Ik voel overal draden en plastic buisjes. Ik probeer mijn ogen te openen. Maar het lukt niet. Even lijkt het drijgende zwart weer dichterbij te komen. Maar ik val toch weer terug in mijn oude positie. Met alle kracht die ik in me heb probeer ik mijn ogen te openen. Maar nog steeds zie ik niets. Opeens durf ik mijn ogen niet meer te openen. Wat als er.... Ja wat eigenlijk? Wat zal er daar buiten zijn? Ik weet dat ik ooit heb geweten wat er daar buiten is. Het lijkt aslof er gaten in mijn hoofd zitten. alsof er puzzelstukjes missen. Opeens hoor ik verscheidene geluiden om me heen. Hoge en lage tonen op een bepaalde maat. Ik luister naar de geluiden. Maar houd het niet lang vol. Ik voel de vermoeiheid toeslaan. Ik ontspan me en geef me over aan het vermoeide gevoel. Even ben ik bang dat er straks niets meer is. Maar dan bedenk ik me dat het toch niets uit maakt. Mijn spieren ontspannen zich en ik voel het vage zwart weer op me af komen.
JE LEEST
laat me
Roman d'amourDe pijn is meer dan alleen pijn het is een gevoel wat nooit zal verdwijnen De 15jarige Melissa Greenwoods groeit op in een doodgewoon gezin. Als Melissa alleen in haar kamer word gevonden met grote snijwonden en het net op het nippertje overleefd. I...
