Hayat Niye Böyle!!

Yazın Son Haftası

Evet yeni bir gün daha başlamıştı. Nasıl başladığını ve devam ettiğini siz de benim kadar iyi biliyorsunuz. Neyse kahvaltıya gittim ve yemem gereken ne varsa yedim. Ardından odama arkadaşlarımı,annem her ne kadar kızsa da bilgisayar oyunu oynamak için eve çağıracaktım ki,takvim dikkatimi çekti. Ne göreyim yazın son haftasına girmiş bulunuyorduk ve birkaç kere sahile gitmekten başka zamanımızı hep evde bilgisayar oyunu oynayarak geçirdiğimizi fark ettim. Ama yine de annemin haklı olduğu kadar bende haklıydım,sonuçta teknoloji devrimindeyiz yani annem bunu fark etmemişte olabilir. Çünkü hala tuşlu telefon kullanmakta ısrar ediyor ve telefonun aramak için olduğunu söyleyip kendini savunuyor. Her neyse ben böyle düşüncelere dalmıştım ki telefon zilim beni uyandırdı. Ama kimin aradığı belli değildi,valla ben bunları umursamıyorum,bu yüzden direk telefonu açtım. Sonradan açmakta hata ettim diye düşündüm. Çünkü telefonda her kim varsa gıkı çıkmıyordu. Tam telefonu kapatıyordum ki bir ses gelmeye başladı,sanki bir su sesiydi,merakımdan telefonu açık tuttum ve bu ses bir süre böyle devam etti ardından bir silah sesiyle irkildim. Sonradan bir adam konuştu galiba beni başka biriyle karıştırmıştı herhalde. Çünkü nerede olduğunu söyledi ve eğer gelmezsem kızımı öldürecekmiş,ama ben daha 16 yaşındayım ne kızı. Ayrıca üç gün içinde 100.000 TL de getirmeliymişim yoksa vermezmiş. İşte o zaman daha da meraklandım sanki aksiyon filmindeydim,polisi arayamazdım da sonuçta bir hayat tehlikedeydi,tabi söylediği yerde buraya yakın olunca arkadaşlarımı arayıp parkta buluşmamızı söyledim. Birkaç dakika sonra bütün ekip parkta buluştuk ben de olan biten ne varsa anlattım. Valla bizim ekipte yok yoktur bir inek olsun bir milli sporcu olsun herşey vardı bu yüzden aklımızı başımıza toplayıp ekibin teknoloji dehası Kemal'i çağırdım oda bütün bilgeliğiyle ne yapabiliriz herşeyi anlattı. Ardından oy birliğiyle ne yapılması gerektiğine karar verdik ve bisikletlerimizi alıp yola koyulduk. Kısa süre içinde istediğimiz yere vardık. Ama sessiz olmalıydık en azından filmlerde hep bir lider oluyor ve bütün çeteye sessiz olmasını söylüyor. Ben de öyle yaptım. Tabi sessiz olmadılar bende buyüzden onların ayaklarına bastım ama bu onları susturmak yerine daha çok bağırmasına neden oldu. O sırada oradaki ağaçtan biri çıktı daha yakından bakmak için çıktığı ağaca doğru arkadaşlarımı toplayıp yavaşça yürümeye başladım sonra bunun bir ağaç değil bir sığınak olduğunu fark ettik. Bana burası çok tanıdık gelmişti açıkçası. Ardından ayağıma birşey yapıştığını fark ettim. Ayağımın altından alıp inceledim,üstündeki çamurları sildikten sonra bile okunabilir hale gelmemişti. Tam okuyacaktım ki sığınağın kapısı açılmaya başladı biz de hemen saklandık. İçinden gri saçlı somurtkan kaba saba bir adam çıktı ve elinde bir silah vardı. Muhtemelen dikkatsizdide, çünkü kapıyı aralıklı bıraktı. Her niye o masum kızı yakaladılarsa da telefondaki konuşmadan onların iki kişi olduğunu biliyorduk buyüzden bir kaçımız içeri girdik,diğerleride dışarıda gözcülük yapmak için kaldı. Neyse biz bu sırada kızı aramaya koyulduk ama kızdan başka herşey vardı sanki,en çokta silahlar. Tabi bizde bulamayınca işletmişlerdir diye gitmeye karar verdik ama kapıdan çıktığımızda ne adamlar ne de gözcüler vardı en önemlisi çetenin GPS'i de yoktu yani kaybolmuştuk!