BAD BOYS

Part 19.

Bedenim ve ruhum acıyordu tanrı gene ölmeme izin vermemişti ne istiyordu benden tanrı? Zaten her şeyimi elimden almıştı ailem,abim,sağlığım ve Sehun daha ne istiyordu benden? Yaşayıp da ne görmemi istiyordu tek suçum abimin katillerini bulmak için mafya ile çalışmak ve Seyong'a aşık olmaktı düşününce belki çok günahım vardı ama mantığım kalbimin önüne geçemiyordu beni karanlıktan kurtaran tek şey Bae sunny ve Ka eun'du onları seviyordum ama sevgimi belli etmek istemezdim onların şımarıcağına ve biz dünyanın merkesiyiz diye davranacaklarından susup da saklamayı tercih ederdim aishh! Şu siktiğimin makinesi başımda dıt dıt dıt alın be şu makineyi! Birinin konuşmalarını duyuyordum

-Nabzı düşük atıyor,kalbi yavaşlamaya başlıyor

-Hemen elektro şok makinesini getirin!

Diye biri bağırdı kısa bir sessizlikten sonra göğsüme soğuk,metal bir cihaz koydular makinenin dıt dıt dıt sesi susmak bilmiyordu cihaz canımı acıtıyordu ve hafifçe yerimde zıplamama sebep oluyordu makinenin sesi kesilince makineye sövmeyi bıraktım

-Kalp ritmi normal

-Nabız?

-Normal

dedi biri ve ardından soğuklukla beraber gittiler...

*********************************

-CHON HEE!!!

Diye hastaneyi sallıyacak bir ses tonunda bağırıyordum Jb ve geri kalanlar Ka eun ile beni sakinleştirmeye çalışıyorlardı sakin olamıyordum hıçkırarak ağlıyordum Ka eun'da sakinleşemiyor bağırarak ona yaklaşan her kezi itiyordu uzun zaman sonra doktor çıkınca biz gidemeden Sehun yanına gitti

-Doktor bey o iyi mi?

-Şimdilik iyi,kurşun fazla derine girmediği için şükretmelisiniz aksi takdirde hastayı kurtaramayabilirdik

-Onu görebilir miyiz?

-Sadece bir kişi kim gidicek?

-Ben

diye söyledi Ka eun ben ise Sehun'a bakıyordum biliyordum belki bundan pişman olucaktım ama Sehun'un bizden daha çok ihtiyacı var gibiydi

-Sehun gitsin

dedim Sehun bana baktı gözlerinde minnettar bir ifade vardı

-Ben gidicem

-Sehun gitsin dedim!

Diyince Ka eun sustu ve Kai'nin yanına gitti

-Peki,şimdi hemşire hanım sizi alıp giydiricek geçmiş olsun

dedi ve gitti Sehun'da gelen kızıl saçlı yaşlı ahjumma ile gitti...

******************************

Gözlerimi açtığımda etrafıma baktım neresiydi burası? Bembeyaz huzur veren beyaz renkli odaya baktım bir hastaneye benziyordu kalkmak istedim ama beni engelleyen bir şey vardı bakış açıma kablolar girince bunların serum olduğunu anladım ve göğsüm'de bir acı vardı yüzümü buruşturdum kapı açılınca hızla gözlerimi kapadım ve yerime geri yattım oyunculuk konusun'da benden iyi kimse yoktu...

+++++++++++++++++++++++++++

Odaya girdiğimde Chon hee hareketsiz bir şekilde yatakta yatıyordu gözlerim dolarken iç sesim senin suçun! Onun bu halde olmasının tek suçlusu sensin! Diye bana kızıyordu benim suçumdu eğer onu bırakmasaydım bunların hiç biri olmuyacaktı belki de hayatına hiç girmeseydim daha mutlu olurdu yanına gidip oturdum elini tutup öptüm şimdi uyanık olsaydı bana bağırarak Teyzemiyim ben be! Elimi öpüyorsun diye sinirle bana bağırırdı

-Chon hee

dedim kısılmış sesimle ağlamaktan gözlerim kızarmış,yüzüm şişmiş,burnum kızarmış ve sesim kısılmıştı başımın ağrısı ise daha kötüydü

-B-ben ge-geldim Chon hee Sehun

dedim ama hala tepki vermiyordu göz yaşlarım daha hızlı akarken

-Lütfen uyan! Sen den özür dilerim beni affet! Sana her şeyi söylüyecem beni duysan da duymasan da...

Sonun'da söyleyeceklerim bitmişti çok konuştuğum da beni susturmak için yumuşak,şeker tadında ki dudaklar yoktu. Chon hee parmağını kıpırdattı ardından yavaşça gözlerini açtı normal de doktora gidip hasta uyandı demem lazım ama bu anı mahvetmek istemiyordum etrafına bakınırken bana baktı

-Chon hee

-S-siz kimsiniz?

Dedi beni hatırlamamıştı büyük bir hayal kırıklığı yaşıyordum

-Beni hatırlamadın mı?

-Hayır!

Dedi kalbim sıkışırken göz yaşlarımı tutmakta zorlanıyordum odadan çıkmadan önce alnını öptüm

-Lütfen beni hatırla sevgilim

dedim ve odadan çıktım doktora iyi olduğunu söyledim onlar Chon hee'yi normal odaya alırken Luhan'ın yanına gittim ona sarıldım

-Sehun ne oldu?

-Hyung Chon hee beni hatırlamıyor

dedim ağlarken bir yandan da...

++++++++++++++++++++++++++++

Yeni odam eskisine göre güzeldi canım sıkılmıştı Sehun ağlamıştı kalbim ne kadar acısa da onu cezalandırmalıydım gerçeği öğrenmiştim artık Seyong'dan nefret ediyordum! Bu ceza evi gibi hastaneye beni düşüren ve Sehun'dan ayrı kalmamı sağlayan Seyong'du ilk aşkım,en yakın dostum ve ailem gibi gördüğüm kişi aslın'da dostum değil! Düşmanımmış numara yaparak Sehun'a ceza vermeliydim üzgünüm çocuklar ama Sehun yüzünden biraz birbirimizden uzak kalıcaz...

*******************************

İçeriye girdiğimizde Chon hee etrafı inceliyordu tanrım sana şükürler olsun o iyidi yanına gidip sarıldım

-Unni

diye kocaman sarıldım o ise hiç bir tepki vermemişti geriye çekildiğimde bana tuhaf tuhaf bakıyordu

-Siz kimsiniz?

Dedi beni de tanımamıştı her kez birbirine bakarken Kai yanıma geldi

-Chon hee beni tanıyor musun?

-Hayır

dedi ve Kai'yi süzdü, Suho yanına gelip elini alnına koydu odadakileri gösterek

-Bunları hatırlıyor musun?

Dedi Chon hee başını hayır anlamın'da salladı Suho iç çekip

-Ben Suho,bu Ka eun,bu Kai,bu Chen,bu Xiumin,bu Tao,bu Lay,bu Baekhyun,bu Chanyeol,bu Luhan,bu Kyungsoo,bu Bae sunny,bu Jb,bu Sehun ve bu Kris

dedi bitkin bir sesle

-Kris?

Dedi sevinçle Kris yanına gelip kırmızı gözlerindeki akmaya devam eden yaşları sildi

-Buradayım Chon hee

-Yah! Neden beni bu insanlarla yalnız bıraktın?

-Onlar bizim dostumuz Chon hee

-Şu kahverengi saçlı çocuk beni öptü ve şu iki kız neden bu kadar ağlıyor? Tanrım beni bu lanet hastaneden kurtar!

-Sen hiç bir şey hatırlamıyor musun?

-Hayır

-Bir tek beni mi hatırlıyorsun?

-Evet,Kris şifreli bulmaca gibi konuşmasana!

Dedi sinirle bağırarak Kris gülümsedi

-Bunlar arkadaşlarımız,o kızlar senin ev arkadaşın ve ben de senin sevgilinim...

*******************************