zaaf ~cercel~

B2

Özgür - "Ceren... Uyanır mısın?"

Beni duymuyordu. Biraz daha seslendikten sonra birisi gelip sandalyesine çarptı ve Ceren uyandı. Biraz onun arkasından baktıktan sonra bana geri döndü. Zaten çok rahat, umursamaz bir kız. Bu olayı da haliyle siklememişti.  Biraz yüzüme baktı. Ben utanınca başımı başka yere çevirdim. O sırıtarak bana bakıyordu.

Ceren - "Bugün sendeyim."

Özgür - "Evet, bendeyiz."

Ceren - "Babanın işi varmış, belki onlar gelmeden bir şeyler yaparız. Ne dersin?"

Ne mi derim!? Tabii ki evet, böyle soru mu olur. Seninle ölüme bile giderim ben.

Özgür - "Arabaya gel."

Yürümeye başladım, arabam çok uzakta değildi. Ona dönüp baktığımda beni izliyordu. Ben de geri dönüp kolundan çekiştirmeye başladım. Aabaya binip sürmeye başladım, eve yaklaşmıştık.

Ceren - "Ooo Özgür Bey hızlı çıktı?"

Özgür - "Sadece sana özel.

Ceren - "Vaaayy! O zaman bugün ben de sadece sana özel şeyler yaparım?"

Uhh, ne?

Özgür - "Beni heyecanlandırıyorsun."

Ceren - "Ahahah biliyorum."

Eve gelip arabadan indik. Ceren hırkasını çıkarıp bir film açtı, ben de üstümü değiştirdim. Aşağıya indiğimde Ceren çoktan izlemeye başlamıştı. Ben de yanına oturup izlemeye başladım. Ama baktığımda uygunsuz bir filmdi, hatta baya baya uygunsuzdu. Filmi kapatmaya çalıştım ama Ceren izin vermedi. Ne yapmaya çalıştığını iyi biliyordum. Ama şu an mı onu bilmiyorum.