Nobody like you ( L. T.) [ vervolg op Gestrand]

11.

Claudia POV

What the hell happend? Heeft die mij nu verdedigd tegenover zijn ex? De rest van de dag was ik er niet goed van. Ik was blij dat ik maar een halve dag moest werken. Ergens was ik blij dat hij me verdedigde, maar langs de andere kant had ik liever gehad dat hij zweeg. Als ik thuis ben ga ik eerst eten en daarna koffers inpakken voor mijn vakantie van 2 weken. Ik trilde. Ik probeerde het te vergeten door mee te zingen met de muziek een cd die zelf gemaakt heb vroeger. Het was Stay the night van James Blunt. Meteen kwamen herinneringen van vroeger naar boven. . Op die cd stond vanalles pop, rock, wat folkmuziek en wat country. Het volgende nummer was Mia van Gorki. Ik begon mee te zingen.

Toen ik honger had

kwam ik naar je toe

Je zei

Eten kan

als je de afwas doet

Mensen als jij moeten niet moeilijk doen

Geef ze een kans voor ze stom gaan doen

De middenstand regeert het land

Beter dan ooit tevoren

Mia heeft het licht gezien

Ze zegt

Niemand gaat verloren

Voorlopig gaan we nog even door

Op het lichtend pad

het verkeerde spoor

Mensen als ik vind je overal

Op de arbeidsmarkt

in dit tranendal

Sterren komen

sterren gaan

Alleen Elvis blijft bestaan

Mia heeft nooit afgezien

Ze vraagt

Kun jij nog dromen

De middenstand regeert het land

Beter dan ooit tevoren

Mia heeft het licht gezien

Ze zegt

Niemand gaat verloren

Sterren komen

sterren gaan

Alleen Elvis blijft bestaan

Mia heeft nooit afgezien

Ze vraagt

Kun jij nog dromen

Sterren komen

sterren gaan

Alleen Elvis blijft bestaan

Mia heeft nooit afgezien

Ze vraagt

Kun jij nog dromen

Mia vond ik altijd al een mooie naam. Een korte simpele naam. Ine is ook zo'n naam. Een meisje van mijn klas heette zo. Er volgde nog van die liedjes waar ik leuke herinneringen aan heb.

Ik had zin chocoladecake. Ik ga er straks meteen aan beginnen. Chocolade helpt bij stress en andere dingen. Het is gewoon verslavend.

Eens thuis voelde ik de rust om mij heen. Ik hou van dit huis. Ik hoop hier ooit mijn kinderen groot te brengen.

Louis POV

Ze was erg geschokt daarstraks. Het was ondertussen al 17 uur. Ik zat in mijn zetel te twijfelen wat ik ging doen. Naar haar toe gaan of hier blijven. Ik moet haar zien. Ik sprong in mijn auto en reed naar haar huis. Ik snap nog steeds niet waarom ze zo koel kon blijven. Vrouwen, het blijven rare wezens. Alleen Claudia is anders. Ze is simpel in alles. Haar omgang met andere, kleding. Ik kan blijven doorgaan.

Ik naderde haar huis. Mijn hart ging sneller slaan wetende dat ik terug voor haar ga staan. Ik parkeerde vlak voor de voordeur. Ik belde aan. Het duurde niet vooraleer ze open deed.

"Hey", zei ik.

"Hey. Kom binnen. Het is erg koud buiten", zei ze. Ze had gelijk. Het was duidelijk winter.

"Als ik had geweten dat je kwam, had ik ten minste hier wat opgeruimd",zei ze.

"Het valt nog mee. Het ruikt hier lekker", merkte ik op. Ik rook het al van toen ik binnenkwam.

"Zelfgemaakte chocoladecake. Een stukje?"

"Ja, het ziet er lekker uit". Het ook echt lekker. Jammer dat er zo'n stilte heerste.

"Waarom ben je eigenlijk hier?"

"Ik wou met jou nog eens praten over wat er deze ochtend is gebeurd". Ik zag dat ze niet veel zin had om er over te praten.

"Wat er deze ochtend is gebeurd, wil ik zo snel mogelijk vergeten"

"Waarom verdedigde je mij"

"Het was een ruzie tussen ons. Ze hoefde jou er niet bij te betrekken. Daarom hoefde jij mij niet te verdedigen"

"Ik vond dat je er te rustig bij bleef"

"Het is onmogelijk mens"

"Dat wist ik al lang. Is dat lang die ruzies?"

"Sinds jullie uit elkaar zijn is ze onhandelbaar"

Ik wist niet meer wat zeggen. Ik raapte mijn moed bijeen om het te zeggen.

"Sorry"

"Voor wat?"

"Die kus"

"Waar jij nu nog aan denkt"

"Ik denk er nog vaak aan"

"Louis, ik wil het vergeten. Het is 3 jaar geleden. Ik weet, ik had je de kans moeten geven om je te excuseren"

"Het is normaal dat je zo reageert"

"Lou, ik meen het. Ik wil het vergeten".

Zei ze Lou? Ik denk dat ik doof ben.

"En vergeven?", vroeg ik

Ze keek op. Ik zag twijfel in haar ogen.

"We kunnen toch terug vrienden zijn? Of niet?",vroeg ik daarna.

"We kunnen proberen", zei ze na een korte stilte.

"Echt?"

"Ja"

Ze keek raar. "Wat is er?"

"Weet je, ik heb jouw knuffels gemist",zei ze met een kleine glimlach.

"Ik denk dan dat het tijd is om de schade in te halen"

5 seconden later stonden we daar in haar keuken te knuffelen. Ik heb dit echt gemist. Die geur van haar haar heb ik het meest gemist. Na de knuffel babbelde we nog over van alles.

"Ik ga maar eens"

"Tot de volgende keer", zei ze

"Tot ziens"

Ze stond nog in de deuropening toen ik naar mijn auto stapte.

"Louis!", riep ze.

"Ja?"

"Voor ik het vergeet. Gelukkige verjaardag voor overmorgen", zei ze met een grote glimlach.

"Dank je". Er verscheen ook bij mij een glimlach.

Best day of my life. Ik ben blij dat we terug tegen elkaar kunnen praten als vrienden.

---------------------------------------------------------------------

I know its a long time ago hier was dan hoofdstuk 11 ik hoop dat jullie het leuk vonden

vote or comment?