Nobody like you ( L. T.) [ vervolg op Gestrand]

18.

Louis POV

Ik kan het nog steeds niet geloven dat juist zij in coma ligt. Ik heb amper een oog dicht gedaan vannacht. De dokters zijn nu bij haar om te zien of ze op iets reageert. In de verte zag ik Shoni en Harry aankomen.

"Weet je al iets meer?", vroeg Shoni vol hoop.

"Nee, de dokters zijn nu bij haar. Ze willen weten of ze op iets reageert", zei ik

"Het enige waarop ze zal reageren is muziek"

"Wat is is haar favoriet nummer?"

"Thinking out loud en Love me like you do"

" Dat moeten we proberen", zei Harry.

Hij had die woorden nog maar net uitgesproken of de deur ging open.

"Voorlopig reageert ze op niets", zei de dokter.

"Wacht, ik wil het proberen met muziek", zei Shoni.

"Dat gaat niet helpen"

"Dat gaat wél helpen", siste Shoni. Ze duwde de dokter ruw uit de weg, nam haar gsm en zette Thinking out loud op.

"Com'on girl. Show us what you can", zei Shoni stil maar luid genoeg om te horen. Claudia gaf geen teken. Zelfs bij Love me like you do verrekte ze geen spier.

"Ik zei toch dat ze op niets reageert", zei de dokter opnieuw.

" U kent haar niet! Zij is de grootste vechter dat ik ken! Zij is als een zus voor mij! En ik ga ook vechten voor haar als zij zo vaak voor mij heeft gevochten! Ik moet en zal een teken van haar krijgen al moet ik hier maanden elke dag hetzelfde nummer opzetten!", riep ze. De dokter was zo slim om te vertrekken. Shoni barste terug uit in tranen. Harry trok haar meteen in een knuffel. Rare gedachte nu, maar die twee zijn het perfecte koppel. Ik nam de hand van Claudia vast.

" Please don't let us down", fluisterde ik. Zacht kneep ik in haar hand.

Er werd geklopt op de deur.

" Ja", zei Shoni. Er kwamen 2 agenten binnen.

"We komen de bezittingen van mevrouw Peters afgeven", zei de kleinste van de twee.

" Weten jullie al iets meer over hoe dit kon gebeuren",vroeg ik.

"Het enige dat we weten is dat mevrouw niet dronken was en dat ze niet bezig was met gsm toen het ongeval gebeurde. We onderzoeken nu haar wagen. Als er daar geen defecten zijn, denken we dat een inschattingsfout de oorzaak is", antwoordde de andere agent.

"Zodra we meer weten, zullen we het u laten weten" zei de kleinste.

"Dank u", zei Shoni.

Toen de agenten weg waren, zocht Shoni iets in de handtas van Claudia. Ze haalde haar gsm eruit.

"Wat zoek je?", vroeg Harry.

"Ik wou weten wat haar code was, maar blijkbaar heeft ze geen code meer"

"Was die zo makkelijk te kraken?"

" Ja, 24121991"

Zo'n lange code. Wacht even. 24 12 1991.

" De geboortedatum van Louis", zei Harry.

"Ja, de enige geboortedatum die ze kon onthouden naast die van haar familieleden en die van mij"

"Shoni, was ik haar favoriet?"

"Ja en je bent dat nog steeds. Ik was zo blij dat jullie terug overweg met elkaar konden. Ik zag dat ze zich beter in haar vel begon te voelen. Ze had de laatste jaren nogal probelemen met haar zelfvertrouwen. Jij, Louis, gaf haar dat vertrouwen. Ze liep vroeger op wolken elke keer jij iets tweette. "

Ik wist niet wat te zeggen. Ik keek naar Claudia en hoopte vurig dat ze snel wakker werd.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Vote or comment?