Unutulmuş Prenses

28 3 74
                                    

Zihnimin İçinde

Albert : YİN?! O MU?! NASIL YANİ EMİLY'NİN ZİHNİNDE Mİ?

Antoine: Hiç mi anlamadın? Bir de Emily'nin zihnine girdin,onun arkasından takip eden karanlığı görmedin mi? Emily şuanda Yin tarafından kontrol ediliyor olmalı.

Albert titremeye başladı

Albert: Ama Yin neden Emily'nin içinde?

Antoine: Bunu ben de bilmiyorum, Yin'in ne düşündüğünü ben bile anlamıyorum.

Antoine "gerçekten neden?" Diye düşündü.Yin Emily'e hiç ilgi göstermedi şimdiyse Emily'nin kristalinin ve zihninin içindeydi.

Albert: OLAMAZ EMİLY'E MANYAK BİR RUH MUSALLAT OLMUŞ!

Antoine:...

Antoine Albert'a yaklaşıp tokat atar.

Antoine:BU DURUMDA BİLE BÖYLE Mİ DAVRANİYORSUN?!

Albert:Bu...acıttı...

Antoine kristale sıkışmış olan Emily'e bakıyordu...sessizce hareket eden zincir seslerini duydu ve olduğu yerden hemen kenara kaçındı.

Bunu yapmasaydı Albert'ın dikenli zincir topu yüzünden ezilmiş olacaktı,zincir topun dikenleri yerde çatlaklar ve çizikler oluşturmuştu.

Albert'ın sıcak gülümser yüzü birden delirmiş bir hâl aldı ve kafasını yan eğerek Antoine'ye bakmaya devam etti.

Albert: Hadi Antoine~ sadece sana bir kere vurmama izin ver~ çünkü şuanda Yin'e vuramıyorum~

Antoine: Seninle uğraşacak kadar boş vaktim yok.

Albert: O zaman buraya neden geldin?

Antoine bıkkın bir şekilde konuşmaya başlar.

Antoine: Yin olayını haber vermek içindi ve saniyeler içinde beni pişman ettin...ciddiyim.

Albert : Çok kabasın~ Ben sadece Emily için endişeleniyorum.

Antoine : Çocuk gibi davranmayı bırak!

Albert: Bunun çocuklukla alakası ne?!

Antoine Albert'ın ayaklarından tutup kristal mağaranın dışına doğru sürüklemeye başlar.Albert yere tutunmaya çalışıp Emily'nin kristaline doğru bağırır,Emily'e seslenmeye çalışıyordu.

Albert : ARKADAŞİM! ENDİŞELENME! ALBERT GERİ GELECEEEEEEK!!!YİN GİBİ BİR KATİLİ SENİNLE BIRAKMAYACAĞIM!

Antoine aniden durup Albert'a baktı

Antoine: Yin? Katil? Sen...ne biliyorsun?

Albert sadece gülümser

Albert: Heh~ benim bilmediğim şey yok.

***

O sırada Emily hapis kaldığı rüyadan çıkmaya çalışıyor...

Kendi zihnimde sıkışıp kaldım,çok ürkütücü...huh? Kafamı biraz kaldırdığımda karşımda bir yazı oluştu

[Yeni Hikaye Oluştu : Karanlıktan Aydınlığa?]

GÜZEL! Demek buradan kaçacağım!

1 saat sonra

Ka...kaçamadım...

Odamda dolanıp duruyorum bunun sebebi zihnimde oluşan James,Chris ve babam yüzünden sürekli engelleniyor olmam! Koridora adım bile atamadım! 1 saattir bu haldeyim...peki rüyada bir saat gerçek hayatta ne kadar sürer..neyse dur kafamı bulandırmayacağım! Odada farklı olan tek şey aynada olan yansımam,onun dışında benim bildiğim odam gibi.

When I Was About To Lose The Author Gave Me A Second Chance (Türkçe)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin