသည္။ ရႈဟိန္က သူ႔ကိုယ္ထဲကေန သူ႔အသားေခ်ာင္းကို ဆြဲထုတ္ကာ ထထိုင္သည္ကိုျမင္သည္ႏွင့္ နင္နင္က သူ႔ေျခေထာက္မ်ားကို ဆြဲယူရန္ ကုတင္ေပၚမွဆင္းလိုက္သည္။ ရႈနင္ သည္အလြန္ေၾကာက္လန႔္ကာ ရႈဟိန္၏ခါးကို လက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ရန္အျမန္ လုပ္လိုက္သည္။
" ႐ုတ္တရက္ႀကီးႏိုးလာတဲ့အခါ အျမင္ေတြ ေဝဝါးေနတာက သဘာဝပဲေလ။ အကိုႀကီးကို အေဖလို႔ ထင္မိတာကို စိတ္ဆိုးမေနနဲ႔၊ ၿပီးေတာ့ ညက ကြၽန္ေတာ္က အေဖနဲ႔အတူအိပ္ခဲ့တာေလ... ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား၊ အဲဒါ ကြၽန္ေတာ့္ အမွားမဟုတ္ပါဘူး "
"
မွန္ပါတယ္၊ မင္း အျပစ္မဟုတ္ဘူး။ "
ရႈဟိန္ ၏မ်က္ခုံးမ်ားက နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္းမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီး သူက ရႈနင္ကိုေဒါသမထြက္ခ်င္ေပ။
ရႈနင္က ရႈဟိန္ ရဲ႕စ႐ိုက္ကိုသိတယ္၊ သူက အရာအားလုံးကို ဖြင့္မေျပာပဲ သူ႔ရင္ထဲမွာပဲ ၿမိဳသိပ္ထားကာ သူ႔ကိုယ္သူအၿမဲထိန္းထားလိမ့္မယ္၊
"အကိုႀကီး ေဒါသထြက္ေနတာကို ကြၽန္ေတာ္ သိပါတယ္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ေျပာျပပါ၊ အကိုႀကီး အဲ့ဒီလိုဘဲ ထားလိုက္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ အတြက္လည္း မေကာင္းဘူး"
ေနာက္ဆုံးတြင္ ရႈဟိန္သည့္ ရႈနင္၏ခံစားခ်က္မ်ားကို အလြန္ဂ႐ုစိုက္ခဲ့သည္။
"ဒါက ဘာမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး..."
ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့ဘူးလား။ ဒါေပမယ့္ အကိုႀကီးရဲ႕ဟာက ေပ်ာ့သြားတယ္မဟုတ္လား။ရႈနင္ကို ဘယ္သူထင္လို႔လဲ။ ခုလို လြယ္လြယ္ေျပာလို႔ရမယ္ထင္ေနလား။
"အဲဒါက ခုတေလာ ကြၽန္ေတာ္က အေဖ့ကို အရမ္းကပ္ေနမိတာေနတာေၾကာင့္ မဟုတ္လား။ မနက္ျဖန္ကစၿပီး ကြၽန္ေတာ္ အဲ့လို မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ..ေနာ္... ရၿပီလားဟင္... "
"...... "
"အကိုႀကီးရဲ႕ႏွလုံးသားထဲမွာ တကယ္နစ္နာခံစားေနရတာေတြက ဘယ္ေလာက္ရွိလဲ။ "
"...... "
"အကိုႀကီးက ေဒါသထြက္ရင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲ လ်စ္လ်ဴရႈေတာ့တာပဲ..."
ရႈနင္က ရႈဟိန္ကို ေခ်ာ့ဖို႔ႀကိဳးစားၿပီး သူ႔ေက်ာကိုနမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အကိုႀကီးရဲ႕ လက္ကိုနမ္းလိုက္ၿပီး သူ႔ကိုထိဖို႔ႀကိဳးစားသည္။ ရႈဟိန္သည္ အသက္ 20 ေက်ာ္စ လူငယ္သာျဖစ္ၿပီး ထိုအသက္အ႐ြယ္က ေသြးသားဆူၿဖိဳးေသာအ႐ြယ္ျဖစ္သည္။ သူခ်စ္သည့္ ခ်ာတိတ္ေလးက သူ႔ကို ဟိုထိ ဒီထိ လာလုပ္ေတာ့ သူ႔ကိုယ္က ျပန္လည္ပူျပင္းလာခဲ့သည္။ ရႈနင္က ရႈဟိန္၏ အနားသို႔ကပ္သြားၿပီး နား႐ြက္ကို ေလႏွင့္ မႈတ္ထုတ္လိုက္စဥ္သူ၏ႏွလုံးသားထဲကေန သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
ေနာက္စကၠန႔္ပိုင္းအတြင္းတြင္ မိုးေကာင္းကင္ႀကီးက ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္သြားေတာ့သလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ရႈနင္သည္ ရႈဟိန္ ၏ခႏၶာကိုယ္ေအာက္၌ဖိထားခံရၿပီး သူက မဆုံးႏိုငသည့္ အခ်စ္တိုင္းျပည္ထဲကို တစ္ဖန္ျပန္လည္ေခၚေဆာင္သြားျခင္း ခံလိုက္ရေတာ့သည္။
ရႈဟိန္က အေစာပိုင္းက ေပ်ာ့က်သြားခဲ့သည့္အတြက္ အတိုးႏွင့္ လုပ္ေတာ့သည္ဟု ထင္လိုက္မိသည္။
ပထမ ရႈဟိန္က နင္နင္ရဲ႕ ေျခေထာက္ၾကားထဲ ေနရာယူၿပီး သူ႔ကို အိပ္ယာထက္မွာ အားသြန္ခြန္စိုက္ pa pa pa ေတာ့သည္။ နင္နင္လည္း အကိုႀကီး၏ထက္သန္ျပင္းျပသည့္ ထိုးသြင္းမႈေၾကာင့္ ေမြ႕ယာထက္တြင္ သိမ့္သိမ့္တုန္ၿပီး အကိုႀကီး၏ကိုယ္ကို တင္းေနေအာင္ ျပန္ဖက္ထားမိသည္။
ေတာ္ေသးတယ္..အကိုႀကီးက အရမ္းၾကာၾကာမေခ်ာ့လိုက္ပဲ .. သူ႔ဟာက ျပန္မာလာလို႔... မဟုတ္ရင္ သူ ေတာ့ သြားၿပီ....
ရႈဟိန္က ဆိုးသြမ္းလြန္းသည့္ ဝံပုေလြေပါက္ေလးကို ျပင္းျပမႊတ္သိပ္စြာနမ္းကာ နင္နင္၏အာခံတြင္းထဲတြင္ စိတ္တိုင္းက်ေမႊေနာက္ကာ အကုန္စုပ္ယူနမ္းရႈိက္ေတာ့သည္။ ရႈဟိန္၏လက္အစုံက နင္နင္၏ ရင္ဘတ္ကို ပြတ္သပ္က်ီစယ္က ခ်ယ္ရီသီးေလးကို ညစ္ေခ်သလို ေအာက္ဘက္က အင္အားအျပည့္ႏွင့္ ထိုးသြင္းခ်က္လည္း တခ်က္ေလးပင္ လစ္လပ္မသြားခဲ့ေပ။
"အာ့...အြန္း...ဟင့္..."
နင္နင္က ျပင္းထန္သည့္ လႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္ မေအာင့္ႏိုင္ပဲညည္းသံတို႔ ပြင့္ထြက္လာခဲ့သည္။ ထိုညည္းသံက ရႈဟိန္ကို ႏွင္တံႏွင့္ တို႔သလို ျဖစ္ကာ အရွိန္လည္း တရစပ္ျမန္လာခဲ့သည္။
ေန႔စဥ္ေလ့က်င့္ခန္းမွန္မွန္လုပ္သည့္ အကိုႀကီး၏သက္လုံက ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလြန္းလွသည္။
နင္နင္က အကိုႀကီး၏ခါးတြင္ သူ႔ေျခေထာက္ကို တင္းတင္း ရစ္ပတ္ထားကာ အကိုႀကီး စိတ္ေျပေစသည္အထိ စိတ္တိုင္းက် လုပ္ဖို႔ခြင့္ျပဳထားလိုက္သည္။ သူ ထင္တာက တစ္ခ်ီေလာက္ ေကာင္းေကာင္း ခ်စ္လိုက္ရင္ အကိုႀကီး စိတ္ေျပသြားမယ္ေပါ့...
အကိုႀကီးကို သူ ေလ်ာ့တြက္လြန္းခဲ့မိသည္။
ရႈဟိန္က နင္နင္၏ေပ်ာ့ကြက္ကို သိထားသျဖင့္ နင္နင္ ခံစားလို႔ေကာင္းမည့္ ေနရာကို ေ႐ြးကာ ဆက္တိုက္ ထိုးႏွက္လိုက္သျဖင့္ မၾကာခင္ နင္နင္က ေတာင့္တင္းကာ သူ႔လက္ဖ်ံကို တင္းတင္းဆုပ္ရင္း သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚကို ပန္းထုတ္လိုက္သည္။
နင္နင္၏မ်က္ႏွာက နီျမန္းကာ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားက ရီေဝေဝႏွင့္ ျမဴဆိုင္းေနသလိုပင္။ အခုေလးတင္ ထုတ္လြတ္လိုက္မိသျဖင့္ ႏူတ္ခမ္းေလးက ဟတတျဖစ္ကာ အသက္ကို အလုယက္ရႈေနရသည္။
"အရမ္းျမန္တာပဲ... ခုထိ က်င့္သားမရေသးဘူးလား"
ရႈဟိန္က က်ီစယ္ဟန္ျဖင့္ ႏူတ္ခမ္းေလးကို စုပ္ယူရင္းေမးလိုက္သည္။
"အကိုႀကီးက အဲ့ဒီေနရာကို တမင္ ထိုးေဆာင့္ေနတာကိုး.. "
"ဘယ္ေနရာလဲ.. "
ရႈဟိန္က နင္နင္၏ပန္းေရာင္သမ္းေနသည့္ ကိုယ္ေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာၾကည့္ကာ ထပ္မံထိုးသြင္းလိုက္ရင္း ေမးလိုက္ျပန္သည္။
"အဲ့ေနရာ...အာ့... ဟင့္အင္း... အာ့.. "
ရႈနင္က ေျဖလိုက္ေပမယ့္ ရႈဟိန္၏ဆက္တိုက္ထိုးသြင္းမႈေၾကာင့္ အသံတို႔က ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္းျဖစ္လာ ေတာ့သည္။
ရႈဟိန္က နင္နင္ကို ငုံ႔နမ္းကာ ကိုယ္ေလးကို ေပြ႕ယူလိုက္သည္။ သူတို႔ေအာက္ပိုင္းက ဆက္လက္တြယ္ဆက္ေနဆဲျဖစ္ကာ နင္နင္က ရႈဟိန္၏ေပြ႕ခ်ီသြားျခင္းကို ခံလိုက္ရသျဖင့္ နင္နင္ အလန႔္တၾကားေမးလိုက္သည္။
"အကိုႀကီး..ဘယ္ကို သြားမလို႔လဲ...ဟင့္.. အိပ္...အိပ္ယာထဲမွာပဲ မလုပ္ဘူးလား..."
ရႈဟိန္၏မ်က္လုံးေတြက နက္ေမွာင္ေနၿပီး နင္နင္ကို ငုံ႔ၾကည့္ကာ အက္ရွစြာေျပာလိုက္သည္။
"တျခားေနရာဆိုရင္ ပိုေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာေပါ့..မဟုတ္ဘူးလား... "
"အား..အကိုႀကီး..ျပဳတ္..ျပဳတ္က်လိမ့္မယ္..."
