Aha geldim. Uzatmıram çox atram bölümü🦋
__________________________________
Kardeşimi öpüb aklımda cevabını bilmediğim bir sürü soruyla odadan çıktım.Cevaplarını bulmalıydım.......
Odadan çıktığımda o da aynı hızla arkamdan geldi ve bana yardım etmek için koluma tutundu.Odadan çıktığımızda arkama dönüp kız kardeşime baktım. "Konuşalımmı artık?. Sanırım senin de aklında bir sürü sorular var. " nasıl anlamışdı ki... Benden önce davranıp soruyu sormuştu. Başımla onayladığımda.
-kafede konuşalım istersen?
-olur.
........
Kafede bir birimize bakıyorduk ama hiç birimiz konuşmuyordu.
Aklımda o kadar soru vardı ki hangisini sormalıydım....
-kimsiniz?
-Jungkook
-neden bana yardım ediyorsunuz?nasıl oldu Ben sizin evinizde uyandım?
-bak şimdi. Ben o gün Jonghyundan intikam almak için oraya gelmişdim.onu arıyordum barda. Ama adamları onun yukarıda birini sıkıştırdığını söylediğinde delirdim. Ve işte öyle oldu sora ben odaya girdiğimde seni o durumda baygın gördüğümde yardım etmek istedim ve seni o pislik yerden çıkardım.
-neden intikam almak istiyordunuz ki?
-çünki çocukken bana da senin gibi davranırdı. Doğru bana hiç bir şey yapamadı. Tam zamanında kurtulmuştum ondan. Ama yinede intikam almalı idim.
-benim gibi?
- bak bende onun pis işlerini yapıyordum. Ama sonra bana yardım etdiler kurtludum ondan. Aslında hiç intikam falan aklımda değildi.Ama öğrendim ki benim çalışanlarımı kendi pis işlerine bulaştırmak istiyormuş ve o gün oraya bunun intikamını almaya gidiyordum ve seninle karşılatım. İşte seni o halde gördükden sonra onun elinden aldım ve kiyafetlerini bile alamadım.Çarşafa sarıp evime götürdüm. Sonra kardeşinin kötü durumda olduğunu söylediler. Çalışanlarımı onu kurtarmaları için gönderdim ve bana evde yalnız olduğunu ağladığını söylediler. Sen kötü haldeydin ... Bayılmıştın ve bende seni yatırıb kardeşinin yanına gitdim. Hasteneye götürdüm işte iyiydi aslında ama yine de emin olmak istedim. İşte gece orda kaldı ve yeni arkadaşlar edindi....... İşte bu kadar basit......
Gerçekten basitmiydi? Resmen hayatımı ona borçlu idim. Kendiminde, kardeşiminde...........
-Kardeşin burda kala bilir. Hem bak yeni arkadaşlar da edindi. Burda ona sen baktığından daha güzel bakıcaklar emin ol..
-olmaz o bensiz yapamaz.
- Görmedinmi? Nasıl da mutluydu. Yeni arkadaşları da oldu. Sana onu terk et demiyorum ki. Onu bura emanet et. Hem kötü insanlardan uzakda güvende olucak. İstediğin zaman da gelib göre bileceksin zaten...
Aslında dediklerini önce garipledim. Nasıl onu burda bıraka bilirdim. Bensiz yapamazdı. Ama düşündükçe az önceki gülüşü gözlerinin parıltısı göz önüme geliyordu.. Sanırım gerçekten onu burda bırakmam onun için en iyisiydi ve ben sakince başımla onu onayladım.....
__________________________________
Bir bölüm daha atacam birazdan.... 🪐
