Sakuna sa bawat Saknong

Minsa'y May Isang Dalaga

May kilala akong dalaga, buhok niya ay mahaba

Sobrang ganda niya at mahal ng madla

Siya ay nakatira sa bahay nila sa Maynila

Kasama ang kanyang inang baldado’t mahina

Nakagapos ang kamay nitong ating dalaga

Mula sa responsibilidad na alagaan kanyang ina

Gusto niyang lumaya sa buhay nilang pambihira

Lalo na sa kanyang inang pinapapak ng leukemia

Napagpasiyahan niyang umalis at iwan ang ina

Kahit ito’y dumaraing na at sa sakit napapaluha

Walang narinig ang dalaga’t patulo’y siya’y gumala

At  isang lalaking mayaman ang kaniyang nakilala

Nabighani ang lalake sa alindog nitong dalaga

Lalo na sa mahaba nitong buhok na kinaiinggitan ng madla

Hinikayat ng lalake na sila’y magsama na

At isama sa buhay na siguradong malayo sa mga dukha

Umuwi ang dalaga at mga damit ay kinuha

Nagpaalam na rin siya sa natutulog niyang ina

Nakakita siya ng kape sa lamesa kusina

Hinigop ang kapeng, matamis ang timpla

Nagising nalang bigla itong ating dalaga

Sumigaw sa sakit, humiyaw at lumuha

ang maganda niyang paa, pinutol ng labaha

ang buhok niyang mahaba, ngayon ay wala na

Ngayon nararanasan mo na, mga sakit na aking nakuha

Alam mo na rin siguro, ang pangangailangan ng alaga

Hindi mo na ako iiwan at hindi ka na mawawala

Anak, pareho na tayong baldado’t kalbo na.