Kelimelerin sihri vardı.
ömrüm boyunduruğunca
buna inandım.
Sihirli değnek falan hikaye
gözün değdi mi gözlerime
ağzımdan fışkırırdı
efkarın sırrı
Nerde olsam
sen konuşsan
her keresinde
kulağıma üflerdi efkar
senle gelen sihri
Bazen sen, derdi sadece
bu sihir
Bazen saçlarını dizerdi kelimelere
Bazen sen çıkardın şapkadan
tavşanlar kıskanırdı seni
yakarlardı kül korusunda
ak pak tüylerini.
Acı tavşanlara
sihrini kıskanmaya
yetecek
kelimelere dahi
sahip değillerdi.
