Yeryüzüne nöbet
tutmaya gelmedim.
Aklımın nöbetini
kalbimin
zikrimin
fikrimin
belki de her şey
avuç dolusu
çiçeğin kokusuna
kanmak gibiydi
kokusuz çiçeklerin
Nerede ağlayan birini görsem
aklımın
fikrimin
kalbimin
zikrimin
nöbetini tutmak
daha ağır geldi
belki de zaruret
benim
kendimi
yoksun eylediğim
nöbetimde
gizliydi
nerde bir acı tutsa beni
daha zor oldu nöbet tutmak
geceleri ağlamak
ağzımı tutmak
gözlerimi prangalamak
salt bir yoklukla
varlığımı tokuşturmak
Ben nazenin bir çiçek değilim.
ben bu dünyaya
nöbet tutmaya
gelmedim.
