Unexpected Love[UNDER MINOR REVISION]

-20

[A/N: haha. Sabi ko hanggang 20 Lang to. Pero mukhang sosobra. Haha. Anyway. Salamat sa 700+ reads.]

---

[Sythe's POV]

Finally. Kami na si Liezle.

Matagal ko ring hinintay tong pagkakataon na to.

Habang nagkaklase Kami, di ko maiwasang Di ngumiti. Haha. Ang bakla ko naman.

Natapos na ang klase namin. Hapon wala ng Pasok.

Inaya ko si Liezle na Lumabas muna.

Habang naglalakad Kami, may nadaanan kaming tindahan ng TV.

May nagflash na balita.

"We're looking for the lost Princess named..."

Hindi ko narinig ang pangalan dahil mukhang nataranta si Liezle na hinila ako.

Pero Hindi ako pwedeng magkamali, kamuka niya Yung BAbae sa TV.

"Liezle-"

"Hindi Ako Yun." Sambit niya.

"Tara na Lang." Tapos hinila niya ako paalis.

Hindi na ako nakapagsalita.

Nagpunta Kami sa isang restaurant.

Tahimik Dito.

Naupo na Kami. Pero halatang kinakabahan parin siya.

Hinawakan ko ang kamay niya.

"Liezle, okay Lang sakin Kahit sino ka pa. Kahit hindi mo masabi sakin Ngayon. Kahit monster ka pa. Mahal Kita."

Yan ang Sinabi ko sakanya na nakapagpangiti sakanya.

"Thank you Sythe."

Dumating na Yung orders namin.

Kumain Kami ng Masaya.

Pagkatapos naming Kumain. Ihahatid ko na si Liezle sakanila.

Naman. Obligasyon ko siya eh. Hahaha.

Nung nandoon na Kami sa bahay niya.

Bukas ang ilaw. Nakakapag taka. Mag isa niya rito diba?

"Sythe, Mahal Kita. Kahit Ano pa ang mangyari, Mahal Kita."

Tapos pumasok na siya sa loob.

HinDi ko man Lang nasabi na Mahal na maHal ko siya.

[Liezle's POV]

It was a very unforgettable day.

We are now official. But I guess the happiness won't last long.

I went inside my home. I saw the lights were on.

And I think I'm guessing it right.

When I entered the door.

I saw my Mom and Dad. But surprisingly, without their Crowns.

Yes, you heard it right. Crowns. And I'm the lost princess...

--

[A/N: Konti nalang. Matatapos ko na to. Wheee. Haha. ]