𝐔𝐧𝐝𝐞𝐫𝐬𝐭𝐚𝐧𝐝 ¦ 𝐇𝐲𝐮𝐧𝐢𝐧

Special 12

Kafesindeki güvercini çıkarıp yavaş yavaş kafasını okşarken konuşmaya başladım

"Bugün de ona uç tamam mı minik güvercin. Uzun uzun bak ona. Senin bakmanla bende göreceğim onu çünü.
Ona, onu çok sevdiğimi hissettir. Seni benim yolladığımı hissettir. Ne kadar özlediğimi hissettir. Uç. Ona uç minik güvercin."

Gözlerimden akan bir damla yaşla birlikte kafasını okşadığım minik güvercini bıraktım.

Bu yaptığım yasaktı. Yanlış birşey yapıyordum. Aşağıdaki biriyle iletişime geçmeye çalışmak yasaktı ama umurumda değildi. Buraya geleli 3 yıl olmuştu ve şu kısa hayatımda yaptığım kötülüklerin cezasını tek tek çekmiştim. Bunun dışında her gün Hyunjin'i özlüyordum. Ama bazen düşünüyorum. Eğer Hyunjin bana beni sevdiğini söylemiş olsaydı bile benim sonum bu olacaktı. Ben ve benim gibilerin sonu budur. Hani o herkesin ağzındaki bataklığa düştüm sözleri falan vardır ya. Biz gerçekten bir bataklığa düşüyoruz. Ama bizim bataklığımızda kurtuluş gibi birşey mümkün değil. Uzatılan halatlar kopuyor bizde. Kurtaramıyor bizi. Gerçekten yavaş yavaş batıyoruz. Bende onlardan biri olarak ne olursa olsun bu sonu yaşayacaktım. Biliyordum bunu.

Buraya gelmemin tek kötü yanı Hyunjin. Onu o kadar seviyorum ki bazen ölü olmama rağmen kalbim sıkışıyor. Hyunjin her mezarıma geldiğinde gizlice aşağıya iniyorum. Karşısına oturup dinliyorum onu. O kadar güzel ki o. Unutamıyorum...

Aslında buraya gelirken insanlar yaşamlarından kimseyi hatırlamazlar, özlemezler yada herhangi bir duygu beslemezler ama ben farklıyım biraz. Ben Hyunjin'i hatırlıyorum. Herşeyi ile hatırlıyorum onu. İyiki hatırlıyorum ama. İyiki görmüş tanımışım onu. Sonum umurumda değil. Onu çok seviyorum.
Onu özlüyorum.

Ben onu özlüyorum, o beni özlüyor. Ona gelen herkesi reddediyor, mutlu olamıyor, onu seviyorum, kalbim acıyor, beni seviyor, biliyorum.

Güvercinler yolluyorum bembeyaz, uzun uzun bakıyor, gözünden yaş geliyor. Onu izliyorum, beni göremiyor.

Seviyorum, seviyor, anlatıyor, dinliyorum.

Onu çok seviyorum.

bu bolumu atmayi unutmusuum😭😭