Κεφάλαιο 1

216 25 10
                                    

- Αααα!

Άκουσα μια διαπεραστική στριγγλιά που με έκανε να πεταχτώ από το κρεβάτι μου.

- Μαμά?, φώναξα βγαίνοντας έξω από το δωμάτιό μου. Η πόρτα του απέναντι δωματίου ήταν ορθάνοιχτη και το μόνο που μπορούσα να διακρίνω ήταν οι πλάτες των γονιών μου.

- Τι έγινε?, ρώτησα, κάνοντάς τους να γυρίσουν προς το μέρος μου. Το πρόσωπο του πατέρα μου φαινόταν συντετριμμένο ενώ το πρόσωπο της μητέρας μου ήταν κατάχλωμο (ή τουλάχιστον πιο χλωμό από ότι συνήθως). Ρίχνωντας μία καλύτερη ματιά στον χώρο διέκρινα γυαλιά στο πάτωμα.

- Τι έγινε?, ξαναρώτησα πιο επίμονα αυτήν τη φορά, νιώθοντας να χάνω την ψυχραιμία μου.

- Ήρθαν και σε εμάς-, απάντησε η μαμά μου, αλλά η φωνή της έσπασε και άρχισαν να τρέχουν δάκρυα στο πρόσωπό της.

- Ποιοι ήρθαν και σε εμάς? Δεν καταλαβαίνω!, είπα πανικόβλητη.

- Η μητέρα σου εννοεί, πήρε το λόγο ο πατέρας μου, πως μας έκλεψαν το μήλο.

      Τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα και ένιωσα να στερεύει όλο το οξυγόνο από τα πνευμόνια μου. Τους έσπρωξα, περνώντας ανάμεσά τους, και αντίκρισα στη θέση του γυάλινου θόλου κομματιασμένα γυαλιά στο πάτωμα, ενώ το όμορφο, κόκκινο μήλο δεν ήταν πουθενά.

- Δεν μπορεί!, μουρμούρισα. Δεν είναι δυνατόν! Τι θα κάνουμε τώρα?, ρώτησα στρεφόμενη προς τους γονείς μου.

- Εσύ θα ετοιμαστείς για το σχολείο, είπε ο πατέρας μου πιάνοντας καθυσηχαστικά τον ώμο μου.

- Και εμείς θα ενημερώσουμε τις αρχές, πρόσθεσε η μαμά και κατένευσα.

        Γύρισα στο δωμάτιο μου και έψαξα την ντουλάπα μου για να βρω τι θα φορέσω. Συνήθως διάλεγα τα ρούχα μου ανάλογα με τον καιρό ή τη διάθεσή μου. Σήμερα αποφάσισα να τα διαλέξω σύμφωνα με τη διάθεσή μου. Γλίστρησα βιαστικά μέσα στο μπλε τζιν μου και σε μια λευκή μπλούζα, και τέλος φόρεσα μια σχετικά μακριά γκρι ζακέτα, πιάνοντας τα μακριά μαύρα μαλλιά μου σε έναν ψηλό κότσο. Πήρα την τσάντα μου και κατέβηκα βιαστικά τις σκάλες για να πάω στην κουζίνα, όπου βρήκα τη μαμά μου.

- Φεύγω, είπα και κατευθύνθηκα στην εξώπορτα.

- Περίμενε, είπε εκείνη κυνηγώντας με με μια κούπα γάλα στο χέρι. Πρέπει να φας κάτι.

Γύρισα να την κοιτάξω.

- Όχι μαμά. Δεν έχω όρεξη. Σε παρακαλώ, αν έχουμε εξελίξεις πάρε με στο κινητό.

Τα Τέσσερα Κειμήλια : Το ΓοβάκιTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang