Şuan hayatınıza yeni bir insan koyuyorsunuz, ondan ayrıldıktan sonra bir süre kalbinizde onunla yaşayacaksınız, tıpkı benim gibi... Bir otobüs yolculuğunda tanıştık o kadınla... Kahverengi gözleri vardı ve sürekli doluyordu, ağlamasını bekledim anla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir deniz kenarındayım şimdi... Yokluğun her zamankinden biraz daha ağır... Gündüzün rengi geceye eş değer... Sensizlik yavaş yavaş öldürüyor tüm duygularımı... Gittiğin gün bu kadar siyah mıydı? Yoksa sen gittin diye mi tüm renkler anlamını yitirdi bende, bilmiyorum... Ağlamak bir anlam ifadesi değil artık, yokluğuna alışmak zor, taşımak imkansız... Bir gece annemin dizinde anlatılan bir masal mıydın acaba? Saçlarım onun yumuşak elleri altında bir düş müydün? Seni görmüş müydüm? Gözlerimi açtığımda minik bir damla olarak mı gittin benden, sanki bıçak yarası değil de, küçük bir ışık mıydın? Söndün mü şimdi? Cevaplanmamış kaç soru bıraktın arkanda bilmem. Ben, bendeki enkaza bakarım sessizce... Bir deniz kenarındayım şimdi... Seni benden alan dalgalar, ayaklarıma vuruyor usulca... Ben kazandım diyor... Ben kazandım, işte aldım onu senden... O gün bugün mü? Oysa insan denizi sevmez miydi uçsuz bucaksız... Deniz değil miydi seni tüm günahlarınla yavaşça içine çeken... Gittiğin günden beri bekliyorum seni... Yüreğim ağır... Ben hiç bir ölümü bu kadar derin kabullenmemiştim çaresizce... Birazdan yarım kalan hayatıma dönüp tüm görevlerimi yerine getireceğim... Arada bir baş kaldırıp isyan edeceğim... Seni benden alan deniz geri vermeyecek bunu hep bileceğim... Bana sunulan her şeyi sessizce kabullenip, iç geçireceğim... Sana sözüm var biliyorsun yaralarımı kimseye göstermeyecek ve asla derman dilemeyeceğim... Gittiğin gün bıraktım şu kıyıdan kalbimi... Arkandan gelsin yetişsin sana diye... Ben seninle kalbimi de gömdüm bu denize... Bir deniz kenarındayım şimdi... Birazdan karanlık çökecek ve ben her gece olduğu gibi sessizce arkamı dönüp gideceğim ''ait olduğum yere'' oysa ben 'evimi' de gömdüm seninle denize... Sessizce sofra kuracağım aileme, herkes yemeğini yerken gülümseyerek eşlik edeceğim onlara, sonrasını biliyorsun işte... Gece yarısı mutlaka gökyüzünü seyredeceğim, bileceğim beni izleyeceksin orada sessizce gözlerinle... Artık sessizce anlaşmanın verdiği hazla kısa bir an gözlerimi kapatacağım, derin bir nefes çekeceğim ciğerlerime... İkimizin yerine... Hiç kimse bilmeyecek gözlerimin nedensizce boşluğa dalışının sebebini... Biliyorum bu deniz hiç bir zaman seni geri vermeyecek bana olsun... Ben yaşayacağım ve hep maviyi yazacağım... Yeter ki sen de orada beni beklemekten sakın vazgeçme...