ရႈဟိန္က အိပ္ခန္းအလယ္တြင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ နင္နင္ကို ေပြ႕ခ်ီထားၿပီး ေအာက္ကေန အေပၚကို ပင့္ကာ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ နင္နင္က ေအာက္ကို ျပဳတ္က်မည္စိုးသျဖင့္ လက္အစုံက ရႈဟိန္၏လည္ပင္းကို တြယ္ဖက္ထားစဥ္ ရႈဟိန္က နင္နင္၏တင္ပါးကို လက္အစုံျဖင့္ ပင့္တင္ဆြဲဟကာ သူ႔ အသားေခ်ာင္းကို ေအာက္ကေန မညႇာမတာ ထိုးသြင္းေနသည္။
"အာ့..အင္း..အရမ္း..အရမ္း နက္လြန္းတယ္..ဟင့္... "
သူ႔ကိုယ္အေလးခ်ိန္ေၾကာင့္ ေအာက္ကို ေလွ်ာအက် အကိုႀကီး၏အသားေခ်ာင္းက အေပၚကို ထိုးအေဆာင့္ႏွင့္ ဆုံကာ အသားေခ်ာင္းက အထဲကို ပိုနက္ေအာင္ တိုးဝင္လာသျဖင့္ ရႈနင္က ေအာ္ညည္းကာ ရႈဟိန္၏ပုခုံးတြင္ မ်က္ႏွာအပ္ရင္း ရႈိက္လိုက္သည္။
အကိုႀကီးက ဒီေန႔ အရမ္းကို ထန္ေနပါလား..အေစာက သူ႔ကို စိတ္ဆိုးေအာင္ လုပ္မိလို႔ထင္တယ္...
သူ႔အျပစ္ေၾကာင့္ နင္နင္လည္း ဘာမွမျငင္းရဲပဲ အကိုႀကီး ေက်နပ္သည္အထိ မတ္တပ္အေနထားျဖင့္ ေလထဲ တန္းလန္းေပြ႕ခ်ီခံရတာက pa pa pa ခံေနရသည္။ အခ်က္ 30 ေလာက္ ေဆာင့္ၿပီးေတာ့ ရႈဟိန္လည္း လက္ေညာင္းလာဟန္တူသည္။ သူက နင္နင္ကို ျပတင္းေပါက္နားကို ေခၚလာခဲ့ၿပီး ျပတင္းေပါက္ ေဘာင္ေပၚ တင္လိုက္သည္။
နင္နင္က ျပင္းထန္သည့္ ထိုးသြင္းခ်က္ေၾကာင့္ လူလည္း မူးေဝေဝျဖစ္ခ်င္ေနေလၿပီ။ သူ႔ ေအာက္က အေပါက္ေလးလည္း ျပင္းထန္သည့္ ထိုးသြင္းခ်က္ေၾကာင့္ ထူပူေနၿပီး အသက္ကို အလုယက္ရႈေနရစဥ္ အကိုႀကီး၏လွ်ာက သူ႔အာခံတြင္းထဲကို က်ဴးေက်ာ္လာခဲ့သည္။
"အြန္း..."
နင္နင္၏ေျခေထာက္ေတြကို အေပၚကို ပင့္ေျမႇာက္ခံလိုက္ရကာ သူ႔တြင္းေပါက္ေလးကို ပိုေပၚလာေစသည္။ ၿပီးေတာ့ အကိုႀကီးက သူ႔ကိုယ္ေလးကို သိုင္းဖက္ကာ ျပတင္းေပါက္ေဘာင္မွာ စိတ္တိုင္းက် စက္ေသနတ္ပစ္သလို ေဆာင့္ေတာ့သည္။
နင္နင္က ငိုခ်င္ေပမယ့္ မ်က္ရည္မထြက္ႏိုင္ေအာင္ ခံစားလိုက္ရသည္။ အတြင္းက sweet point ကို ဆက္တိုက္ ထိုးေဆာင့္ေနလို႔ သူ႔ အေခ်ာင္းေလးလည္း ျပန္မာလာခဲ့ျပန္ေလၿပီ။
ဘုရားေရ..အကိုႀကီးက အခုထိ တခါေတာင္ မၿပီးေသးဘူးလား... သူက ဘယ္လိုေတာင္ အားႀကီးတာလဲ...
နင္နင္က အကိုႀကီးရဲ႕ေဒါသကို သြားဆြမိသည့္အတြက္ ေနာင္တရစျပဳလာေလၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒါက အစပဲဆိုတာ သူ မသိခဲ့ေပ။
"နင္... ခ်စ္တယ္..မင္းကို ခ်စ္တယ္..."
