Sevgili Günlük~ Ben Han Jisung. Doğduğumdan beri Kore'nin Seul şehrinde ailem ile birlikte yaşıyorum.
Ailemle ilgili tek düşüncem ise beni kullandıkları.Tek düşündükleri sadece kendi çıkarlarıydı...
15 yaşımdayken ailem beni para kazanmam için zorla okuldan aldırdı.Ertesi gün ise ailemin yeni açtığı çiçekçide çalışmaya başladım.
Yarın 18. yaş günüm ve ben çalışmak zorundayım.Her zamanki gibi... ~ Yeni aldığım günlüğümün ilk sayfasını özenle doldurduktan sonra kapağını kapatıp yatağımın üstünde beni bekleyen felixe doğru döndüm.
"İyi geldi değil mi?"
"Sanırım bu günlük tutma işini sevdim."
Felix sürekli hoşlandığı çocukla mesajlaşıyor yada onu sosyal medyadan stalklıyordu.
"Ne zaman changbine açılacaksın artık ben bıktım."
"Kolaysa sen açıl."
"Tamam ver."
"Ne veriyim?"
1 dakikalık sessiz bir bakışmadan sonra köfteyi çaktım.
"Felix burayı terket."
"Tamam be gidiyom.Yarın görüşürüz."
"Kesin görüşürüz hadi git."
Felix gittikten sonra yatağıma uzanıp tavanı seyretmeye başladım.O kadar yorulmuştum ki gözlerimin kapandığını farkedemedim... ~ Ertesi Gün Sabahın erken saatinde uyanıp hızlıca kahvaltımı yaptıktan sonra hemen evimizin yanında olan dükkanımıza gittim.
Çok fazla yağmur yağıyordu ve hava aşırı soğuktu...
Kepenkleri açmaya çalışırken bir motorun hemen dükkanımızın önünde park ettiğini farkettim.
Motordan inen adam benden uzundu ve üstündeki kıyafetler simsiyahtı kaskı da öyle...
Kaskını çıkartırken onu istemeden süzmüştüm.Gece siyahı saçları vardı.Birden bana doğru yaklaşmaya başladığında gözlerimi kaçırdım.
"Dükkana girecek misin yoksa burda böyle dikilicek misin?"
Aniden konuştuğunda irkilsemde sesi çok güzeldi...
