yalnızlığın ezgisi

bölüm 1

Bir karar verdim ve yeni bir kurgu yazacağım. Kurgu diyorum ama yaşanmış bir hikayedir. Bunun bilincinde olup okuyun olur mu? Yorumlarınızı bekliyorum iyi okumalar!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Nasılsınız Ezgi hanım?"

Ezgi koltuğa genişçe oturmuş karşısındaki boş duvarı izlerken doktorun sesini duydu. Yaklaşık 10 dakikadır konuşuyor, Ezgi'den cevap almak istiyordu. Ezgi'nin bakışları hala duvardayken doktora cevap verdi

"Saçma sapan sorular sorma doktor"

Doktor bey derin bir nefes aldı. Hastasının ne kadar kötü bir durumda olduğunun farkındaydı, onu konuşturmak için tekrar şansını denedi

" peki sorumu değiştiriyorum o halde, neden intihar ettiniz Ezgi hanım?"

Güldü Ezgi neşeden yoksun bir gülüştü bu, beş metre öteden bile bunu anlayabilirdiniz. Doktor bey'de bunu farketmişti.

" öbür tarafı merak ettim. Cennet gerçekten var mı merak etmiyor musun doktor? "

Ezgi hafif dalgayla konuşmuştu. Hayır bu cümle başlı başına alaydı zaten. Doktor Ezgi'nin cevabına kaşlarını kaldırmış bir soru daha sormuştu

"Neden cehennem değilde cenneti merak ediyorsun?"

Ezginin alaylı ifadesi yüzünden silinmiş gözleri hafif kısılmıştı

"Cehennemi bu dünyada bana fazlasıyla yaşattılar doktor,iliklerime kadar hissettim.."

Doktor derin bir nefes aldı. İşinin zor olduğunu anlamıştı. Karşısında tükenmiş bir kız oturuyordu. Onu bu hale ne getirdi diye düşündü  bir erkek? Aile içi problemler mi ? Soruları kafasından atıp hastasına yöneltti tüm ilgisini.

"Senden çocukluğundan bugüne kadar hatırladığın her şeyi bana anlatmanı istiyorum. Böylelikle seni daha iyi anlayacağım, seni daha iyi tanıyacağım."

Ezgi gözlerini duvardan asla ayırmıyordu. Karşısındakini umursuyor olduğu pek söylenemezdi.

"Çok fazla şey hatırlıyorum doktor, hangisinden başlayacağımı bilemem ben, zaten anlatmayada pek alışık değilim."

Doktor bıkkın bir nefes verdi bu sefer. Bir şeyler yapması gerekiyordu. Ama ne? Onu ne konuştururdu henüz bilmiyordu.

" bak Ezgi buraya ne halde geldiğini biliyorum intihar ettikten sonra doktorun seni ikna edip buraya yöneltti, sen ona inandın veya inanmak istedin bilmiyorum. Demek istediğim senin hala umudun var eğer olmasaydı bugün burada olmazdın, sana yardımcı olmam için yaşadığın herşeyi öğrenmem gerekiyor, en küçük halinden hatırladığın güzel veya kötü anılarını bana anlatmanı istiyorum. Ben sana yardım etmek istiyorum."

Ezgi onu umursamadan bir soru sordu

"Kaç yaşındasın doktor?"

Doktor afallasada cevap verdi

" 29 "

Ezgi kafasını salladı. doktor derin bir nefes aldı. Bu böyle olmayacak dedi içinden, seansı boşa geçirmek istemiyordu bugün

"Bir kaç soru soracağım sana yardımcı olmak için"

"Sor doktor, ne bilmek istiyorsan onu sor"

Doktor gülümsedi. Kapıyı aralamıştı sonunda Ezgi. Bu ikinci görüşmeleriydi ve Ezgi ile en uzun konuşmalarını bugün gerçekleştirmişlerdi.

"Annen ve babandan başlayalım, onlar nasıl insanlardı, sana nasıl davranırlardı?"

Ezginin yüzü acıyla kasıldı. Bir şeyler olduğunu anladı doktor. Ezgi yüzünü hemen toparlayıp olabildiğince ifadesiz göründü. Doktor şaşkınlıkla bakmaya başladı. Henüz mesleğine yeni başlamıştı. Şimdiye kadar bu kadar profosyonel duygusunu gizleyebilen birini görmemişti. Ezgi konuşmaya başladığında doktor dikkatini ona verdi