"အာ့..အကိုႀကီး.. ကြၽန္ေတာ္လည္း ခ်စ္တယ္...အြန္း..."
"ဟိန္လို႔ေခၚ..."
"ဟိန္...."
ရႈနင္၏ေခၚသံကိုၾကားေတာ့ ရႈဟိန္၏ အင္ဂ်င္စက္က ႏွစ္ဆပိုခုတ္ေတာ့သည္။ ရႈနင္က အခုမွ တကယ္ကို မ်က္ရည္က်လာေတာ့သည္။
ပူထူေနတာပဲ...အရမ္းျမန္လြန္းတယ္...
ရႈဟိန္က ျပတင္းေပါက္ေဘာင္မွာ နင္နင္ကို အနက္ဆုံး ထိုးသြင္းကာ ပထမဆုံး ထုတ္လႊတ္လိုက္သည္။ သူ႔ကိုယ္ထဲကို ပူေႏြးသည့္ အေႏြးစီးေၾကာင္းက ပန္းလာသည့္အခ်ိန္ နင္နင္က ရႈဟိန္၏ပုခုံးေပၚ မ်က္ႏွာအပ္ကာ အံႀကိတ္ေနမိေတာ့သည္။ ဒုတိယထုတ္လႊတ္ၿပီးသြားလို႔ သူလည္း အားေပ်ာ့လို႔ေနေလၿပီ။
အကိုႀကီးက ၿပီးသြားေပမယ့္ သူ႔ကိုယ္ထဲကေန မထုတ္ပဲ ဒီအတိုင္းစိမ္ထားကာ သူ႔ကို ဖက္လ်က္ႏွင့္ အေမာေျဖေနသည္။ နင္နင္လည္း အကိုႀကီးကိုယ္ကို မွီကာ အသက္ကို အလုယက္ရႈေနရသည္။
နတ္ဘုရားဆိုတာ နတ္ဘုရားပါပဲ။ သူတို႔ ခြန္အားနဲ႔ သက္လုံက ေသေလာက္သည္။
အေမာေျပေတာ့ နင္နင္ကိုယ္ထဲက ရႈဟိန္၏အသားေခ်ာင္းက ျပန္မာလာျပန္သည္။ ဒါေၾကာင့္ နင္နင္က လန႔္သြားကာ ေမးလိုက္သည္။
"အကိုႀကီး...ဘယ္..ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ျပန္မာလာတာလဲ..."
"မင္းကို ခ်စ္လို႔ မဝေသးလို႔ ျပန္မာလာတာေလ..."
ရႈဟိန္က နင္နင္၏နား႐ြက္ဖ်ားကို စုပ္ၿပီးေျပာလိုက္သည္။ ေျပာၿပီး နင္နင္၏ကိုယ္ထဲကေန သူ႔အသားေခ်ာင္းကို ထုတ္လိုက္သည္။
ထူထဲသည့္အသားေခ်ာင္း ကြၽတ္သြားလို႔ နင္နင္၏ေအာက္ပိုင္းက ဟာတာတာျဖစ္သြားစဥ္ အကိုႀကီးက သူ႔ကို ျပတင္းေပါက္ ေဘာင္ကေန ေပြ႕ခ်လိုက္ၿပီး ျပတင္းေဘာင္ကို လက္ႏွင့္ ေထာက္ေစၿပီး ေျခအစုံကို ခ်ဲထားေစသည္။ အကိုႀကီးက မတ္တပ္ရပ္လ်က္ အေနထားျဖင့္ သူ႔အေနာက္ကေန ေနရာယူကာ မေစ့ရေသးသည့္ သူ႔အေပါက္ေလးထဲကို အသားေခ်ာင္းကို ကိုင္ကာ ထိုးသြင္းလိုက္သည္။
နင္နင္က ပင့္သက္ရႈိက္လိုက္မိသည္။
"အကိုႀကီး..မၿပီးေသးဘူးလား..."
"ရႈး...အခုမွ စတာ.. ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးႏိုင္မွာလဲ..."
