moordvrouw, alles komt goed

hoofdstuk 5

Als we bij het lijk zijn tilt Lieselotte de witte doek op om te laten zien hoe ze er uit ziet. Zodra ik haar gezicht zie, draai ik me snel om en ga net niet over me nek. Ik zie hoe Evert me raar aan kijkt. ‘Sorry hoor, voel me niet zo lekker, mag ik’? ‘Tuurlijk maar niet hier, tenzij je graag de pd wil verpesten.’ ‘Als jullie uitgeblaft zijn, mag ik dan? Anne de Vries, 22 jaar. Is eergister vermist opgegeven in Groningen, collega’s daar zijn al ingelicht, en de vriend van Anne zit nu op het bureau, dus.’ ‘Dus wat?’ Vraag ik. ‘Dus jullie gaan lekker met haar vriend praten terwijl ik hier verder ga.’ ‘Oke, zijn er nog sporen gevonden’. ‘Ja, een sigarettenpeuk die wordt nu onderzocht, verder weer banden sporen van een auto. Dit is het kenteken.’

‘Evert?’ Vraag ik als we in de auto zitten. ‘Waarom gaat je ex ineens verhuizen?’ Evert zucht, ‘ze heeft een vriend daar. Door hem zijn we toen uit elkaar gegaan.’ Ik zie aan Evert dat hij het zwaar heeft. ‘Evert als je er over wil praten, weet dat ik voor je klaar sta.’ ‘Dankje Fenna, maar ik red het echt zelf wel.’