English tea please

6. ziekenhuis

Ik word wakker van het gepraat van mensen, doktoren. langzaam open ik mijn ogen en kijk om me heen, waar ben ik, hoe kom ik hier? een dokter loopt naar me toe en hij zegt iets tegen zijn assitente. "weet je hoe je hier gekomen bent, Sanne?" "nee meneer, ik weet niks meer..."zeg ik traag. "je bent in elkaar geslagen gisteren middag, een aardige Engelse jongeman heeft de polititie gebeld." zegt hij er langzaam acheraan. "thomas.." zeg ik zacht "thomas..thomas! waar is hij" ik ga rechtop zitten zodat ik recht in de wachtkamer kan kijken. "daar is ie! mag hij hierheen komen?" "trek je dat?" vraagt de assitente ongerust. "tuurlijk!" ik begin meteen enthousiast te worden en de dokter en de assistente lopen de kamer uit. de dokter weknt Thomas dat hij naar binnen mag. "hey, how are you?" vraagt hij als hij op de rand van het bed gaat zitten. "i'm doing great, thanks for staying with me.. have you been here all night?"

"yeah"

"really?! why?"

"because.." hij stopt midden in de zin en ik zie hem twijfelen, dan zegt hij zacht "because.. i like you, in like the love like way" ik bloos als een gek en lach, ik ben blij dat te horen, niet alleen omdat ik hier lig, maar ook omdat ik hem ook op die manier leuk vind. "i love like you too" zeg ik. ik pak zijn hand en hij kijkt me aan, dan pakt hij vastberanden mijne stevig vast. hij vertelt wat er is gebeurt toen de politie kwam. ik was buiten bewustzijn en ik lag zelfs 4 uur in coma. gelukkig niet zo lang dat ik niets meer weet, maar er zitwel een gat in mijn herinnering over die avond. na een tijdje loopt de dokter binnen, nog steeds houd Thomas mijn hand vast, de dokter lacht en zegt dat het eten lekker smaakt. ik neem een grote hap, ik heb sinds gisteren ochtend niks gegeten. het is inmiddels 4 uur 's middags en heb dus ee heledag niets gegeten, vet ongezond, word je wel slank van. ik bied Thomas een hap aan maar hij wijst het af. "i had dinner, i bought some in the cafeteria." ik eet langzaam om te genieten van de smaak, de dokter had gelijk, het smaakt heerlijk. de minuten strijken voorbij, uren. het is inmiddels 9 uur 's avonds en de zuster komt mijn bord ophalen en zeggen dat Thomas naar huis moet. "maar, normaal zou mijn moeder mogen blijven, maar mijn moeder...tja die is er nooit voor me zelfs nu niet, zou hij in haar plaats mogen blijven? hij is belangrijk voor me" Thomas kijkt mij vragend aan en ik vertaal snel alles wat ik heb gezegt. "nou doe dan maar, daar staat een bed en als het morgen nog steeds zo goed gaat als nu mag je morgen al naar huis." alweer vertaal ik alles in het Engels en Thomas lacht. na een uur begin ik moe te worden Thomas ligt nu bij mij op de deken terwijl ik warm eronder lig, het lijkt alsof we elkaar al jaren kennen. ik gaap en val in slaap, mijn hoofd leg ik op Thomas' schouder en de wereld lijkt even stil de staan. ik hoor een tijdje daarna Thomas gapen en hij laat zijn hoofd rusten op de mijne.

de volgende ochtend komt de zuster binnen met ontbijt, Thomas loopt achter haar. "hi"ik glimlach en het ontbijt word op mij schoot gezet. "thanks" de zuster loopt naar me toe en legt mijn schone kleding naast mijn bed. "i will talk English" zegt de zuster met een heel Hollands accent. "we come back about an hour, then we'll have a talk about how you feel and we'll let you do a test, if you complete them good, you can go home at 11" ik lach en Thomas loopt naar me toe en knuffelt me. "i told you it was gonna be okay" de zuster loopt weg en ik wenkt Thomas dat ik me ga omkleden, hij loopt naar me toen en geeft me een kus op mijn wang "okay, and i gotta ask you something" zegt hij, dan loopt hij weg en hij verdwijnt uit de wachtkamer. ik sluit de deur en de gordijntjes voor het raam. snel kleed ik me om en pak al mijn spullen in. het is iets over 11 en de zuster is al geweest met de test, ik mag naar huis. ik pak mijn tas met spullen op en loop de ruimte uit nadat ik de gordijntjes heb opengedaan.

ik kijk even rond en Thomas is nergens te vinden, da duikt hij achter mij op met een hand achter zijn rug. hij pakt mijn hand en zegt "dear Sanne, You're sweet, funny, cute, beautiful, smart etc. but i want to be more than friends" hij haalt zijn hand achter zijn rug vandaan en ik zie een prachtige roos in zijn hand. "do you wanna be my girlfriend?" vraagt hij daarna. "ofcourse" ik pak de roos van hem aan en omhels hem, van ergens achterin de gang klinkt geklap en Thomas en ik lopen lachend de gang uit, hand in hand. bij de receptie melden we mij af en lopen dan het ziekenhuis uit, waarna hij me achterop de fiets naar mijn huis rijd.