နင္နင္ ငိုခ်င္သြားသည္။ တကယ့္ကို ငိုခ်မိေတာ့မည္။ သူ႔အျပစ္ႏွင့္သူ..အကိုႀကီးကို အေဖနဲ႔မွားလိုက္မိသည့္အတြက္ ေပးဆပ္ရသည္က တကယ္ကို မေသးေပ။
ျပတင္းေပါင္ေဘာင္ကို လက္ႏွင့္ေထာက္ကာ ေတာင့္ခံထားစဥ္ အကိုႀကီး၏ဝက္အူေခ်ာင္းတုတ္တုတ္ႀကီးက သူ႔ကိုယ္ထဲကို တိုးဝင္လာခဲ့သည္။
အကိုႀကီးက သူ႔ခါးေလးကို ဆုပ္ကိုင္ကာ ထိန္းထားၿပီး အေနာက္ကေန ခပ္သြက္သြက္ ေဆာင့္ေတာ့သည္။ အကိုႀကီး၏ ေပါင္ေရွ႕ပိုင္းႏွင့္ သူ႔တင္ပါးေလးတို႔ ေဆာင့္မိကာ အသံခပ္သဲ့သဲ့က အခန္းထဲ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။
"ခါးကို ေကာ့ၿပီး ေနာက္ကို ျပန္ေဆာင့္ေပး..."
ဆက္ဆီက်သည့္ အကိုႀကီး၏အသံက သူ႔နား႐ြက္နားကေန ေပၚလာၿပီး နင္နင္လည္း အလိုေလ်ာက္ပင္ အကိုႀကီး၏ အမိန႔္အတိုင္း ခါးကိုေကာ့ကာ တင္ပါးကို ေနုာက္ျပန္ေဆာင့္ေပးလိုက္ရသည္။ အကိုႀကီး၏အားက ျပင္းလြန္းလို႔ သူ႔ကိုယ္ေလးက ေရွ႕ကို ယိုင္ယိုင္သြားေပမယ့္ အကိုႀကီး၏ သိုင္းဖက္ထားမႈေၾကာင့္ မတ္တပ္အေနထားျဖင့္ pa pa pa ခရီးက ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။
ထိုအေနထားျဖင့္ ေျခေထာက္ေညာင္းေအာင္ ရပ္ေပးရၿပီးေနာက္ အကိုႀကီးက သူ႔ကို ေကာ္ဖီစားပြဲေပၚကို ေခၚသြားကာ တြန္းလွဲလိုက္ျပန္သည္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ႔ေျခေထာက္ေတြကိုအကိုႀကီးက ပုခုံးေပၚထမ္းတင္ကာ သူ႔တြင္းေလးထဲ အသားေခ်ာင္းႀကီး တိုးဝင္သြားသည့္ျမင္ကြင္းကို ငုံ႔ၾကည့္ကာ ရက္စက္စြာ ထိုးသြင္းျခင္းေလ့က်င့္ခန္းကို လုပ္ျပန္ေတာ့သည္။
နင္နင္က ေအာ္ဟစ္ေတာင္းပန္ေပမယ့္အကိုႀကီး၏ သူ႔အသံၾကားရင္ စိတ္ပိုႂကြၿပီး ပိုျမန္လာသျဖင့္ နင္နင္က လည္ေခ်ာင္းေတြ နာက်င္ကုန္သည္အထိ ငိုညည္း႐ုံသာရွိေတာ့သည္။
တစ္ညလုံး အိပ္ယာေပၚမွာ၊ ၾကမ္းျပင္၊ စားပြဲ၊ ဆိုဖာေပၚမွာ အႏွိပ္စက္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ...... နင္နင္ တစ္ေယာက္ တိုက္ပြက်သြားေတာ့သည္။ သူတို႔ကအခန္း၏ ေနရာတိုင္းႏွင့္ မ်က္ႏွာျပင္တိုင္းမွာလုပ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ခါးက က်ိဳးသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ သူ အိပ္ယာမွ မထႏိုင္သည့္အရသာကို မခံစားရတာၾကာၿပီ။
ရႈဟိန္ကအရမ္းရက္စက္တယ္၊ အေဖက ဒါကို သိရဲ႕လား။
ရႈနင္က အိပ္ယာေပၚမွာလွဲေလ်ာင္းရင္း မ်က္ရည္မက်ဘဲ ေတာင့္ခံထားလိုက္သည္။ သူက အိပ္ယာေပၚက ထတာထက္ ဒီအတိုင္း ေက်ာက္ခ်ၿပီး အိပ္ေနရတာကို ပိုႏွစ္သက္တယ္။
ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းတာက ရႈဟိန္က သူ႔ ႏိုင္ငံရပ္ျခားက လုပ္ငန္းကို စီမံတာ အရမ္းေကာင္းလြန္းလွသည္။ အခု အေဖ့လုပ္ငန္းမွာ အခြန္ေဆာင္ရန္ အလုပ္ေပၚလာလို႔ ရႈဟိန္က မနက္ေစာေစာထကာ အေဖႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္တည္း စားေသာက္ကာ ႐ုံးကို ထြက္သြားၿပီး အလုပ္ကူေပးေနရသည္။
ရႈနင္က တစ္ေယာက္တည္း ႏိုးလာရစဥ္ ရႈဟိန္က အလုပ္ကို ထြက္သြားၿပီးေလၿပီ။ အေဖ့အလုပ္က အေရးမႀကီးရင္ နင္နင္ တစ္ေယာက္တည္းကို အခန္းလြတ္ထဲမွာ ခ်န္ထားခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒီအခ်ိန္မွာ ရႈနင္က အထီးက်န္ဆန္တယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ စိတ္အေနထား သိပ္မေကာင္းေပ။
ရႈနင္က သူ႔အေဖႏွင့္ေန႔တိုင္းကပ္လ်က္ေနခဲ့သည္၊ ရႈဟိန္လည္း ဒီရက္ပိုင္းမွာ အခု ငါ ခံစားသလို ခံစားေနခဲ့ရမွာပဲ...
မင္းက ဘယ္သူ႔ကိုမွ သူ႔ေနရာမွာ မထားဘူးဆိုရင္လည္း သူတို႔လည္း ဒီလိုပဲခံစားရလိမ့္မယ္။ ရႈနင္ ကသူ႔ခႏၶာကိုယ္ကိုမလႈပ္ရွားႏိုင္ေပမယ့္ သူက သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြကိုသာေ႐ြ႕ေနရင္ေတာ့ျပသနာမရွိပါဘူး။ သူက သူ႔ topကို ေလွာင္ေျပာင္ရန္ စာတိုတစ္ေစာင္ကိုပို႔ခဲ့သည္။ သူက ငါ့ကို အရမ္းခ်စ္တယ္၊ ဒီည သူ ထပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး၊
ရႈဟိန္က လုပ္ခ်င္ေပမယ့္ လုပ္မရတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ေနမယ့္ ရႈဟိန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေတြးေနမိသည္။ အဲ့ဒါ ဘယ္လိုပုံစံမ်ိဳးလဲဆိုတာကို သူ တကယ္ျမင္ခ်င္ခဲ့တယ္။
ရႈဟိန္သည္တည္ၿငိမ္လြန္းၿပီး ခံႏိုင္ရည္ေကာင္းသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူျမင္ခ်င္လွ်င္ပင္ အကိုႀကီးက သူ႔ကိုျပမည္မဟုတ္ေပ။
ညဘက္တြင္ ရႈခ်ိန္ႏွင့္ ရႈဟိန္ တို႔ျပန္မလာေတာ့ပဲ သူတို႔အလုပ္ႏွင့္ တျခားတစ္ေနရာကိုသြားခဲ့ၾကသည္။ ရႈနင္ဟာ မနက္ေနျမင့္မွထထားလို႔ ညကို ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္တာေၾကာင့္ အေျပးေလ့က်င့္ဖို႔ ၿခံထဲထြက္လာစဥ္ ရႈေယာင္းႏွင့္ တိုက္မိခဲ့သည္။
***-***
YOU ARE READING
ရေခဲတုံးအကိုကြီးကို ဆွဲဆောင်သော ဝံပုလွေညီငယ်လေး
RomanceMyanmar Translator _ May King Start date _ August 12, 2020 End date _ October 25, 2021 (completed)
