Daughter Of STARK

Kontrol

♢Bu sırları kendine sakladım.

SHIELD,Ana üssü

"Ne oldu?birşey mi hatırladın?" Fury'in sorularına cevap vermek yerine geçen yıl MIT üniversitesinde yaşanan olayları düşünen Alice,kafayı yemek üzereydi. Durmadan kendisine soru sorup duran bu insanların da pek bir faydası olduğu söylenemezdi tabii. Göğsü hızla inip kalkarken bulunduğu odanın atmosferinin çoktan değiştiğini farkında bile değildi,sesleri boğuk bir şekilde duyuyor,doğru düzgün düşünemiyordu. Sadece kafasının içindeki sesler vardı.

Her zaman yanında olan o sesler.

Çocukluğundan beri.

Panik atak geçirmenin kıyısında olduğunu biliyordu. Ama hayır,buna izin vermeyecekti. Burada olmazdı. Şimdi olmazdı. Derin bir nefes aldı Alice. Ve kendisine sevdiği şeyleri hatırlattı. Annesini,köpeği Ghost'u...
Etrafındakilerin sesleri yeniden netliğe kavuşurken,Tony'in karşısında biraz öne doğru eğilmiş ve kendisine dikkatle bakıyor olduğunu, Kaptan'ın ise ona iyi olup olmadığını sorduğunun farkına vardı Alice."Evet...iyiyim,teşekkürler." Kaptan Amerika hafif bir tebessüm sunarken,odanın atmosferi yavaşça normale dönmüştü bile. Fury'e döndü Alice."Sanırım beni nasıl bulduklarını biliyorum." Odada bulunan herkes dikkat kesilirken,Fury tıpkı diğerleri gibi sandalyesinde öne doğru eğildi."Ne,nasıl?nasıl bulmuşlar seni?"
Alice sandalyesinde rahatsızız kıpırdandı. Bunları daha önce annesine anlatmamıştı. Üzülmesini istememişti."Geçen yıl Amerika'da,MIT'te okurken benimle uğraşmayı seven bir tayfa vardı." Tony'in çenesi kasılırken, Kaptan'ın yüzünde anlayışlı bir ifade oluşmuştu.
Zorbalığı iyi bilirdi.

"Hiçbir zaman diğer insanlara yaptıkları gibi davranamadılar bana.
Annemden ve -Tony'e bakmamak için büyük bir uğraş veriyordu. -soyadımdan çekinirlerdi.
Çünkü tahammül sınırlarımı zorlarlarsa,başlarına pek iyi şeyler gelmeyeceğini biliyorlardı. Bu yüzden
aptal laf şakaları ve berbat espiriler yaparlardı. Ama o gün...hadlerini çok aşmışlardı."

Genç kız koluna astığı kenarında MIT yazan siyah,tek kollu çantasını çekiştirdi. Siyah, üzerinde okul amblemi olan bol tişörtü ve aynı renk pantolonu da pek yardım etmiyordu bu öğle sıcağında. Birde deli gibi siyah eldivenlerini giymişti. Ne olurdu sanki beyaz giyseydi? . Göz altları koyulaşmış,bedeni günlerdir doğru düzgün bir uyku çekememenin yorgunluğunu yaşıyordu. Miskin adımlarla kampüsün kafesinden bir kahve alıp eve gidebilmek için caddeden karşıya geçerken, sunumunu yine mükemmel yaptığı için azda olsa huzurluydu. Ama elbette,bu kısa huzuru bir kafenin önünde oturmuş kendisine seslenen kişiyi görmesiyle son buldu.

Justin Roder.

Tüm vücudundan bir sinir dalgası geçti. Kaldırımda oturan çocuk,tüm üniversite hayatı boyunca;ki,bu üç sene demek oluyordu. Ondan bezmişti.
Yersiz ve berbat şakaları,kendisinden küçük olduğu için hor görmeye çalışmalar,daha on dört yaşına basar basmaz üniversiteye büyük bir coşkuyla kabul edilmesi ve on altısında girdiği gün büyük bir başarıyla mezun olacağı gerçeği,bu ahmağın canını sıkıyordu besbelli."Hey Stark!sana sesleniyorum!sağır mı oldun? " Stark soyadının duyulmasıyla kafenin önündeki masalarda oturan insanların da dikkat kesilmesi cabasıydı tabii ki.
"Keşke gereksiz insanlara karşı sağır olabilseydim. Ah,ama dur!sen zaten gereksizsin. O zaman senin için neden herhangi birşeyimi değiştirmem gereksin ki?" Birinci vuruş.

Sarışın,fit yapılı çocuk sinirle yerinden kalkarak önüne geldiğinde göz devirdi Alice. Bu aptalla uğraşacağına eve gidip Simpsonlar'ı izlemek istiyordu."Kaşınıyorsun Stark.
Küçük bir kız için sivri bir dilin var. Eğer çeneni kapamazsan o dilini kökünden sökmeyi iyi bilirim."