moordvrouw, alles komt goed

hoofdstuk 1

Ik word wakker met barstende koppijn en kijk verward om me heen. Huh, van wie is deze kamer.. ik kijk naast me en zie een slapende Evert. Ik schrik  me te pletter, hoe, wat, waarom. Ik heb m’n gedachtes niet meer in de hand, het enige wat ik me kan bedenken is wegwezen. Ik pak snel me kleren bij elkaar en glipt het huis uit.

Terwijl ik naar huis rij, denk ik na hoe dit heeft kunnen gebeuren. Oké, ik was stom dronken, en hij volgens mij ook wel. Maar van alle collega’s kies ik juist degene uit die ik haat, en dat is ook volgens mij geheel wederzijds. Leuk zo’n bedrijfsfeest straks hebben we samen gedanst ofzo, of hebben we misschien wel daar wel  staan zoenen. Ik hoop zo dat dit niet uitlekt. Gelukkig is het niet druk op de weg, wie gaat er nou ook op zondag morgen rondjes rijden, dus ben ik snel thuis. Ik spring onder de douche en ga gelijk door naar bed, uitkateren en mentaal voor bereiden op maandag.

PIEP PIEP…. Ik ram op de wekker. Ik kleed me aan, en loop langzaam naar beneden. Met in m’n achterhoofd het plan om weer lekker m’n bedje in te duiken zodat ik Evert voorlopig mis loop. Ik smeer m’n lunch en prop het in m’n tas. Ik wil m’n politiebadge pakken, maar kom er achter dat ie is verdwenen. Ik haal snel m’n kleren van zaterdag overhoop, en hoop dat stomme ding tegen te komen. Ergens hoop ik dat ik hem gewoon kwijt ben, maar eigenlijk weet ik al waar dat ding is. ik zucht en stap in de auto. Op naar een lange werkdag.